Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[stefan]

przeczytaj zanim udasz sie do szpitala, lekarza, poradni, wazne



Rzecznik Praw Pacjenta

[link widoczny dla zalogowanych]

Rzecznik Praw Pacjenta Narodowego Funduszu Zdrowia
tel. +48 (022) 572 61 55

Zadania i Kompetencje

1. Kontrola przestrzegania praw pacjenta.
2. Podejmowanie działań interwencyjnych w sytuacjach naruszenia praw pacjenta.
3. Wskazanie trybu skargowego w przypadku naruszenia praw pacjenta.
4. Współpraca z Rzecznikiem Praw Obywatelskich jako organem konstytucyjnym w zakresie przestrzegania praw pacjenta.
5. Współpraca z Biurem Praw Pacjenta Ministerstwa Zdrowia.
6. Współpraca ze świadczeniodawcami w zakresie przestrzegania praw pacjenta.
7. Współpraca z organami założycielskimi jednostek ochrony zdrowia w zakresie realizacji praw pacjenta.
8. Współpraca z Rzecznikiem odpowiedzialności zawodowej w Izbie Lekarskiej i Izbie Pielęgniarek i Położnych.
9. Współpraca z organizacjami rządowymi i pozarządowymi działającymi na rzecz praw pacjenta.
10. Współpraca z organizacjami skupiającymi pacjentów (ubezpieczonych) w zakresie praw pacjenta.
11. Monitorowanie przestrzegania (poszanowania) praw pacjenta (ubezpieczonego) przez komórki organizacyjne NFZ oraz placówki ochrony zdrowia udzielające świadczeń medycznych w oparciu o umowę z NFZ.
12. Analiza skarg i wniosków kierowanych przez ubezpieczonego do Narodowego Funduszu Zdrowia.
13. Współdziałanie z komórkami organizacyjnymi NFZ, szczególnie z Departamentem Spraw Ubezpieczonych w zakresie realizacji praw pacjenta.
14. Współpraca z Rzecznikiem prasowym i biuletynem NFZ w zakresie informacji dla ubezpieczonych.
15. Wnioskowanie do Zastępcy Prezesa NFZ do spraw medycznych o przeprowadzenie kontroli kontraktu ze świadczeniodawcą w związku z rażącym naruszeniem praw pacjenta.
16. Koordynacja i nadzór merytoryczny nad pracą Rzeczników praw pacjenta w Oddziałach Wojewódzkich NFZ.
17. przygotowanie informacji kwartalnej dotyczącej przestrzegania praw pacjenta kierowanej do Zastępcy Prezesa NFZ ds. medycznych.
18. Współudział w organizowaniu szkoleń i narad dotyczących przestrzegania praw pacjenta.
19. Przyjmowanie skarg ubezpieczonych na działalność świadczeniodawcy, z którym Fundusz zawarł umowy na udzielanie świadczeń zdrowotnych.
20. Prowadzenie rejestru złożonych lub nadesłanych do Rzecznika pism.
21. Utrzymywanie bieżącego kontaktu z ubezpieczonymi w NFZ.
22. Utworzenie i prowadzenie Zespołu Rzecznika Praw Pacjenta.
23. Współpraca z Radami Społecznymi Oddziałów Wojewódzkich NFZ.
źródło - Rzecznik Praw Pacjenta





KARTA PRAW PACJENTA

podstawowe unormowania prawne
wynikające z ustawy zasadniczej - Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483)
określone w ustawach:
• z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 62, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 19995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756),
• z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz .U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731,
• z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682),
• z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668),
• z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 28, poz. 28 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668).

I. Prawa pacjenta wynikające z bezpośredniego stosowania przepisów Konstytucji
1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia - art. 68 ust. 1.
2. Każdy obywatel ma prawo do równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, na warunkach i w zakresie określonych w ustawie - art. 68 ust. 2.
II. Prawa pacjenta w zakładzie opieki zdrowotnej, o których stanowi ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z 1991 r.
1. Pacjent zgłaszający się do zakładu opieki zdrowotnej ma prawo do natychmiastowego udzielenia mu świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia, niezależnie od okoliczności - art. 7.
2. Pacjent w zakładzie opieki zdrowotnej ma prawo do:

1. świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej, a w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia odpowiednich świadczeń - do korzystania z rzetelnej, opartej na kryteriach medycznych procedury ustalającej kolejność dostępu do świadczeń - art. 19 ust. 1 pkt 1, art. 20 ust. 1, pkt 1 i art. 26,
2. udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez osoby uprawnione do ich udzielania, w pomieszczeniach i przy zastosowaniu urządzeń odpowiadających określonym wymaganiom fachowym i sanitarnym - art. 9 ust. 1 i art. 10,
3. informacji o swoim stanie zdrowia - art. 19 ust. 1 pkt 2,
4. wyrażenia zgody albo odmowy na udzielenie mu określonych świadczeń zdrowotnych, po uzyskaniu odpowiedniej informacji - art. 19 ust. 1 pkt 3,
5. intymności i poszanowania godności w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych - art. 19 ust. 1 pkt 4,
6. udostępniania mu dokumentacji medycznej lub wskazania innej osoby, której dokumentacja ta może być udostępniana - art. 18 ust. 3 pkt 1,
7. zapewnienia ochrony danych zawartych w dokumentacji medycznej dotyczącej jego osoby - art. 18 ust. 2,
8. dostępu do informacji o prawach pacjenta - art. 19 ust. 6. a ponadto, w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych np. w szpitalu, sanatorium, zakładzie leczniczo-opiekuńczym, pacjent przyjęty do tego zakładu ma prawo do:
9. zapewnienia mu:

a) środków farmaceutycznych i materiałów medycznych - art. 20 ust. 1 pkt 2 i art. 26,
b) pomieszczenia i wyżywienia odpowiedniego do stanu zdrowia - art. 20 ust. 1 pkt 3 i art. 26,
c) opieki duszpasterskiej - art. 19 ust. 3 pkt 3,

10. dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez osobę bliską lub inną osobę wskazaną przez siebie - art. 19 ust. 3 pkt 1,
11. kontaktu osobistego , telefonicznego lub korespondencyjnego z osobami z zewnątrz - art. 19 ust. 3 pkt 2,
12. wskazania osoby lub instytucji, którą zakład opieki zdrowotnej obowiązany jest powiadomić o pogorszeniu się stanu zdrowia pacjenta powodującego zagrożenie życia albo w razie jego śmierci - art. 20 ust. 2 i art. 26,
13. wyrażenia zgody albo odmowy na umieszczenie go w tym zakładzie opieki zdrowotnej - art. 21 ust. 1 i art. 26,
14. wypisania z zakładu opieki zdrowotnej na własne żądanie i uzyskania od lekarza informacji o możliwych następstwach zaprzestania leczenia w tym zakładzie - art. 22 ust. 1 i 3 oraz art. 26,
15. udzielenia mu niezbędnej pomocy i przewiezienia go do innego szpitala, w sytuacji gdy pomimo decyzji uprawnionego lekarza o potrzebie niezwłocznego przyjęcia do szpitala nie może być do tego szpitala przyjęty - art. 21.

3. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych pogotowia ratunkowego w razie wypadku, urazu, porodu, nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia powodującego zagrożenie życia - art. 28.
III. Prawa pacjenta określone w ustawie o zawodzie lekarza z 1996 roku.
Pacjent ma prawo do:
1. udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez lekarza, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi lekarzowi metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością - art. 4,
2. uzyskania od lekarza pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach nie cierpiących zwłoki --art. 30,
3. uzyskania od lekarza przystępnej informacji o swoim stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu - art. 31 ust. 1,
4. zażądania od lekarza informacji o swoim stanie zdrowia i o rokowaniu wówczas, gdy sądzi, że lekarz ogranicza mu informację z uwagi na jego dobro - art. 31 ust. 4,
5. decydowania o osobach, którym lekarz może udzielać informacji, o których mowa w pkt 3 - art. 31 ust. 2,
6. wyrażenia żądania aby lekarz nie udzielał mu informacji, o których mowa w pkt 3 - art. 31 ust. 3,
7. nie wyrażenia zgody na przeprowadzenie przez lekarza badania lub udzielenia mu innego świadczenia zdrowotnego - art. 32 ust. 1,
8. wyrażenia zgody albo odmowy na wykonanie mu zabiegu operacyjnego albo zastosowania wobec niego metody leczenia lub diagnostyki stwarzającej podwyższone ryzyko; w celu podjęcia przez pacjenta decyzji lekarz musi udzielić mu informacji, o której mowa w pkt 3 - art. 34 ust. 1 i 2,
9. uzyskania od lekarza informacji jeżeli w trakcie wykonywania zabiegu, bądź stosowania określonej metody leczenia lub diagnostyki, w związku z wystąpieniem okoliczności stanowiących zagrożenie dla życia lub zdrowia pacjenta, lekarz dokonał zmian w ich zakresie - art. 35 ust. 2,
10. poszanowania przez lekarza jego intymności i godności osobistej - art. 36 ust. 1,
11. wyrażania zgody albo odmowy na uczestniczenie przy udzielaniu mu świadczeń zdrowotnych osób innych niż personel medyczny niezbędny ze względu na rodzaj świadczeń - art. 36 ust. 1 i 2,
12. wnioskowania do lekarza o zasięgnięcie przez niego opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizowania konsylium lekarskiego - art. 37,
13. dostatecznie wcześniejszego uprzedzenia go przez lekarza o zamiarze odstąpienia od jego leczenia i wskazania mu realnych możliwości uzyskania określonego świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub w zakładzie opieki zdrowotnej - art. 38 ust, 2,
14. zachowania w tajemnicy informacji związanych z nim a uzyskanych przez lekarza w związku z wykonywaniem zawodu - art. 40 ust, 1,
15. uzyskania od lekarza informacji o niekorzystnych dla niego skutkach, w przypadku wyrażenia zgody na ujawnienie dotyczących go informacji, będących w posiadaniu lekarza - art. 40 ust. 2 pkt 4,
16. wyrażania zgody lub odmowy na podawanie przez lekarza do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta - art. 40 ust. 4,
a ponadto pacjent, który ma być poddany eksperymentowi medycznemu ma prawo do:
1. wyrażenia zgody lub odmowy na udział w eksperymencie medycznym po uprzednim poinformowaniu go przez lekarza o celach, sposobach i warunkach przeprowadzenia eksperymentu, spodziewanych korzyściach leczniczych lub poznawczych, ryzyku oraz o możliwościach cofnięcia zgody i odstąpienia od udziału w eksperymencie w każdym jego stadium - art. 24 ust. 1, art. 25 ust. 1 i art. 27 ust. 1,
2. poinformowania go przez lekarza o niebezpieczeństwie dla zdrowia i życia jakie może spowodować natychmiastowe przerwanie eksperymentu - art. 24 ust. 2,
3. cofnięcia zgody na eksperyment medyczny w każdym stadium eksperymentu - art. 27 ust. 1
IV. Prawa pacjenta określone w ustawie o zawodzie pielęgniarki i położnej z 1996 r.
Pacjent ma prawo do:
1. udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez pielęgniarkę, położną, posiadającą prawo wykonywania zawodu, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, dostępnymi jej metodami i środkami, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz ze szczególną starannością - art. 18,
2. udzielenia mu pomocy przez pielęgniarkę, położną, zgodnie z posiadanymi przez nią kwalifikacjami, w każdym przypadku niebezpieczeństwa utraty przez niego życia lub poważnego uszczerbku na jego zdrowiu - art. 19,
