Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

W_ostatniej_chwili

2005 zima

„Nadzieja”

Spadł dziś śnieg pełen tajemnicy

Wpada w oko i w ciszy milczy

Jesień przykryta puchem dziczy

Zima wdarła się i biel trzyma na smyczy

Dłonie martwe, twarz purpurowa

Otchłani powab targa srogo na nogach

Wydeptana śladem stopy droga

Twardo i ostro jest – lecz nie traktuj jako wroga

Spokój, nadzieja – przynęta, przejaw

Dreszcz, deszcz, wichura, zawieja…

Mknie postać i wspólnie kroczy

Chłodno lecz gorąco – lubię patrzeć w twoje oczy

Pamięć, wzruszenie, głębokie spojrzenie

Zatrzymanie czasu, zmysłów rozbudzenie

Uśpienie biegu duszy czas dla Nas

Powtórzyć by było dobrze to jeszcze raz

W_ostatniej_chwili

wiosna 2005

W bezkresnej krainie uczuć,

rodzi się ocean wspomnień

Za pomocą bijących

z przyspieszonego pulsu serc

zaczynamy tworzyć siec namiętności

z nici naszych spotkań.

Każda sekunda spędzona razem z Tobą

jest silnym węzłem,

wiązanym przez nasz emocje.

Z czasem ta NIĆ pełna żaru

i bliskości zamieni się

w gęstą płachtę miłości.

Ta płachta zaś będzie nas opasać,

związując nas swym okryciem,

i będzie chronić przed smutkiem i krzywdą.

Nasza jedność zawinięta w kokon szczęścia zacznie promieniować blaskiem rozkoszy.

Niebiosa będą się chylić

ku naszym mokrym od potu czołom.

Rajska przygoda stanie się

pokarmem dla dalszego rozwoju pajęczyny fascynacji.

Poddamy się prądowi morza wzruszeń i zadowolenia z życia.

Apogeum stanie się ofiarą która wpadnie w nasze pajęcze sidła.

Nacieszymy się smakiem i zaśniemy

w bezkresnej krainie uczuć.

Krainie pełnej gór przyjemności

A w każdej górze szczyt

z którego wytryśnie źródło szczęścia.

A z każdego źródła wypłynie kolejna rzeka pamięci niosąca w swym nurcie radość, satysfakcję i miłe uczucia zasilając w ten sposób ocean wspomnień.

Bryanisw · Gość

usunieto spam

Joseph6856 · Gość

admin: 2007-LUTY: Witaj... Pozdrawiam ... Zapraszam do pisania na naszym forum...Pisanie czasem pomaga...
-------------------------------------
Skasowano wszechobecny spam reklamowy.
-------------------------------------
Poszanowanie wzajemne oraz dopomaganie sobie, to najwazniejasza zasada, opoka, pokoju DEPRESJA na portalu [link widoczny dla zalogowanych] jak rowniez naszego tutaj forum, na portalu www.leki.fora.pl .Spamu jest duzo na forum, starmy sie kasowac w miare mozliwosci. Spam to problem ogolno-netowy. Uwagi o spamie w tematach i inne prosze zglaszac w podforum _111_ w temacie: podziekowania i zazalenia, postramy sie reagowac szybko.
Grupa admin. mod. pozdrawiam. 2007-02-16

W_ostatniej_chwili

"Proza pora roku" 10 luty 2007 godz.0.00 23setne

Gdybym dziś miał napisać, napisałbym o smutku...
Gdybym dziś urodził się ...
Czułbym ból, gdyż taki ten czas, co wskrzesza krzyk i przeraża - strach
Czas pożegnania, zawiłe wszystko skręcone w pleciony szmat drogi za mglą.
Żal do żalu że nim jest, zamiast niebieskim blaskiem oddychać lekko.
Proza za fosą i mostem zwodzonym w zamku burzy mury...
Cieszą już tylko ludzie którzy są tak blisko jak magnes w polu przyciągania.
Cieszą sekundy które przenikają szczeliny wszechświata i są lekkie jak wata.
Ciiiiiiiiiiiiiiiii.
Cisza.
Zaszyte usta, ślina sucha, słowa bez ucha, ciemność głucha.
Oczy znikome, niewyraźne, nie wyglądające na myśli jawne - spojrzenia obdarte.
Taniec śmierci w dniu narodzin - pogrzeb to dziś.
Taki czas ten, że zwykły lęk przebija świata mgłę i zastyga wtem.
Żyje nową siła, lecz ta siła martwą siłą.
Nie ma obietnic, działanie "pieczęć - nic".
Nastała piąta pora roku - "mrok w potoku"
Zarys w oku, zastój w szoku.
Brak statków w doku, "butelka w korku"
Cieszą sekundy które nikłe są, lecz jak dzicz nieoswojona wolne i nieokiełznane ciężarem władzy.
hhhhhhhhhh.
Spokój.

W_ostatniej_chwili

Proza pora roku cz.2 i każda następna....cd....

