Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[wiecznyPI]

Pierwszy raz wypowiadam się na tym forum i nie wiem czy pisanie o sobie jest właściwe nie wiem czy mówienie o swoich przeżyciach komuś pomoże ...
Mam 24 lata lecz tak naprawdę czuje, że mam 70 i tak właśnie wyglądam dosłownie moi drodzy, przez całe swoje życie interesowałem się mechaniką precyzyjną , mechaniką techniczną, fizyką uwielbiałem motocykle o wiele bardziej lubiłem naprawiac je niż jezdzic dochodzic dlaczego coś działa tak a nie inaczej uwielbiałem myślec.

W wieku 18 lat kupiłem na warszawskiej giełdzie motocykl taki miałem plan odrestaurowac go i zostawic dla siebie do końca jednak przyjaciel zaproponował kupno i się zgodziłem powiedziałem sobie, że będzie jeszcze okazja kupie następny, dzisiaj odwiedzam Piotra na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Toruniu mam tam ojca dziadka i jedynego przyjaciela którego zabiłem, zabiłem człowieka, który zawsze stał obok mnie bez względu na to co się działo.

Brakuje mi go każdego dnia i każdego dnia chodzę z nim porozmawiac ......

[Malgorzata_]

witaj,

Stracic przyjaciela....wielka i niepowetowana to strata....

Nie rozumiem jednak dlaczego siebie winisz za te tragedie? Wypadki zdarzaja sie wszedzie, czasem na prostej drodze mozna utracic zdrowie lub zycie....

Twoj przyjaciel bedzie zyl w Twoim sercu, tak dlugo jak dlugo bedziesz o nim pamietal...

Pozdrawiam cieplo...

[kociara]

Hmm ale ty go przecież nie zabiłeś... Nie ma sensu się obwiniać... To tylko niszczy. Trzym się pozdro.

[grazyna_50]

Witaj ,nie obwiniaj sie ,przeciez gdybynie kupil motocykla od ciebie to kupilby go gdzie indziej...wypadki to niestety codziennosc...pozdrawiam

[przegrany]

pozdrawiam..

[hassin]

trzymaj się, żałobę trzeba przeżyć zawsze do końca, inaczej można przez całe życie stać w miejscu... a życie płynie dalej, nad niczym się nie zatrzymuje...

[sama_nicość]

witam Cię bardzo serdecznie na forum:*Chyba moge powiedziec nawet że wiem co czujesz,...też straciłam bardzo bliską osobę...od paru miesięcy nie żyje mój chłopak...tęsknota zabija. W kwestii obwiniania się o śmierc Twojego przyjaciela to zgadzam się z Małgosia...wypadki się zdarzają....Nie robiłes tego z premedytacja ...to był jak samo słowo mówi WYPADEK. On nie chciałby żebyś się teraz obiwniał za to....rozmawiaj z nim to pomaga. Ja tez obwiniałam się ze nie uchroniłam najkochańszej mi osoby przed śmiercią,jest czasem ten bunt i nienawiśc do samej siebie. Ale teraz też wiem że jest coś takiego jak przeznaczenie....zwyczajne "tak musiało się stać"...Pozdrawiam Cię serdecznie.3maj się ciepło :*

[golka]

pozdrawiam cieplutko,nie walcz ze swoimi uczuciami ale tez nie poddawaj im sie do reszty

[sama_nicość]

Pozdrawiam serdecznie :* 3maj się

[sama_nicość]

...