3. uzyskania od pielęgniarki, położnej informacji o jego prawach - art. 20 ust. 1,
4. uzyskania od pielęgniarki, położnej informacji o swoim stanie zdrowia, w zakresie związanym ze sprawowaną przez pielęgniarkę, położną, opieką pielęgnacyjną - art. 20 ust. 2,
5. zachowania w tajemnicy informacji związanych z nim, a uzyskanych przez pielęgniarkę, położną w związku z wykonywaniem zawodu - art. 21 ust. 1,
6. wyrażania zgody lub odmowy na podawanie przez pielęgniarkę, położną do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta - art. 21 ust. 4.
V. Prawa pacjenta określone w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego z 1994 r.
Pacjent z zaburzeniami psychicznymi, chory psychicznie lub upośledzony umysłowo ma prawo do:
1. bezpłatnych świadczeń zdrowotnych udzielanych mu przez publiczne zakłady psychiatrycznej opieki zdrowotnej - art. 10 ust. 1,
2. bezpłatnych leków i artykułów sanitarnych oraz pomieszczenia i wyżywienia, jeżeli przebywa w szpitalu psychiatrycznym będącym publicznym zakładem opieki zdrowotnej - art. 10 ust. 2,
3. zapewnienia mu rodzaju metod postępowania leczniczego właściwych nie tylko z uwagi na cele zdrowotne, ale także ze względu na interesy oraz inne jego dobro osobiste i dążenie do jego poprawy zdrowia w sposób najmniej dla pacjenta uciążliwy - art. 12,
4. porozumiewania się bez ograniczeń z rodziną i innymi osobami, w przypadku gdy przebywa w szpitalu psychiatrycznym albo w domu pomocy społecznej - art. 13,
5. wystąpienia o okresowe przebywanie poza szpitalem bez wypisywania go z zakładu - art. 14,
6. uprzedzenia go o zamiarze zastosowania wobec niego przymusu bezpośredniego; dopuszczenie zastosowania tego środka wobec pacjenta musi wynikać z ustawy - art. 18,
7. uprzedzenia o zamiarze przeprowadzenia badania psychiatrycznego bez jego zgody oraz podania przyczyn takiej decyzji; badanie takie może być przeprowadzone, jeżeli zachowanie pacjenta wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych może zagrażać bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, bądź nie jest zdolny do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych - art. 21 ust. 1 i 2,
8. wyrażenia zgody lub odmowy na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego, z wyłączeniem sytuacji, gdy przepisy ustawy dopuszczają przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez zgody pacjenta - art. 22 ust. 1 i art. 23, 24 oraz 29,
9. poinformowania i wyjaśnienia mu przez lekarza przyczyny przyjęcia do szpitala psychiatrycznego w sytuacji, gdy nie wyraził na to zgody oraz uzyskania informacji o przysługujących mu w tej sytuacji prawach - art. 23 ust. 3,
10. cofnięcia uprzednio wyrażonej zgody na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego - art. 28,
11. niezbędnych czynności leczniczych mających na celu usunięcie przyczyny przyjęcia go do szpitala bez jego zgody i zapoznania go z planowanym postępowaniem leczniczym - art. 33 ust. 1 i 2,
12. wypisania ze szpitala psychiatrycznego, jeżeli przebywa w nim bez wyrażenia przez siebie zgody, jeżeli ustały przyczyny jego przyjęcia i pobytu w szpitalu psychiatrycznym bez takiej zgody - art. 35 ust. 1,
13. pozostania w szpitalu w sytuacji, o której mowa w pkt 17, za swoją później wyrażoną zgodą, jeżeli w ocenie lekarza, jego dalszy pobyt w tym szpitalu jest celowy - art. 35 ust. 2,
14. złożenia, w dowolnej formie, wniosku o nakazania wypisania go ze szpitala psychiatrycznego - art. 36 ust. 1,
15. wystąpienia do sądu opiekuńczego o nakazanie wypisania ze szpitala psychiatrycznego, po uzyskania odmowy wypisania ze szpitala na wniosek, o którym mowa w pkt 19 - art. 36 ust. 3,
16. informacji o terminie i sposobie złożenia wniosku do sądu opiekuńczego, o którym mowa w pkt 20 - art. 36 ust. 3,
17. złożenia wniosku o ustanowienie kuratora, jeżeli przebywając w szpitalu psychiatrycznym potrzebuje pomocy do prowadzenia wszystkich swoich spraw, albo spraw określonego rodzaju - art. 44 ust. 1,
oraz ma prawo do tego, aby osoby wykonujące czynności wynikające z ustawy zachowały w tajemnicy wszystko co go dotyczy, a o czym powzięły wiadomość wykonując czynności wynikające z ustawy- art. 50 ust. 1.
VI. Prawa pacjenta określone w ustawie o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów z 1995 r.:
1. Pacjent ma prawo do:

