Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[DELFINEK]

Piekny wiersz ....naprawde masz talent
Dziekuje te wiersze daja chwile wytchnienia i zapomnienia o naszym trydnym zyciu.
Pozdrawiam....

[soul_asylum]

===================


Moge powiedziec,ze wrocilem z dalekiej podrozy.Wyslany niewiadomo gdzie i po co...
Nawet nie mam sie kogo zapytac jaki byl jej cel.Zwyczajny,ludzki brak zrozumienia?
A moze obrona przed wyimaginowanymi zarzutami...
Odnosze wrazenie,ze mowie w jakims,obcym, dziwnie niezrozumialym jezyku.
Zewszad brutalne riposty Tych do,ktorych kieruje,wydawaloby sie proste pytania...
Rzeczywistosc zmusza mnie do tego,aby zaczac uzywac innych zwrotow,
poslugiwac sie innymi niz dotychczas slowami,zrozumialymi dla wszystkich...
Ale czy normalnoscia jest bycie bardziej dosadnym,wrecz wulgarnym..?
Madry zawsze znajdzie glupszego od siebie,ale glupi nigdy nie zauwazy wokol siebie kogos madrzejszego...
Slepe posluszenstwo,wykonywanie rozkazow i polecen niezgodnych z wlasnym sumieniem i rozumieniem rzeczy,
tylko dlatego,zeby nie spasc z piedestalu...?
Falszywa lojalnosc wobec tych,ktorzy zaufali bezgranicznie...?
Strach przed zmianami,przed tym co nowe,a moze tylko obawa o swoja utwierdzona pozycje w hierarchii tlumu...?
Zazdrosc,zawisc,czy tylko brak racjonalnych kontrargumentow do prowadzenia konstruktywnej rozmowy...?
Pytanie za pytaniem i zlowieszcza cisza z drugiej strony muru,ktory wyrosl w jakze "swietym" miejscu,
ktore jest niejednokrotnie jedyna nadzieja dla wielu zagubionych i pokrzywdzonych...?
Przeciez nie chce niczego zmieniac,nikogo pouczac,ani umoralniac.
To nie moja rola,chce tylko robic to co jest dla mnie priorytetem,chce byc poprostu czlowiekiem i zyc posrod ludzi,
nie byc obszczekiwanym przez hieny,nie chce doznawac upokorzenia od tych ,ktorzy maja "dwie twarze".
Czy prosze o tak wiele...?
Zgroza mnie ogarnia mysl o tym,jak ludzie uwazajacy sie za swiatlych,tacy,ktorzy mysla,
ze potrafia dawac dobre rady,sugerowac innym rozwiazania zyciowe,sami dla siebie nie znajduja odpowiedniej drogi...

[sama_nicość]

pozdrawiam soul ....

[sylwia_126]

...wróciłam...na chwilkę schowałam się w cieniu historii...
pozwoliłam sobie na moment niebycia...
...cofnęłam się w pradawne czasy...
odnalazłam szacunek dla ludzi...
...przypomniałam sobie skąd idę...
do jakiego celu zdążam...
...życzliwością otoczyli mnie obcy...
nie pytali kim jestem...cieszyli się ,że przyszłam...
...moge iść dalej...kto wie jak długa jest moja droga...

[soul_asylum]

================


Kolejny "zwrot"... Nie licze juz,ktory to z kolei list wraca do mnie...
...ADRESAT NIEZNANY...
Pustke jaka pozostawilas po sobie,probowalem wypelnic wspomnieniami,
Twoje wiersze,zdjecia,pachnacy nadal kosmyk Twoich wlosow...
Z kazda mijajaca sekunda opadalem z sil,jednak nie zwatpilem nawet przez chwile,
ze odeszlas bez pozegnania i wiecej Cie nie zobacze...
Kazdy potrzebuje pobyc "sam na sam" ze soba,
w ciszy i skupieniu,przegladajac zapisane kartki w pamietniku zycia...
Wystarczy mala iskierka,ktora od nowa roznieci ten ogien,
obudzi w Nas to co tak gleboko w duszy uspione,to co na samym dnie serca ukryte przed swiatem...
O tym sie nie zapomina,nie wykresla z pamieci,nie resetuje tego co w Nas najlepsze.
Przystajemy tylko co jakis czas,zeby odpoczac przez chwile
i ruszamy w dalsza droge,odwiedzajac nowe miejsca,poznajac nowych ludzi...
To wszystko czeka na Ciebie...milosc,przyjazn,zyczliwosc...
Ta droga sie nie konczy i nie jest uslana rozami...
Masz moc w sobie,pokonasz kazde strome wzniesienie i rozwaznie bedziesz schodzila w doliny...
Ciesze sie,ze wrocilas,chociaz nigdy nie poczulem tego,ze odeszlas...

[sama_nicość]

piekny wiersz....soul :*

[soul_asylum]

==============


Wsiadalismy na poklad wahadlowca trzymajac sie za rece,patrzac sobie w oczy.
Pelni nadziei,w wielkiej euforii i pewni Naszych uczuc.
Wspolny lot mial przebiegac spokojnie i bezpiecznie.
Turbulencje jakie towarzyszyly Nam przy starcie,
znieslismy bardzo dzielnie,zajeci soba,wpatrzeni w siebie...
Autopilot wyznaczal kurs,calkowicie zdani na los,na jego wybory,
bez obranego celu,miejsca w kosmosie.
Nic wiecej... to,ze jestesmy razem,tylko to sie liczylo...

Nasz prom międzygwiezdny rozbił się krótko po starcie,ja nie przeżyłem tej katastrofy.
Umierałem długo i boleśnie, wołając o pomoc, do końca majac nadzieje, że mnie uratujesz.
Gwiazdy, które zapaliłaś w moich oczach gasły jedna po drugiej,
aż do chwili kiedy nie pozostała już w nich, ani odrobina światła.
Wkrótce po nich zgasła i dusza. Pomoc nie nadeszła,znów jestem martwy.
Może to i sprawiedliwe,że ten, który mi to życie dał, sam je odebrał?
Nie wiem, juz się nie zastanawiam.
Nie pytam,dlaczego? Znam odpowiedź...

Do końca swoich dni na tej planecie jestem skazany na piekło samotności.
Nie dane mi jest, żeby znaleźć kobiete, która zechciałaby dać mi swoją bliskość,
odrobinę ciepła, czułości i zrozumienia.
Wciąż będę szukać,tak jak Syzyf wtaczający ten bezsensowny głaz pod górę
i wciąż będę znajdować jedynie chwilowe złudzenia.
Nie pragnę już niczego innego,jak tylko zasnąć i nie obudzić się więcej.
Ale kara trwa.Wciąż się budzę.
Wracam tam, skąd przyszedlem,uleczony ze zludzen...

[DELFINEK]

Wiesz soul naprawde pieknie piszesz .. dostales piekny dar od Boga wyrazac swoje uczucia wierszem to cos niesamowitego...pozdrawiam..

[sama_nicość]

...

[sylwia_126]

Odnalazłam "krainę niebycia"
z radością przekroczyłam granicę,
złożyłam bagaż doświadczeń,
chciałam odpocząć...
Błoga cisza wypełniła mnie całą,
uleciały myśli i słowa,
pozwolono mi zostać i milczeć...
wrócę,gdy będe gotowa.
Gdy poczuje radość ze zdań ułożonych...
wrócę do" roli" człowieka,matki...i żony.