Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

Veselka · Gość

Jesteś odważna.....,poprostu masz prawo nic nie mówić,bo może być Ci ciężko...rozumiem..:)ale ni tak będziesz zawsze ODWAŻNY ANIOŁEK:)

Black_Bird

Zbieram siły... Na napisanie całej prawdy...

Black_Bird

Nie wiem, jak mam zacząć... Niebardzo potrafię o tym mówić... Niektórzy z Was być może już wiedzą... Ci, z którymi o tym rozmawiałam...
Teraz, po prawie dziesięciu latach... Czuję, że muszę to z siebie wyrzucić...
Postaram się to opisać... Choć nie wiem, czy potrafię.
To był wieczór... Wczesnym latem. Wracałyśmy z mamą z wizyty kontrolnej u neurologa... W Olsztynie. Zatrzymałyśmy się wtedy... Jak zwykle, u mojej cioci. Kiedy weszłyśmy do domu... ON tam był... Przyjechał godzinę przd naszym powrotem... Kazali mi się z nim przywitać... Nie chciałam... Ale musiałam. Cuchnął wódką... Do dziś czuję ten odór... Potem... Była kolacja... W czasie, gdy mama pomagała cioci zmywać, w kuchni... ON siedział w pokoju... pił alkohol... I oglądał telewizję... Nie przeczuwałam nic złego... Przecież... Był bratem mojej babci... Nie mógłby mnie skrzywdzić, prawda?
W pewnym momencie... Kiedy siedziałam obok niego... Poczułam na swoim ramieniu jego rękę... Dotykał mnie... Bałam się... Okropnie. Byłam...Przerażona... Obezwadniona strachem... Sparaliżowana. Nie mogłam się bronić... Kiedy wepchnął mi język w usta... Próbował... Mnie rozebrać... Dalej... Pamiętam tylko... Że kazał mi milczeć... Groził, że... Jeśli komukolwiek o tym powiem... I tak mi nie uwierzą... A on mnie zabije. Kiedy zaczął mnie rozbierać... Wtedy wszedł mój kilkuletni kuzyn... Chyba to GO powstrzymało... Ale... Powiedział... Że "dokończy w nocy"... Do dziś pamiętam te słowa... Tamten wieczór... Pamiętam, jakby to było dziś... Każdą przerażającą sekundę... Kiedy... Przyszedł... Później... Udawałam, że śpię... Próbował mnie obudzić... Ale chyba... Nie chciał zamieszania... I dał mi spokój...
Do rana.

Potem... Kiedy szłyśmy na przystanek... Szedł z nami... Siedział w autobusie naprzeciwko mnie... Bałam się go.
TO jest we mnie... Już tak długo. Nawet teraz... Czuję na skórze... Jego dotyk... Czuję tamten odór... Nie potrafię zapomnieć... TO już zawsze będzie we mnie... ZAWSZE.

Stało się... Napisałam o wszystkim... Teraz... Możecie mnie wyrzucić z forum, z czata.... Zrozumiem... Nie mam sił na walkę ze wspomnieniami... Nic nie czuję... Nie potrafię kochać... Tak, jakby ON zabił we mnie człowieka... Zabił to dziecko, którym byłam... A ja się nie broniłam... Przecież moim obowiązkiem było bronić się...

Jeszcze jedno... Powiedział, że się zobaczymy... Jak skończę piątą klasę... Robiłam wszystko, żeby jej nie kończyć... Jednak skończyłam. Wymówiłam się od udziału w zjeździe rodzinnym... Pod pretekstem opieki nad kotem. Nie chciałam GO spotkać...
Ostatni raz... Widziałam GO ponad dwa lata temu... Na pogrzebie mojego wujka... Ale na szczęście... Trzymał się ode mnie z daleka...

Po TAMTYM wydarzeniu... Miałam pierwszy poważny atak epilepsji... Leczę się już czwarty rok... Nie pomaga... Wystarczy, że ktoś wymówi jego nazwisko... Cały czas żyję w lęku... Że sobie przypomni... I dokończy to, co zaczął... Że nic go wtedy nie powstrzyma...
Nie mam sił...
Ale napisałam. Czułam, że muszę...
Dziękuję za to forum.

Veselka · Gość

Black Bird ....ANIOŁKU....:*...przykro mi że tyle przeszłaś.....,że zostałaś tak skrzywdzona,....brak mi słów.Ale dobrze,że o tym napisałaś i wydusiałaś z siebie.....,...już dobrze,....wywal z pamięci tamtego nienormalnego "człowieka"....,nie pozwól by był powodem Twojego smutku.Życzę Ci dużo wytrwałości i siły w zmaganiu się z przeciwnościami losu:*:*:* 3maj się słonko:*

Black_Bird

To koszmar... Który co dnia przeżywam od nowa... Chociaż... Bardzo chciałabym zapomnieć...

Black_Bird

Nie wiem, co robić... Nie wiem, co myśleć... Dzisiaj... Mój umysł... Przypomina... Sama nie wiem, co... Kłębowisko myśli... Rozbieganych... Nie potrafię logicznie myśleć... Skupić się... Nic nie czuję... Poza okropnym... Lękiem... Przerażeniem... Chociaż... Wiem, że nie mam czego się bać... Mętlik okropny... Nie wiem, kim jestem.

Black_Bird

Nie wiem, co robić... Jestem rozdarta między lojalnością i przyszłością... Sad

perelka 6900 · Gość

czesc black,chyba wiem co czujesz...obrzydzenie do samej siebie,strach ze znowu w ciagu dnia ot tak w niespodziewanym momencie znowu przed oczami stanie ci obraz tamtego wieczoru,niechec do chlopaka gdy cie przytula bo znowu przed oczami ta scena,niemoc podzielenia sie z kims bliskim tymi uczuciami,zlosc na sama siebie...przeciez moglam zawolac mame...chec powiedzenia chlopakowi ale strach co pomysli,ogolna niemoc...trudne to wszystko,ale kochana black,trzeba zyc dalej i modlic sie by jak najmniej o tym pamietac,walczyc o wlasne szczescie bez tego obrazu o wlasna milosc i czyste uczucie do chlopaka nie mieszajac w to tamtej geby...trudne..ale tylko to nam zostalo...badz silna,jestem z stoba...

Black_Bird

perelko... ja nie potrafię... zapomnieć... ON zawsze już będzie w moim umyśle... i tamten wieczór... nie dla mnie normalne życie... szczęście... druga połówka... tylko samotność mnie czeka

Black_Bird

Wypalam się... Nie mam już sił...

P.S.Zaak... Dziękuję za kropeczki i pamięć...