1. wyrażenia i cofnięcia w każdym czasie sprzeciwu na pobranie po jego śmierci komórek, tkanek i narządów- art. 4 i art. 5 ust. 1-4,
2. dobrowolnego wyrażenia przed lekarzem zgody na pobranie od niego za życia komórek, tkanek lub narządów w celu ich przeszczepienia określonemu biorcy, jeżeli ma pełną zdolność do czynności prawnych - art. 9 ust. 1 pkt 7,
3. ochrony danych osobowych dotyczących dawcy/biorcy przeszczepu i objęcia ich tajemnicą - art. 12 ust. 1.

2. Pacjent mający być biorcą ma prawo do umieszczenia go na liście osób oczekujących na przeszczepienie komórek, tkanek i narządów i być wybrany jako biorca w oparciu o kryteria medyczne - art. 13.
źródło - Rzecznik Praw Pacjenta



MINISTERSTWO ZDROWIA
KORUPCJA NIE WYJDZIE NAM NA ZDROWIE…
PORADNIK DLA PACJENTA
Warszawa, 2006
2
KORUPCJA NIE WYJDZIE NAM NA ZDROWIE…
Drodzy Państwo,
Problem korupcji w ochronie zdrowia jest zjawiskiem dotkliwie odczuwanym zarówno przez
pacjentów publicznej służby zdrowia, jak i ich rodziny. Korupcja w ochronie zdrowia to
problem, nad którym nie można przejść obojętnie, to patologia, którą należy napiętnować
i zwalczać.
Na wstępie należy jednak podkreślić, iż adresatami Poradnika, opracowanego
w Ministerstwie Zdrowia, są przede wszystkim pacjenci, którym ma on pomóc w radzeniu
sobie z problemem korupcji, a co za tym idzie zakres tematyczny Poradnika został
ograniczony do przedstawienia jednego z obszarów, w których może występować zjawisko
korupcji w ochronie zdrowia.
Przedstawiony Poradnik ma za zadanie przybliżyć Państwu, czym jest korupcja w ochronie
zdrowia oraz w jakie środki ochrony prawo wyposaża pacjenta przy zetknięciu z sytuacjami
noszącymi znamiona korupcji. Poprzez wskazanie przykładowych sytuacji opisujących
zjawisko korupcji, Poradnik określa, co należy zrobić i do kogo się udać, aby móc skutecznie
walczyć z korupcją.
Celem Poradnika jest również uświadomienie, iż korupcja jest przestępstwem ściganym
z urzędu, za które grozi odpowiedzialność karna. Z korupcją można i trzeba walczyć, zaś
w walce z sytuacjami noszącymi znamiona korupcji pacjent nie jest sam, wiele jednak zależy
właśnie od niego samego i od tego, czy nie będzie obojętny i przełamie zmowę milczenia.
W prowadzonym przez pacjenta postępowaniu pomogą mu przede wszystkim, wymienione
w Poradniku, instytucje publiczne, jak również organizacje pozarządowe.
Warszawa, listopad 2006 r.
3
CZYM JEST KORUPCJA?
Chyba nie ma w naszym kraju osoby, która nie spotkałaby się ze zjawiskiem korupcji
pośrednio bądź bezpośrednio, lub co najmniej nie słyszała o jej przypadkach od innych osób,
czy też z doniesień medialnych. Niestety, sferę ochrony zdrowia wskazuje się „tradycyjnie”
jako jedną z najbardziej zagrożonych i przeżartych tym zjawiskiem. Czas z tym wreszcie
skończyć i zacząć działać!
Punktem wyjścia do walki z korupcją w ochronie zdrowia musi być jednak upowszechnienie
wśród społeczeństwa świadomości, czym tak naprawdę jest i na czym polega korupcja.
Konieczne jest wskazanie jej ogromnych kosztów społecznych, gdyż proceder ten dotyka
najsłabszych (ludzi chorych, dzieci, osób starszych), a „towarem korupcyjnym” są wartości
bezcenne – zdrowie i życie człowieka.
Warto też sobie wreszcie uświadomić, że korupcja w ochronie zdrowia pociąga za sobą także
bardzo znaczące straty finansowe. W pierwszej kolejności musimy sobie odpowiedzieć na
pytanie, czy chcemy płacić za coś, za co już tak naprawdę zapłaciliśmy, płacąc składki na
ubezpieczenie zdrowotne, jak również, czy chcemy, jako społeczeństwo, finansować
nienależne świadczenia, zasiłki i renty uzyskane za pomocą „łapówki”.
Kluczowa jest tu świadomość pacjentów w zakresie praw do świadczeń opieki zdrowotnej,
osobisty poziom przyzwolenia na korupcję i wreszcie „nawyk” reagowania na wszelkie jej
przejawy.
Nie można bowiem oczekiwać jakiegoś przełomu w zakresie skutecznych i efektywnych
działań w walce z korupcją ze strony organów wymiaru sprawiedliwości, czy też organów
administracji rządowej, jeżeli nie zmienimy naszych zachowań jako pacjentów. Wszelkie
działania systemowe, reformy, zaostrzenie kar itp. przyniosą jednakże mizerne efekty, jeżeli
nie zmienimy naszego podejścia i stopnia osobistego przyzwolenia na korupcję.
Przy tym, jako sprzymierzeńców w walce z korupcją w ochronie zdrowia powinniśmy
traktować osoby wykonujące zawody medyczne, w których interesie powinna leżeć budowa
przejrzystych relacji z pacjentami i eliminowanie „czarnych owiec” z własnego środowiska.
Walka z „łapówkarstwem” w ochronie zdrowia powinna być jednym z elementów budowania
i upowszechnienia w naszym kraju „kultury antykorupcyjnej”.
4
W życiu codziennym korupcja to oferowanie korzyści majątkowych w zamian za
„załatwienie” określonej sprawy, jak również wykorzystanie stanowiska służbowego do
uzyskania prywatnych korzyści majątkowych, natomiast oszustwo to celowe wprowadzenie
innej osoby w błąd (lub niewyprowadzenie jej z błędu) i następnie wykorzystanie tego do
osiągnięcia korzyści majątkowej.
KORUPCJA TO PRZESTĘPSTWO
Przestępstwa określane potocznie jako korupcja w prawie karnym określa się mianem
łapownictwa. W przepisach Kodeksu karnego1 wyróżniono dwa rodzaje tych przestępstw,
a mianowicie łapownictwo bierne i czynne.
Łapownictwo bierne (zwane także sprzedajnością) – zostało określone w art. 228 Kodeksu
karnego, który stanowi, iż popełnia je każdy, kto w związku z pełnieniem funkcji publicznej
przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę.
Łapownictwo czynne (zwane także przekupstwem) – zostało określone w art. 229 Kodeksu
karnego, który stanowi, iż przestępstwo popełnia każdy, kto udziela albo obiecuje udzielić
korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną w związku z pełnieniem
tej funkcji.
Pamiętaj, że osoby wykonujące zawód medyczny i udzielające w publicznych zakładach
opieki zdrowotnej świadczenia finansowane ze środków publicznych należy traktować jako
osoby pełniące funkcje publiczne.
