Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[kate4444]

Musze sie komus wygadac, co czuje jaki smutek i złość w srodku, a nie mam komu tego powiedziec. Nie chce pierwszej lepszej osobie, bo to nie ma sensu. Prawie rok temu poznałam mojego dotychczasowego partnera, pierwsze spotkanie były bardzo miłe, rozmowy o niczym i o wszystkim, nie wiem dlaczego i z czego to wynikało ale bardzo szybko mu zaufałam, mówiłam mu jesli mialam jakis problem, On tez. Sylwester spedzilismy razem, ukladalo sie cudownie, wyznalismy sobie miłość, od tamtego dnia mówimy to sobie codziennie.

Sytuacja zaczela sie psuc od marca, problemy, kłótnie. On był bardzo nerwowym człowiekiem, ale zmienil sie dla mnie, jest spokojniejszy. Ale przez to ja zaczełam byc bardzo nerwowa, jakas taka niestabilna w uczuciach, nie wiedziałam co mi dolega, od płaczu w śmiech i odwrotnie. W wakacje nie było najlepiej spotykaliśmy sie codzinnie a mimo to zawsze sie kłociliśmy. Miałam tego serdecznie dosyc , powiedzialam ze myslę o przerwie, ze nie wiem jak dalej miedzy nami sie potoczy. Przekonał mnie abym niczego takiego nie robiła, przeprosil mnie za wszystko, ja jego tez. Nie wiem czy dobrze wtedy zrobiłam, ale od tamtego czasu bylo tak sobie, troche napieta sytuacja ale nie sprzeczaliśmy sie juz tak bardzo. Później byl miesiac spokoju, było mi z nim raczej dobrze, nie bylo klotni, wylanych łez. Spotykałam sie z nim bardzo często, bardzo go kochałam. a On mnie.

Teraz jest gorzej niż w tym marcu. Codziennie płaczę, widzimy sie rzadko, piszemy , lub dzwonimy czasem. Mam nieprzespane noce i czasem takie wrazenie ze nasze charaktery zupełnie do siebie nie pasują, On ma wady ale tak go kocham i tęsknie mimo to. On myśli o mnie identycznie. Ale mimo wszystko nie mogę juz sobie poradzic z tym ze jest tak bardzo o mnie zazdrosny, chce wiedziec co robie, mysle ze mnie kontroluje, nie moge po prostu czasem pomilczeć, zaszyc sie w łóżku i nie odzywac. Ciagle pyta sie co robilam teraz, jak czegos nie zrozumie od razu sie denerwuje (niestety znowu, jego spokoj juz dawno umilkł, ponownie staje sie nerwowy i przy tym złośliwy). Podejrzewa ze z kimś byłam. Mam dość takie zycia....
Nie wiem co mam zrobić, co mu powiedzieć.....
Rozmów miedzy nami było o tym tysiące ale po paru dniach znowu wszystko wracało do normy. Z jednej strony go kocham, a z drugiej wiem że nie do końca. To nie jest pełna miłość, coś zgasło i chyba juz nie wróci. Wiem że to okrutne, ale ja tez go nie nawidzę za to jaki jest wobec mnie. Za tą chorobliwą zazdrość i jego złośliwość. Z drugiej strony wciąz mowi ze dla niego jestem najważniejsza i jezeli przestaniemy byc razem to juz nigdy On sie w zadnej innej nie zakocha.
Żadko mu mówie że go kocham, prawie wcale, nie czuje juz tej potrzeby co kiedyś.
Czesto mysle aby zkonczyc ten zwiazek ale kocham go i nie nawidze w jednym. W srodku czuje taka złość do niego, ale też teksnotę. Łzy towarzysza mi codziennie, ale nie wiele pomagają.
Czuję sie taka słaba, ignorowana, i nie kochana.....

Dziękuję, jeśli ktos , ktokolwiek odpisze....

[Klementynka]

sama wiesz jak trudno coś napisać... czas robi swoje

[Pitsi]

koleś mówiąc, że się w żadnej nie zakocha poprsotu stosuje wobec Ciebie psychologiczny santaż. Spotkałaś kiedyś kogoś, kto się niegdy więcej już nie zakochał? On Tobą manipuluje.
Wiej z tego związku jak najszybciej, Ty sama się wpędzasz w taki stan, ciągle trwając przy człowieku, który Cię wykorzystuje. Sama mówisz, że coś już dawno zgasło, więc po co to ciągnąć? Skazywać się na ciągłe cierpienie? nie jesteś męczennicą

[myszaaa33]

uciekaj od niego bo stłamsi twoje życie i cały czas będzie wzbudzał w tobie poczcie winy,właśnie z kim byłaś, rozmawiałaś i tak dalej.
Nie pozwól abyś była jego własnością na jego zasadach. pozdrawiam i bądz silna

[Pitsi]

ciekawa jestem, jak sie potoczyla Twoja historia? Co postanowilas zrobic? Moim zdaniem trwanie w takim zwiazku nie jest dobre, ani dla Ciebie ani dla niego. Ty sie poprostu od niego uzaleznilas i niestety tak czasem jest, ze milosc jest slepa niestety...