Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[Alexandra]

Mam 27 lat i nigdy nikogo tak na poważnie nie miałam, w sensie związku... wcześniej aż tak tego nie potrzebowałam, ale od dłuższego czasu mi nie wychodzi... Niby jestem atrakcyjna (tak mówią inni), wykształcona , ale jak widać nie ma to znaczenia w znalezieniu miłości. Jeśli kogos poznam, , kto mi sie podoba, nigdy nie wychodzi... jestem tym zdołowana totalnie, ciągle mam obsesyjne myśli o tym, ze jestem sama i że nikogo nie poznam. Ciągle płaczę, dlaczego normalnie nie mogę poznać kogoś kto mnie pokocha, a ja jego. Ciągle z kimś mi nie wychodzi

Boję się, że za 3 lata w wieku 30 lat będę singielka pracująca i biegająca na jogę wieczorami, aby zabić czas ( tak jak robię to teraz).

pocieszcie

[cow]

Witam

Samotność jest zawsze przykra, zawsze sprawia nam ból - szczególnie, gdy czujemy się niekochani. Jednak wydaje mi się, że nie wszyscy muszą poznać tą prawdziwą miłość „w LO”. Czasami trzeba poczekać, na „tego jedynego”, aby to wszystko miało sens, aby stworzyć zdrową, szczęśliwą rodzinę. Sama napisałaś, że chodzisz do pracy i na jogę – może tam kiedyś kogoś poznasz i pokochasz, a ten ktoś pokocha Ciebie? Póki co, jeżeli czujesz się samotna możesz też zainwestować w przyjaźń, znajomych... Może pewnego dnia przyjaciel się w Tobie zauroczy? Postaraj się cieszyć tym co masz, uśmiechaj się do ludzi i nie zamartwiaj brakiem miłości, być może wówczas przyjdzie ona do Ciebie szybciej.

Na koniec jeszcze dodam, że 30 lat to nie taki straszy wiek (o 27 nie wspominając). Może więc lepiej teraz być samotną niż codziennie rano mówić komuś sztucznie i bez emocji „kocham Cię”, a w odpowiedzi słyszeć nieszczere „ja Ciebie też”?
Najwyraźniej jeszcze przyjdzie czas na Twoją miłość...


Pozdrawiam serdecznie, nie przejmuj się, życzę szczerego uczucia i szczęścia

[Klementynka]

Alexandro, bardzo dobrze wiem co czujesz, sama mając 27 lat czułam podobnie i dzisiaj kiedy mam lat 32 znów wraca to poczucie, że "już zawsze tak pusto będzie". po drodze, w ciągu tych prawie 5 lat sporo się wydarzyło, dobrego i złego. kiedy jest mi gorzej wracają te wszystkie złe chwile i dobijają ale kiedy wydrapuję się z dołka to widzę, że gdzieś dookoła jest świat, ludzie i wciąż może się wiele dziać w moim życiu.
trudno słuchać słów "nie poddawaj się" "będzie dobrze" "czasem trzeba poczekać" itd bo samotnym jest się tu i teraz a perspektywa "kiedyś" jest taka odległa, prawda? a jednak jak mawia moja koleżanka "przyjdzie czas, przyjdzie rada". pozdrawiam Cię serdecznie!

[Alexandra]

Dziękuję Wam za odpowiedzi i pocieszenie! Najgorsze jest to, że ja za bardzo nie mam gdzie spotkać mężczyzny- niby jestem aktywna, ale jakoś nie spotykam. Mam wrażenie , że większość wokól jest w parach, a tych pojedynczych coraz mniej. Teraz nie wyszło mi z chłopakiem, który jako jedyny był wolny. Przeżywam to, ponieważ mi się podobał tym silniejsze mam odczucie, że kiedy ja teraz kogoś poznam??? czy znowu mi nie wyjdzie?

Niby trzeba myślec pozytywnie, ale jak jest się samemu i ta samotność dokucza, ciężko widzieć świat w jasnych barwach.

[hivemind]

Ja mam trochę inną radę. Mam nadzieję, że pomoże. Po pierwsze nie czekaj, nie myśl, że kiedyś ten moment nadejdzie, że kogoś poznasz i będzie Ci z nim cudownie. Musisz wziąć sprawy w swoje ręce. Często trudno poznać jest kogoś kiedy masz doła, bo nowi ludzie nie wiedzą o Twoich problemach, a nawet jak komuś o nich powiesz to go zapewne przytłoczy to. Na początek zacznij się uśmiechać do ludzi. Zagadywać, żartować w sklepie i wszędzie indziej. Mając doła to będzie sztuczne? Może na początku tak. Pomoże Ci pozytywne myślenie. Jak wstaniesz rano usiądź sobie wygodniej i zacznij powoli, spokojnie oddychać. Nie myśl o niczym. Zamknij oczy albo patrz się "ślepo" w jakiś punkt za oknem/na ścianie. Po chwili zacznij się uśmiechać do siebie. Tak wewnątrz... i zapamiętaj to uczucie. Przywołuj je w ciągu dnia kiedy zrobi Ci się smutno.