Sankcje grożące za popełnienie ww. przestępstw, zarówno w wypadku łapownictwa biernego,
jak i czynnego, są uzależnione od rodzaju popełnionego przestępstwa i mogą być różne
(grzywna, kara ograniczenia wolności, a nawet pozbawienie wolności do lat 12).
1 Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.).
5
GDZIE MOŻESZ SPOTKAĆ SIĘ Z KORUPCJĄ
W ochronie zdrowia zjawisko korupcji może pojawić się potencjalnie w wielu obszarach,
w tym może mieć miejsce w kontaktach pacjentów (lub członków ich rodzin) z pracownikami
ochrony zdrowia – lekarzami, pielęgniarkami i położnymi, diagnostami laboratoryjnymi,
i innymi osobami pracującymi w zakładach opieki zdrowotnej.
Bardzo często pacjenci tkwią w błędnym przekonaniu, że zobowiązani są do ponoszenia
dodatkowych, niczym nieuzasadnionych kosztów za korzystanie z publicznej służby zdrowia
– możemy tu wskazać m.in. na wręczanie tzw. kopert dla lekarzy, czy wykupywanie
tzw. cegiełek na rzecz szpitali, przychodni, czy też uzależnianie udzielenia świadczeń opieki
zdrowotnej od przekazania przez pacjenta darowizny na rzecz fundacji lub stowarzyszenia.
Często pacjent spotyka się z przypadkami korupcji już w momencie pierwszej wizyty
u lekarza, czy też przed przyjęciem do szpitala, a następnie także w procesie leczenia na
oddziale szpitalnym.
Może ono przybierać formę bulwersującego zjawiska ustalania wysokości „nieformalnych”
stawek i cenników, przekazywanych sobie „pocztą pantoflową”, dotyczących tego ile trzeba
zapłacić za otrzymanie danego świadczenia opieki zdrowotnej (np. za przeprowadzenie
zabiegu lub operacji) czy też przyspieszenie terminu jego udzielania.
Szczególnie trudne do wyeliminowania jest zjawisko, kiedy pod pozorem wyrazów
wdzięczności dochodzi do wręczania przez pacjentów wartościowych prezentów
(np. ekskluzywnych alkoholi), czy też wręczania przeróżnych świadczeń w naturze.
Niech nie zmylą nas jednak pozory. To nic innego jak jedna z form korupcji i nie należy jej
traktować jako „zwyczajowo” przyjętej formy wyrażenia podziękowania lub grzeczności.
Wśród pacjentów i członków ich rodzin powszechne jest przekonanie, że lekarzowi lub
pielęgniarce „należy coś dać”. Wręczenie korzyści majątkowej ma zagwarantować lepszą
jakość i profesjonalizm udzielanego świadczenia opieki zdrowotnej, dołożenie troski
i staranności – mówiąc wprost – ma zapewnić przychylność i lepsze traktowanie ze strony
pracowników ochrony zdrowia.
6
PRZYKŁADY POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA ŁAPOWNICTWA
Podkreślić należy, że korupcja w ochronie zdrowia może przybierać przeróżne formy
i występować w wielu różnych sytuacjach.
Oto kilka przykładów sytuacji (o których szeroko donosiły media), w jakich pacjenci stykają
się z korupcją w ochronie zdrowia.
• Lekarz żąda od pacjenta opłaty (lub innych nienależnych korzyści majątkowych) za
udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej, skierowanie na badania diagnostyczne lub
wysokospecjalistyczne itp.
• Pacjent wręcza nienależne korzyści majątkowe (np. pieniądze) ordynatorowi oddziału
szpitalnego za obietnicę wykonania operacji lub zabiegu przez konkretnego lekarza
specjalistę (np. znanego profesora medycyny).
• Lekarz wykazuje w dokumentacji medycznej dane niezgodne ze stanem zdrowia pacjenta
w celu otrzymania (wyłudzenia) przez tego pacjenta renty od ZUS-u (lub KRUS-u), za co
lekarz uzyskuje nienależne korzyści majątkowe od pacjenta.
• Pacjent (lub członkowie jego rodziny) wręcza pielęgniarce lub położnej nienależne
korzyści majątkowe (łapówkę, prezenty) za bardziej „troskliwą i staranną” opiekę.
• Lekarz wykazuje w dokumentacji medycznej dane niezgodne ze stanem zdrowia pacjenta,
które umożliwiają pacjentowi uzyskanie np. przerwy w odbywaniu kary pozbawienia
wolności, za co uzyskuje za to nienależne korzyści majątkowe (np. pieniądze).
• Pacjent wręcza lekarzowi łapówkę za obietnicę przyspieszenia terminu udzielenia
specjalistycznego świadczenia opieki zdrowotnej, które nie było uzasadnione względami
medycznymi.
• Lekarz za łapówkę (lub inne korzyści majątkowe) wydaje zwolnienie lekarskie
(powszechne L-4), w którym – niezgodnie ze stanem zdrowia pacjenta – potwierdza
niemożność świadczenia pracy, co skutkuje bezpodstawnym wypłacaniem pacjentowi
wynagrodzenia przez pracodawcę lub zasiłku chorobowego (wyłudzenie nienależnego
świadczenia z ubezpieczeń społecznych przez pacjenta).
• Lekarz za łapówkę (lub inne korzyści majątkowe) wydaje zaświadczenie – niezgodnie ze
stanem zdrowia pacjenta – w celu uniknięcia służby wojskowej przez poborowego.
7
• Lekarz za łapówkę (lub inne korzyści majątkowe) wypisuje recepty na leki (w tym na leki
refundowane ze środków publicznych) dla „nieprawdziwych” osób, często fałszując przy
tym dokumentację medyczną innych pacjentów.
Punktem wyjścia w walce z korupcją w ochronie zdrowia jest zmiana mentalności pacjentów
i członków ich rodzin we wzajemnych relacji pomiędzy nimi a personelem medycznym.
POZNAJ SWOJE PRAWA
Pamiętaj, że jedną z najczęstszych przyczyn korupcji jest nieświadomość i brak wiedzy
pacjentów lub ich bliskich o posiadanych prawach i obowiązkach, które spoczywają na
lekarzach, pielęgniarkach, położnych itp. A zatem, podstawowym narzędziem w walce
z korupcją i swoistym „antidotum na korupcję” powinna być świadomość pacjentów, jakie
prawa i jaki zakres świadczeń opieki zdrowotnej im przysługuje.
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej gwarantuje każdemu prawo do ochrony zdrowia.
Zgodnie z Konstytucją RP, „Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej,
władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej
finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa
ustawa.”2.
Warto pamiętać, że szczegółowe warunki udzielania i zakres świadczeń opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych, zasady i tryb finansowania świadczeń oraz zadania
władz publicznych w zakresie zapewnienia równego dostępu do świadczeń zostały
