Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

Malgorzata_

Niełatwo jest podać prostą, uogólnioną definicję choroby psychicznej. Po pierwsze współczesna psychiatria wymienia wiele ich typów, różniących się między sobą rodzajem objawów, ich nasileniem i długością trwania, a także odmiennym wpływem na codzienne funkcjonowanie. Po drugie brak jest wyraźnej granicy pomiędzy zachowaniami i odczuciami prawidłowymi i patologicznymi. Zatem nie każde zachowanie odmienne od oczekiwanego musi być przejawem zaburzenia psychicznego.
Prawdziwa choroba psychiczna, często określana jako psychoza, powoduje znaczącą dezorganizację zachowania i ogólnej sprawności umysłowej. Do tak rozumianych chorób należą m.in. schizofrenia, zaburzenie schizoafektywne, psychoza maniakalno-depresyjna czy zaburzenia psychiczne wynikające z organicznego uszkodzenia mózgu.

Osoba chora psychicznie często wywołuje u innych odczucie zagrożenia i niepokoju. Wynika to z dziwacznych, niezrozumiałych zachowań, wypowiadanych nieprawdziwych przekonań zwanych urojeniami, rozkojarzonej mowy lub słyszenia nieistniejących dźwięków lub głosów, czyli halucynacji. Bardzo często osoba będąca pod wpływem chorobowych doznań nie jest w stanie nad nimi zapanować, nie zawsze jest również świadoma nieprawidłowości swego zachowania.

Nieprawdą jest natomiast, że osoba chora psychicznie jest zawsze groźna dla otoczenia. Zachowania agresywne nie są zjawiskiem częstym, choć niekiedy może do nich dojść, szczególnie gdy osoba jest prowokowana przez innych, np. przez rodzinę, która pragnie umieszczenia uciążliwego chorego w szpitalu psychiatrycznym. Bardziej realne zagrożenie osoba chora stwarza dla samej siebie, poprzez tendencje samobójcze czy brak dbałości o swoje podstawowe potrzeby.

Są też inne zaburzenia psychiczne, które nie zmieniają funkcjonowania w tak dużym stopniu jak to ma miejsce w psychozach, nie wywołują utraty poczucia realności, ale dają znaczne subiektywne poczucie cierpienia i bycia chorym. Należą do nich niektóre postaci depresji czy zaburzenia lękowe (nerwice). Jeszcze inną kategorię stanowią zaburzenia osobowości, które manifestują się głównie utrwalonymi, niedostosowanymi do norm i oczekiwań społecznych postawami i zachowaniami i są źródłem konfliktów i napięć w miejscu pracy czy w domu.

Istnieje w społeczeństwie lęk przed chorobami psychicznymi i osobami chorymi psychicznie. Wynika on głównie z tego, że otacza je atmosfera tajemniczości i nieprzewidywalności. Kontakt z osobami chorymi psychicznie wystawia na próbę naszą cierpliwość, tolerancję dla innego pojmowania i przeżywania świata, zdolność do okazywania współczucia. Łatwiej jest odwiedzić znajomego, który choruje na serce, niż przyjaciela chorego na schizofrenię, który raczej nie okaże nam wdzięczności. Chorzy psychicznie są samotni, odizolowani od świata podwójnie - samą chorobą oraz naszą obojętnością, a niekiedy wręcz wrogością. Są to często ludzie bardzo inteligentni i wrażliwi, podobnie jak inni tęsknią za przyjaźnią i miłością. Nie zapominajmy o tym i nie szczędźmy im tego.

Artur Cedro
psychiatra

Tekst pochodzi z Tygodnika
Idziemy
1 marca 2009