Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

gliwicem

Po rozstaniu z moja narzeczona, dlugo nie wytrzymalem sam. Poznalem dziewczyne i po kilku miesiacach okazalo sie, ze bedziemy miec dziecko... To byl szok ze wzgledu na to, ze odkrywalem w mojej partnerce coraz wiecej dziwnych stanow emocjonalnych i zachowan. Oczywiscie dobro naszego dziecka przedlozylem ponad wszystko i wzielismy slub... Urodzil sie synek i moj swiat sie zmienil. Nagle szczescie dostalo imie, jego imie.
Moja zona opowiedziala mi, ze kiedys byla w zlym stanie emocjonalnym i brala proszki. Jej dziwne zachowania i w glownej mierze bralem jako swoja wine jako nieumiejetnosc rozmawiania i rozwiazywania problemow. Jednak po pierwszym ataku agresji zony w stosunku do mojej mamy przy calej mojej rodzinie, dal mi sygnal, ze moze chodzic o cos powazniejszego. Po pol roku od urodzenia synka, zona pewnego dnia nakrzyczal na mnie, obwiniajac mnie za jej stan i oznajmila, ze zamierza odstawic synka od piersi i brac psychotropy. Przyjmuje te leki juz od 1,5 roku. Teraz bierze polowe dawki i niestety jest gorzej, ale ona nie chce ani terapii, ani wrocic do normalnej dawki. Teraz, gdy w naszym zwiazku jest bardzo zle, przypominam sobie, ze wspominala, o nerwicy, mowila o depresji. Innym razem powiedziala, ze cos strasznego sie wydarzylo w jej zyciu, ze ona mi o tym nie opowie bo nie jestesmy tak blisko i moze nigdy nie bedziemy... Jestem rozdarty wewnetrznie. Nic nie rowna sie z moja miloscia do synka, ale widze, ze sam opadam w swiat ciemnosci i pesymizmu - w swiat mojej zony. Boje sie podjac decyzje, gdzie bede musial walczyc o synka, nie chce by w jakikolwiek sposob na tym ucierpial. Z kazdym dniem widze, ze milosci w mojej zonie do mnie nie ma. Sam nie potrafie tez wykrzesac i okazywac jej czulosci. Ona nie wie jak okazywac czulosc, opiekunczosc. Nie wie co to wdziecznosc, wspolczucie i delikatnosc. Zona nie gotuje wogole, cierpi na tym synek, jesli ja nie ugotuje czegos, bo jestem chory lub zmeczony, to ona sie tym nie przejmuje. Nie dba o to by synek zdrowo sie odzywial. Myslalem, ze depresja wiaze sie glownie z apatia, a moja zona do tego jest agresywna, drazliwa, gniewliwa i rozpamietuje nawet drobne rzeczy. Zarzuca mi niechec do wspolnych rozmow, rozwiazywania problemow - ale to nie rozmowy tylko jej wyrzuty bez konstruktywnych i dazacych do rozwiazania celow. Jest maly progress, poniewaz umowilem ja za jej zgoda na wizyte u psychologa... Zona charakteryzuje sie bardzo pesymistycznym ogolnym podejsciem do wszystkich aspektow zycia. Nawet jej komunikacja werbalna i niewerbalna to pesymizm, niechec i brak pozytywnych emocji. Generalnie wszystko jest na "nie/nie da sie". Jej mama "leczy sie" u tego samego psychiatry juz wiele lat. Nie wiem jakie to choroby oprocz depresji, ale to mnie przytlacza. Czuje sie jakbym mial zly sen. Szukam grupy wsparcia w rejonie Katowic, bo gdy ja sie poddam, to synek bedzie mial wieksze ryzyko "pojscia" droga mamy.

Hugrzel

Musisz mieć w sobie siłę. Musisz! Dla synka, bo masz dla kogo!