unormowane w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych3, w szczególności w załączniku do
ww. ustawy został wskazany wykaz świadczeń opieki zdrowotnej, które nie są
finansowane ze środków publicznych, bez względu na zakres ich zastosowania.
Każdy powinien także pamiętać, że przepisy prawa, m.in. ustawa o zakładach opieki
zdrowotnej4, gwarantują obligatoryjne poszanowanie i ochronę praw pacjenta.
2 Zgodnie z art. 68 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
3 Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(Dz. U. Nr 210, poz. 2135, z późn. zm.).
4 Ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm.).
8
Pacjent ma prawo do żądania od lekarza rzetelnej informacji o swoim stanie zdrowia,
przebiegu leczenia, stosowanych w jego trakcie produktach leczniczych lub wyrobach
medycznych. Pacjenci i ich bliscy mają prawo do żądania udostępnienia im dokumentacji
medycznej.
Ponadto pamiętać należy, że organizację i porządek udzielania świadczeń zdrowotnych
w danym zakładzie opieki zdrowotnej powinien określać regulamin porządkowy zakładu –
każdy ma prawo żądać zapoznania się z nim.
Dodatkowo, pacjent uprawniony jest do świadczeń zdrowotnych odpowiadających
wymaganiom wiedzy medycznej, a w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia
odpowiednich świadczeń – do korzystania z rzetelnej, opartej na kryteriach medycznych
procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń (tzw. kolejki).
W przypadku wątpliwości w tym zakresie należy skontaktować się z Rzecznikiem Praw
Pacjenta działającym w Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia oraz w każdym Oddziale
Wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia.
W przypadku pacjentów szpitali psychiatrycznych, pomocy można szukać dodatkowo
u Rzeczników Praw Pacjenta Szpitali Psychiatrycznych5.
Zawsze pytaj o podstawę prawną, jeżeli ktoś z personelu medycznego próbuje żądać od
Ciebie uiszczenia opłaty przed lub po udzieleniu świadczenia opieki zdrowotnej
(np. za wizytę u lekarza, zabieg, badanie diagnostyczne itp.).
Pamiętaj również, iż zgodnie z art. 68 Kodeksu Etyki Lekarskiej – jeżeli z zatrudnienia
lekarza wynika, że winien spełniać swe obowiązki wobec powierzonych jego opiece chorych
bez świadczeń finansowych z ich strony, to nie może żądać od tych chorych wynagrodzenia
w jakiejkolwiek formie ani też uzależniać leczenia od uzyskania materialnej korzyści.
5 Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z późn. zm.).
9
JAK POWINIEN ZACHOWAĆ SIĘ PACJENT
• NIE DAWAJ!
• NIE PROPONUJ!
• REAGUJ!
Gdy ktoś żąda od Ciebie zachowania korupcyjnego
Należy pamiętać, że znakomita większość pracowników ochrony zdrowia to wspaniali,
troskliwi, doskonale wykształceni fachowcy, którzy z najwyższą starannością i najlepszą
wiedzą udzielają nam świadczeń opieki zdrowotnej i mamy do nich pełne zaufanie.
Jeśli jednak zdarzy się sytuacja, w której ktoś sugeruje (lub wręcz żąda od Ciebie) wniesienia
opłaty lub innych korzyści majątkowych za udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej
finansowanego ze środków publicznych (w ramach ubezpieczenia zdrowotnego lub
finansowanych z budżetu państwa), to nie przyjmuj tej propozycji.
W przypadku, gdy spotkasz się nawet z najbardziej niewinną sugestią lub „propozycją nie do
odrzucenia” ze strony personelu zakładów opieki zdrowotnej, niezwłocznie zawiadom
prokuraturę lub Policję. Pamiętaj, gdy ktoś żąda od Ciebie nienależnej korzyści, to już w tym
momencie popełnia przestępstwo. Każdy przypadek propozycji, żądania lub wymuszania
dodatkowej, niczym nieuzasadnionej opłaty zgłaszaj organom ścigania6. Na pewno pomoże to
zwalczyć narastające zjawisko korupcji i w przyszłości uchroni przed nim Ciebie oraz innych
pacjentów.
Już sama propozycja korupcyjna jest przestępstwem
Nigdy nie proponuj, nie wręczaj i nie obiecuj żadnych korzyści majątkowych lub osobistych
personelowi medycznemu w zamian za udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej, która
należy ci się nieodpłatnie.
6 Zgodnie z art. 304 § 1 Kodeksu karnego – każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego
z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Łapownictwo jest
przestępstwem ściganym z urzędu.
10
Pamiętaj, że już takie zachowanie jest przestępstwem i poniesiesz za nie odpowiedzialność.
Dla takiego postępowania nie stanowi usprawiedliwienia fakt, iż działałeś pod wpływem
przymusu lub błędu, dla ratowania życia lub zdrowia swojego lub innych osób.
Proponując wręczenie łapówki, musisz liczyć się z tym, że Twoje działanie może zostać
zgłoszone przez osobę, którą próbowałeś skorumpować (np. lekarza, pielęgniarkę lub
położną). Wtedy to Ty będziesz sprawcą przestępstwa i poniesiesz karę. Pamiętaj, że osoby te
również mają obowiązek zgłoszenia wszelkich przypadków skierowania do niech propozycji
korupcyjnych przez pacjentów lub inne osoby.
Gdy już wręczyłeś korzyść majątkową…
Nawet w przypadku, gdy doszło do sytuacji, w której wręczyłeś korzyść majątkową lub
osobistą albo jedynie złożyłeś obietnicę takich korzyści – nie jest za późno na działanie.
Pamiętaj, że nawet w sytuacji, gdy pacjent lub członek jego rodziny – zmuszeni stanem
zdrowia lub innymi okolicznościami osobistymi – wręczyli korzyść majątkową, nie poniosą
odpowiedzialności, jeżeli zawiadomią o tym fakcie prokuraturę lub Policję i ujawnią
wszystkie istotne okoliczności przestępstwa, zanim organy te dowiedzą się o jego
popełnieniu7.
W momencie, gdy prokuratura lub Policja uzyska informację z innego źródła o podejrzeniu
popełnienia przestępstwa, w którym brałeś udział, będzie już za późno i obie strony
(wręczający – pacjent lub członek jego rodziny oraz przyjmujący – np. lekarz) zostaną
ukarane. Liczy się więc czas – im szybciej zostanie zgłoszone popełnienie przestępstwa, tym
lepiej.
Dowiedziałeś się o zachowaniu korupcyjnym popełnionym przez inne osoby
Po otrzymaniu informacji o jakimkolwiek zachowaniu korupcyjnym popełnionym przez inne
osoby nie powinieneś lekceważyć takiej informacji i zareagować. Jednakże przed
