Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[hittherock]

Mam 45 lat, niepełnosprawne dziecko, od 10 lat po rozwodzie... mieszkamy u rodziców, pracuję... ale nie w tym rzecz, to ogólna sytuacja... od lat jestem na tabletkach nasennych a teraz i uspokajających... trzy lata temu poznałam kogoś, kto mówił, że kocha i akceptował moje dziecko... nie mieszkaliśmy razem ale był to związek... skończył się wraz z nadejściem poważniejszych problemów... moja córka skręciła kolano, jeździła na wózku... nie mówię, że to była tylko jego wina... moja też bo nie umiałam rozmawiac... po roku odnowiliśmy kontakt... odżyło uczucie, kochałam, kocham go... zapytałam o kolejną szansę dla nas... zbyt wcześnie chyba... powiedział, że nie może i nie chce byc ze mną yak jak na to zasługuję i nie kocha mnie nawet w połowie jak ja jego... ustaliliśmy przyjaźń, lubimy się.... to było w listopadzie, widzieliśmy się kilka razy i ostatnio wylądowaliśmy w łóżku... nie rozmawialiśmy o tym jeszcze... od tego czasu już nie pisze, nie widzieliśmy się... ja odzywam się ale też sporadycznie, nie chcę się narzucac... teraz we wtorek wiezie mnie z córką na wakacje i nie wiem czy rozmawiac o tym co zaszło i cos ustalic czy jakby nigdy nic byz znajomą i tak się zachowywac...??? nie ukrywam, że wciąz mam nadzieję, że cos czuje do mnie i ze bedziemy razem... wiem, ze to glupie... pomóżcie proszę....