Następny etap: zagaduj facetów. Na początku takich, którzy Ci się NIE PODOBAJĄ. To ważne. Do tych którzy Ci się podobają będziesz podchodzić z za dużym ładunkiem emocjonalnym. Jak się oswoisz z kontaktem z obcymi... To będzie po wszystkim i zobaczysz, że świat stoi otworem a wokół tylu cudownych samotnych facetów, że tylko przebierać i wybierać POWODZENIA!

[Alexandra]

Ogólnie jestem postrzegana jako osoba otwarta i uśmiechnięta, zwłaszcza w towarzystwie. więc to nie jest tak, że siedzę w domu i tylko czekam. Zawsze byłam aktywna i sporo wychodziłam, wyjeżdżałam itd.

Prawdą jest jednak, że coraz częściej mam doła i nastrój depresyjny. Mam tym trudniejszą sytuację, że leczę się z powodu depresji, chodzę na psychoterapię i jestem wrażliwa, zwłaszcza w relacjach damsko-męskich. Nie mam w ogóle ochoty flirtować z większą ilością mężczyzn- potrzebuję stałego, wiernego partnera . Każda nieudana znajomość z mężczyzną dołuje mnie do tego stopnia, że podnoszę się przez kilka miesięcy.

Mam 27 lat i tak potrzebuję kogoś stałego, a nie przelotne flirty i znajomości, choć paradoksalnie one mogą doprowadzić do tego, że kogoś poznam.

Najgorsze jest dla mnie,że dopiero kogoś nowego muszę poznac. Tak zazdroszczę osobom w związkach, że już nie muszą kogoś poznawać, biegać, wychodzić na siłę , aby "ktoś się trafił"...

[Pitsi]

Czesc Alexandra!
Wiec, tak, musisz kogos poznac, zeby miec tego stalego partnera, bo on nie sfrunie z sufitu!
Jest to tak, ze musisz troche ten lek odlozyc, przed tym co sie "moze" stac, i przed tym so sie naprawde stanie... Jest to tak, ze relacje damsko meskie sa ciezke, nie przewydiwalne i jakos wstrentne, ale jezeli dasz sobie dalej czasu,to cos sie uda,kros sie znajdzie,kto pokocha na zwasze! Trzymam kciuki!

[Alexandra]

Dziękuję Wam za rady. Miesiąc temu pojawiło się swiatełko, bo ten chłopak, który mi się podobał nagle zadzwonił i zaproponował wyjazd w góry , jednak ja pracowałam i nie mogłam. Umówiliśmy się na weekend i spędzilismy sobotę razem- byliśmy na obiedzie i na kręglach. Tak się cieszyłam , było miło. Podczas spotkania proponował i sugerował kolejne... ja się tak ucieszyłam, bo to oznaczało, że chciał się spotykać. Przy pożegnaniu powiedział : "W taki razie do następnego spotkania", ja się ucieszyłam i wyraziłam chęć, że fajnie itd. Od tej pory.... cisza. Zapadł się pod ziemię, nie pisze, nie dzwoni... jak tu zrozumieć facetów? pisał srednio co 3 dni do tej pory. Nigdzie nie wyjechał, jest dostępny na skype i gadu. Odwidziało mu się gdyby nie porponował kolejnego spotkania, pomyślałabym, że mu się jednak nie podobam, a tak nie wiem o co chodzi to już ponad miesiac, a on mnie unika. Pogodziłam się juz z tym, że muszę o nim zapomnieć, ale i tak jest mi cholernie przykro

[Pitsi]

a moze ten chlopak sam szuka kogos odpowiedniego dla siebie i nie moze znalezc, a przy tym jest na tyle wybredny i leniwy, ze po prostu mu sie nie chce angazowac. moze jedno spotkanie to bylo dla niego i tak duzo i stwierdzil, ze mu sie juz nie chce. Czasami tak bywa. Mam kilku znajomych singli i generalnie sa z jednej strony [link widoczny dla zalogowanych], ale z drugiej przeszkadzaja im najdrobniejsze szczegoly w kims i czekaja na ksiecia/ksiezniczke z bajki, bo nie chce im sie kogos zmieniac. A zwiazki wlasnie polegaja na zmianach- oby ich tylko nie bylo za duzo. Mysle, ze kazda para musi sie dopasowac i dlatego praca nad zwiazkiem, nad budowaniem czegos wspolnego jest czasami bardzo meczaca- no ale tak juz jest Pozdrawiam serdecznie i zycze Ci owocnych poszukiwan!

[kornela]

Doskonale Cię rozumiem, bo też przechodziłam przez takie rozterki. Wtedy dla mnie bardzo pomocna okazała się strona wrozka.tv na której są znakomite wróżki. Jedna Pani, dokładniej pisząc wróżka Marina, postawiła mnie na nogi, wlała we mnie ogrom nadziei i sprawiła, że łatwiej znosiłam samotność. Jeszcze czekam na mojego partnera, ale jest mi już dużo lżej. Spróbuj, może i Tobie to pomoże.