zawiadomieniem prokuratury lub Policji o podejrzeniu popełniania przestępstwa spróbuj
upewnić się, że informacja, którą otrzymałeś, jest wiarygodna i nie jest tylko zwykłą plotką
lub pomówieniem.
Następnie podejmij kroki prawne, czyli zgłoś podejrzenie popełnienia przestępstwa organom
ścigania – prokuraturze lub Policji. Niestety, tego rodzaju przestępstwa są szczególnie trudne
do wykrycia i udowodnienia, dlatego też powinieneś ograniczyć własne działania do
7 Zgodnie z art. 229 § 6 Kodeksu karnego.
11
zawiadomienia organów ściągania, które dysponują odpowiednimi uprawnieniami
umożliwiającymi zebranie materiału dowodowego popełnienia przestępstwa.
GDZIE ZGŁOSIĆ PRZYPADEK ZAISTNIENIA KORUPCJI?
Prokuratura i Policja
Prokuratura oraz Policja to organy państwowe właściwe do prowadzenia postępowań
karnych, także tych związanych z przypadkami korupcji.
Zgłoszenia można dokonać w każdej prokuraturze lub najbliższej komendzie Policji.
Wojewódzkie Komendy Policji w całym kraju mają wyodrębnione specjalne komórki
organizacyjne zajmujące się walką z korupcją. Uruchomione zostały także specjalne adresy
e-mailowe, aby rozszerzyć dotychczasowe formy zgłaszania.
Zgłoszenie może być dokonane osobiście w siedzibach ww. organów ścigania lub w formie
pisemnej – należy pamiętać, aby nie był to anonim, który może zostać pozostawiony bez
rozpatrzenia.
Samorządy zawodów medycznych
W zwalczaniu korupcji pomocne będzie także samo środowisko medyczne.
Należy pamiętać, że zdecydowana większość pracowników ochrony zdrowia wykonuje swoją
pracę bardzo uczciwie, sumiennie i z wielkim oddaniem oraz poświęceniem ratuje nasze życie
i zdrowie.
Niestety, zdarzają się osoby nieuczciwe, które wykorzystują swoją zawodową sytuację
i proponują różne zachowania korupcyjne pacjentom lub ich rodzinom w zamian za należną
im pomoc medyczną, gwarantowaną przez Konstytucję RP. Takie niegodne zachowanie
niektórych osób jest szkodliwe społecznie oraz podważa autorytet całego środowiska
pracowników ochrony zdrowia. Dlatego też samorządy zawodowe są zainteresowane
zwalczaniem korupcji wśród swoich członków.
Pamiętaj, że osoby wykonujące zawody medyczne (lekarze, pielęgniarki i położne, diagności
laboratoryjni) dopuszczający się korupcji, poza odpowiedzialnością karną, mogą ponieść
również odpowiedzialność zawodową przed sądami dyscyplinarnymi prowadzonymi
12
przez samorządy zawodowe za postępowanie sprzeczne z zasadami etyki i deontologii
zawodowej oraz za naruszenie przepisów o wykonywaniu danego zawodu medycznego.
Lekarze: każdy może zgłosić korupcję wśród lekarzy do najbliższej okręgowej izby lekarskiej
lub Naczelnej Izby Lekarskiej. Sprawy odpowiedzialności zawodowej lekarzy rozpatrują
okręgowe sądy lekarskie i Naczelny Sąd Lekarski8.
Pielęgniarki i Położne: w przypadku, gdy korupcja dotyczy postępowania pielęgniarek lub
położnych, należy zgłosić to do okręgowej izby pielęgniarek i położnych lub do Naczelnej
Izby Pielęgniarek i Położnych9.
Diagności Laboratoryjni: samorząd zawodowy diagnostów laboratoryjnych, reprezentowany
przez Krajową Izbę Diagnostów Laboratoryjnych, dysponuje także uprawnieniami
umożliwiającymi pociągnięcie członków samorządu do odpowiedzialności przed Sądem
Dyscyplinarnym. Przypadki korupcji wśród tej grupy zawodowej należy zgłaszać właśnie do
Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych10.
Sądy zawodowe mogą orzec następujące kary:
1) upomnienie,
2) nagana,
3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu na okres od 6 miesięcy do 3 lat (wyjątkowo
w przypadku diagnostów laboratoryjnych na okres od 12 miesięcy do 5 lat),
4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu oraz – wyłącznie w stosunku do pielęgniarek
i położnych – zakaz pełnienia funkcji kierowniczych w zakładach służby zdrowia na okres
od 1 do 5 lat.
8 Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z późn. zm.).
9 Ustawa z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178,
z późn. zm.).
10 Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 144, poz. 1529, z późn. zm.).
13
GDZIE SZUKAĆ POMOCNYCH INFORMACJI
Poszukując pomocnych informacji, jak się zachować w przypadku zetknięcia się
z przypadkami korupcji w ochronie zdrowia, pacjenci mogą kierować pytania do różnych
instytucji działających na terenie całego kraju.
Wśród najważniejszych należy wymienić:
1) Biuro Praw Pacjenta przy Ministrze Zdrowia (ul. Długa 38/40, 00-238 Warszawa,
tel. (022) 635-75-78, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
W Biurze Praw Pacjenta przy Ministrze Zdrowia działa ogólnopolska bezpłatna
infolinia: 0-800-190-590, czynna od poniedziałku do piątku w godzinach 9-21,
gdzie można zgłaszać wszystkie przypadki korupcji;
2) Ministerstwo Zdrowia (ul. Miodowa 15, 00-952 Warszawa, tel. (022) 634-96-00,
faks: (022) 635-94-07, strona [link widoczny dla zalogowanych] e-mail: [link widoczny dla zalogowanych]);
3) Rzeczników Praw Pacjenta działających przy Centrali i Oddziałach Wojewódzkich
Narodowego Funduszu Zdrowia:
− Centrala Narodowego Funduszu Zdrowia (ul. Grójecka 186, 02-390 Warszawa,
Aleksandra Piątek, tel. (022) 572-61-55, [link widoczny dla zalogowanych], strona
[link widoczny dla zalogowanych]);
− Dolnośląski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Dawida 2, pokój 15, 50-525 Wrocław,
Małgorzata Sadowy-Piątek, tel. (071) 797-91-48/49, [link widoczny dla zalogowanych],
tel. informacyjny (071) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona
[link widoczny dla zalogowanych]),
− Kujawsko-Pomorski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. J. Słowackiego 3, pokój 6,
85-071 Bydgoszcz, Mariola Tuszyńska, tel. (052) 325-27-37, mariola.tuszynska@nfzbydgoszcz.
pl, tel. informacyjny (052) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16,
strona [link widoczny dla zalogowanych]),
− Lubelski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Szkolna 16, pokój 2, 20-124 Lublin, Krystyna
