Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[m.s.]

Widzę,że moja córka strasznie to przeżywa , zrobiła się nerwowa,a gdy pomagam Jej w soboty odrabiać lekcje ,pomyli się,to tak jakby się bała,że na Nią nakrzyczę.Zadziwiające,bo jak byliśmy razem,to preferowałem rozmowę i spokojne pedagogiczne tłumaczenie.Zastanawiam się czasem ,czy ktoś nie pracuje nad moim wizerunkiem w Jej oczach.

Gdy się budzę ,to żałuję ,że się obudziłem,gdy wrócę z pracy do domu to chciałbym odrazu iść spać,ale nie ,muszę poprzeżuwać wspomnienia.To nie są moje czasy ,ja nie pasuję do współczesnego świata.

[m.s.]

Dlaczego Ona nie chciała pójść ze mną na terapię dla małżeństw?Dlaczego ja?

[Malgorzata_]

Byc moze bylo juz za pozno, zeby ratowac zwiazek....

Zycze Ci abys mimo wszystko ulozyl sobie zycie, a z corka mial dobry kontakt...

Pozdrawiam i zycze wewnetrznego spokoju...

[Tęczowa]

Nie mamy wpływu na decyzje innych ludzi, ale mozemy mieć wpływ na to, jakie my decyzje podejmujemy. Nie daj sie zdołować, bo masz prawo byc szczęśliwy, czy z nia, czy bez niej - jestes kimś szcególnym dla Boga. Pamiętaj o tym

[m.s.]

Z tym wpływem na decyzje innych ,to myśle,że do końca tak nie jest ,ponieważ wiele razy doświadczyłem tego na włanej skórze.Zauważyłem to podczas procesu mojej przemiany.Zauważyłem ,że byłem manipulowany, przez żonę ,przez szefa,przez rodziców.Ludzie bardzo szybko zauważają ,że jesteś wrażliwy na Ich krzywdę i odrazu to wykorzystują.Poczułem się jakby mi ktoś zdjął kotarę z oczu.Teraz jestem chociaż bardziej świadomy tego co się ze mną dzieje i łatwiej mi powiedzieć NIE.A z tym miałem problem,ponieważ chciałem wszystkim zrobić dobrze.Paradoksalnie rezultaty były odwrotne.Nie wiem czemu ktoś napisał w jednej z moich książek ,że wrażliwość to skarb.Na swoim przykładzie mogę powiedzieć,że raczej wada.Czuję sie jakbym żył żeby spełniać innych prośby i zachcianki.Są dla mnie bardziej ważne niż moje własne.Przeprowadziłem własną infantylną psychoanalizę i stwierdziłem ,że bierze się to z metod wychowawczych ,które wobec mne stosowano.BARDZO,BARDZO Wam dziękuje za odpowiedzi i ,że czytacie to co piszę .Dzięki temu jest mi naprawdę lżej.

[m.s.]

Moja decyzja o rozstaniu była podyktowana tylko i wyłącznie logiką ,gdybym miał ją podjąć sercem ,to bym nie mógł.Kiedyś niekóre decyzje dotyczące mojej osoby cedowałem na innych ,teraz staram się je samemu podejmować.

[Ekscentryczka]

Zycze sily i mocno wierze, ze skrzydla, ktore Ci podcieto z czasem odrosna...

Zadne slowa nie przyniosa ukojenia, nikt nie jest w stanie zabrac Twojego bolu i zalu, bo Ty sam musisz stawic czola swojemu losowi i przelknac porazki, choc to nie latwe... wiedz jednak, ze jestem i czytam...

Pozdrawiam

[m.s.]

Wierzę i nie wierzę ,że bedzie lepiej.Pozornie nieco się ogarnąłem i staram się odpychać wszystkie negatywne myśli na ten temat.Ale jeszcze moja mama za każdym razem kiedy się z Nią widzę ,mnie nakłania ,żebym cofnął decyzję ze względu na córkę.To jest rzecz ,której pragnę najbardziej na świecie,ale nie chcę ,żeby to było tylko ze względu na córkę.Ja muszę wierzyć i czuć,że Ktoś mnie kocha ,żeby z Nim być.Przykre jest jeszcze to ,że ten stan bardzo ogranicza moje możliwości zawodowe.Wszystko jest trudniejsze,nie można się zorgznizować.
Na szczęście mam SUPER szefa,który to rozumie i jest według mnie wzorem dobrego i normalnego człowieka.Gdyby tak można by cofnąć czas ,ale pozostać z obecnym rozumem.Mogłoby być super,albo wogóle by nie było.Zmora!!!
"Przeżówanie przeszłości ,zamiast skupić się na przyszłości"
Ten typ tak ma.W jednej z książek ,które przeczytałem ,autor napisał:"wrażliwiec to skarb".Chyba dla ludzi,którzy go wykorzystują?Bo dla niego to zmora,kula u nogi i ogranicznik.

[m.s.]

Witam Was serdecznie.
Nie było mnie tu jakiś czas,bo próbowałem ogarnąć swoje życie.
Z pewnymi rzeczami się uporałem to pojawiły się inne.
Ogarnąłem inne ,to pojawiły się te z przeszłości.
Dochodzę do wniosku ,że nie potrafię żyć dla siebie,ponieważ ważniejsze jest dla mnie szczęście Innych ,bliskich mi ludzi niż moje.
Najgorsze jest to,że wiem ,że to moja wina,że to ja o tym decyduję i świadomie wybieram "łoże madejowe".
Pozdr.

[Georgson]

Witam,
Dwadzieścia miesięcy temu zmarła moja żona i myślałem, że mój świat się definitywnie skończył. Trwałem przez dziewiętnaście miesięcy w głębokiej depresji, a wszystko co działo się koło mnie przypominało raczej film niż moje życie. Przez ten czas ogromnego smutku przewartościowałem swój pogląd na różne ważne sprawy. Dużo czytałem, analizowałem swoje życie i wtreszcie dotarłem do prawdy którą znałem od lat. Bardzo się zbliżyłem do Boga i to pozwoliło mi zrozumieć istotę naszego istnienia. Odmawiając znaną modlitwę "Ojcze nasz" dotarłem do prawd tam zawartych : godzić się z wolą Boga, wybaczać swoim winowajcą i prosić o pomoc by w życiu nie spotykało nas zło. Są w naszym życiu zdarzenia na które nie mamy wpływu, a zamartwianie się nic tu nie pomoże. Domyślam się, że Jesteś bardzo uczuciowym człowiekiem i ta piękna cecha jest równocześnie bramą przez którą do Twojej duszy wkrada się ogromny ból. Wierz mi, Spotkasz jeszcze na swojej drodze wartościwą kobietę, albo Twoja żona jakimś cudem zrozumie swój błąd i wróci do Ciebie. Gdyby wasze losy splotły się ponownie to z całego serca przebacz jej. Kochając kogoś szczerze godzimy się czasami z tym, że nie będziemy mieli udziału w jej szczęściu.