Domańska, tel. (081) 531-05-45, [link widoczny dla zalogowanych], tel. informacyjny
(081) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona [link widoczny dla zalogowanych]),
14
− Lubuski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Podgórna 9B, pokój 5, 65-057 Zielona Góra,
Anna Sierżęga, tel. (068) 328-76-76, [link widoczny dla zalogowanych],
tel. informacyjny (068) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona
[link widoczny dla zalogowanych]),
− Łódzki Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Żeligowskiego 32/34, 90-032 Łódź, Małgorzata
Zalewska, tel. (042) 275-41-40 do 44, [link widoczny dla zalogowanych], tel. informacyjny
(042) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona [link widoczny dla zalogowanych]),
− Małopolski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Batorego 24, 31-135 Kraków, Tomasz
Filarski, tel. (012) 298-83-03, [link widoczny dla zalogowanych], tel. informacyjny (012) 94-88,
poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona [link widoczny dla zalogowanych]),
− Mazowiecki Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Chałubińskiego 8, 00-613 Warszawa,
Krzysztof Romanowski, tel. (022) 582-84-15, 582-84-16, [link widoczny dla zalogowanych],
tel. informacyjny (022) 582-84-40 do 43, poniedziałek-piątek, w godz. 8-16, strona
[link widoczny dla zalogowanych]),
− Opolski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Głogowska 37, pokój nr 7, 43-315 Opole,
Tadeusz Kaczmarek, tel. (077) 402-01-82, 457-69-76, [link widoczny dla zalogowanych],
tel. informacyjny (077) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona
[link widoczny dla zalogowanych]),
− Podkarpacki Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Zamkowa 8, 35-032 Rzeszów, Jadwiga
Woś, tel. (017) 860-41-70, [link widoczny dla zalogowanych], tel. informacyjny
(017) 94-88, 0-801-339-903, poniedziałek-piątek, w godz. 8-16, strona
[link widoczny dla zalogowanych]),
− Podlaski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Pałacowa 3, pokój 1, 15-042 Białystok,
Maciej Olesiński, tel. (085) 745-95-76/77, [link widoczny dla zalogowanych],
tel. informacyjny (085) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona
[link widoczny dla zalogowanych]),
− Pomorski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Podwale Staromiejskie 69, 80-844 Gdańsk,
Jadwiga Styczeń, tel. (058) 321-86-29, 321-86-32, rzecznik.praw.pacjenta@nfzgdansk.
pl, tel. informacyjny (058) 321-86-26, 321-86-35, poniedziałek-piątek,
w godzinach 8-16, strona [link widoczny dla zalogowanych]),
15
− Śląski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Kossutha 13, pokój nr 109, 40-844 Katowice,
Maria Kukawska, tel. (032) 735-17-07, [link widoczny dla zalogowanych],
tel. informacyjny (032) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona
[link widoczny dla zalogowanych]),
− Świętokrzyski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Jana Pawła II 9, pokój 023, 25-025
Kielce, Ireneusz Kędzierski, tel. (041) 364-61-06, rzecznik.praw.pacjenta@nfzkielce.
pl, tel. informacyjny (041) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16,
strona [link widoczny dla zalogowanych]),
− Warmińsko-Mazurski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Żołnierska 16, pokój 1, 10-561
Olsztyn, Bogusława Leszczyńska, tel. (089) 539-97-93, [link widoczny dla zalogowanych],
tel. informacyjny (089) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16, strona
[link widoczny dla zalogowanych]),
− Wielkopolski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Piekary 14/15, pokój 608, 609, 61-823
Poznań, Tomasz Niewiadomski, tel. (061) 850-60-26, 850-60-75,
[link widoczny dla zalogowanych], tel. informacyjny (061) 94-88, poniedziałekpiątek,
w godzinach 8-16, strona [link widoczny dla zalogowanych]),
− Zachodniopomorski Oddział Wojewódzki NFZ (ul. Arkońska 45, pokój 4, 71-470
Szczecin, Maria Matusiak, tel. (91) 425-10-52, [link widoczny dla zalogowanych],
tel. informacyjny (091) 94-88, poniedziałek-piątek, w godzinach 8-16,
(091) 464-50-45 informacja całodobowa „Gdzie się leczyć”, strona
[link widoczny dla zalogowanych]);
4) Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji (ul. S. Batorego 5, 02-591 Warszawa,
tel. (022) 621-20-20, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
5) Centralne Biuro Antykorupcyjne (Al. Ujazdowskie 9, 00-583 Warszawa,
tel. (022) 694-75-47, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
6) Naczelna Izba Lekarska (ul. Sobieskiego 118, 00-764 Warszawa, tel. (022) 559-13-00,
strona [link widoczny dla zalogowanych]);
7) Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych (Al. Ujazdowskie 22, 00-478 Warszawa,
tel. (022) 628-34-93, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
Krajowa Izba Diagnostów Laboratoryjnych (ul. Konopacka 4, 03-428 Warszawa,
tel. (022) 741-21-55, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
16
oraz organizacje pozarządowe zajmujące się szeroko rozumianą problematyką korupcji
w ochronie zdrowia:
1) Fundacja im. Stefana Batorego (ul. Sapieżyńska 10a, 00-215 Warszawa
tel. (022) 536-02-00, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
2) Helsińska Fundacja Praw Człowieka (ul. Zgoda 11, 00-018 Warszawa,
tel. (022) 828-10-08, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
3) Instytut Spraw Publicznych (ul. Szpitalna 5, 00-031 Warszawa, tel. (022) 556-42-60,
strona [link widoczny dla zalogowanych]);
4) Europejska Sieć do Spraw Oszustw i Korupcji w Ochronie Zdrowia (158 Avenue
de Tervueren 1150 Bruxelles Belgia, tel. 00-32-2739-7507, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
5) Transparency International Polska (ul. Ordynacka 9, 00-364 Warszawa,
tel. (022) 828-92-43, strona [link widoczny dla zalogowanych]);
6) Polski Odział Banku Światowego (ul. E. Plater 53, 00-113 Warszawa,
tel. (022) 520-80-00, strona [link widoczny dla zalogowanych]).
__


Źródło:
[link widoczny dla zalogowanych]