Na skraju, gdzie targuje się zgniły owoc z zachwytem raju.
Tam gdzie niemoc taszczy własny bagaż - starość czoło marszczy.
Tam witalność w garści promieniuje zakwit - sam szczyt
Więdną liście, motyle harcują, deszcz się gotuje - czyściec, urok, tu jest...
Widzieć gęściej, kochać prędzej - malarz , pędzel...
Nic więcej, nie mniej, gdzie jest treść?
Nie ma szczęścia, jest tylko nicość wierna.
Stan emocji pusty, ruszył struny - warkocz myśli tłusty
Morał - bursztyn, koral, perła, diament - byt, forma, skupisko fal,fundament - Dar.

Proza pora roku...cd

Proza pora roku w spełnienia potoku - dziś pełnia.
Miłe zaskoczenia, w oku do zmroku - zadośćuczynienia.
Zawiał kolorów balet pawia - strach przepadł, nawiał.
Stare myśli stworzyły dziś z marzeń rzeczywiste iskry.
Skąd ta siła, moc się bierze - wysłuchane pacierze w skupionej wierze.
W eterze nikłe zmysły, błyski w plenerze - obszar czysty.
Bystry połysk, dotyk - stało się to co myślałem o tym.
Noty zapisane w sobie doczekały postęp, zaistniały - kropka, odstęp.

jim fugo

Cześć. Coś nie w sosie dziś jestem, więc się tu zarejestrowałem. Pomyślałem, że może tu umieszczę jakiś swój tekst.

"W mojej głowie"

W mojej głowie niespokojne myśli, lęk
W moim sercu z całych sił krzyczy żal
Właśnie teraz- czarną nocą, gdy pada deszcz
Łuna światła padła na kilka moich spraw

Co ja robię z życiem swym?
Zło mnie wciąga, jak bagno, już nie mam sił
Pijawki wysysają resztki mojej krwi
Bezgłośnie wołam o pomocną dłoń

Chciałbym chociaż raz potrzymać w rękach świat
Poczuć, że przez chwilę mój...

Kolejny papieros zacumował w ustach mych
W mojej głowie szybuje kolejna zła myśl
Gubię się znów, w sobie sam gubię się
Nic już nie wiem, grunt usuwa mi się spod stóp

Mam już dość! Na niczym nie zależy mi!
Wyrzucam do kosza tort zrobiony z moich snów
Po chwili w oczach łzy, z żalem patrzę w kosz
Tak bym jeszcze chciał od życia dostać coś

Chciałbym chociaż raz potrzymać w rękach świat
Poczuć, że przez chwilę mój...

[/b]

W_ostatniej_chwili

W trakcie pojawił się nagle, znalazł w świadomości mapie.

Nad wszystko, nad czerń, nad dnem – żył swoim tylko echem, tchem.

W dzień śnił, w nocy w śnie żył ducha mchem.

Tam był jego teren, był jednym ze swoich wcieleń.

W ostatniej chwili ,w trakcie zniknął i pojawił się teraz właśnie.

Świeci w mroku, jest ogniskiem – nie gasnącym nigdy światłem

Nad treść, nad wiek, nad lęk, nad dźwięk – pasterz.

Miał zbroje i miał pancerz, teraz ma spokój, nie walczy – jest wiatrem.

W takcie pojawił się, spojrzał ,zagłębił, utonął, poczym wynurzył się w całości.

Bez fragmentów, bez nicości, w świadomości w całej swej ciągłości doszedł do swej nagości.

Na progu przejścia w stan kruchy, utknął - od głodu utył, od hałasu szumu głuchy.

Kajdanami skuty, podmuchem pluty, bestią szczuty – dostrzegł swój tył.

To jest, to rzecz, to wręcz, to precz – karmelowa długa od głowy do gardła ciecz.

W ostatniej chwili zauważona, już się nie schowa, już nie tak strasznie groźna – już tylko pył i osad.

Wszystko jawne, jasne, prześwietlone – ład, takt, końcowy akt.

Powab błękitu nad sznur jedwabiu i aksamitu – to szczyt szczytu. Świeży oddech…Ach Wink

Katia

Katia

"Życie"
Kiedy jesteś na samym dnie,
nigdy,ale to nigdy nie poddawaj sie,
Walcz zawsze o swoje,aż,
uda sie,pokonać przeszkody,
jakie stwarza nam życie

A jeśli nawet nie powiedzie sie,
To i tak nie przejmuj sie,nie przejmuj sie,
Dąrz śmiało do celu i spróbuj jeszcze raz
i jeszcze raz,
aż w końcu dojdzesz do szczytu

Biegnij śmiało przez życie
i spełniaj swoje marzenia
nawet wtedy, gdy jest gorzej niż źle,
gorzej niż źle,
nie możesz zatrzymać się

Nie pozwól załamać się
Zawsze myśl pozytywnie
miej ciągle iskierke nadziei, a
ona Ci życie rozpromieni

Być może w końcu zrozumiesz, że,
że życie potrafi być piękne
i właśnie dlatego warto jest żyć,
warto żyć,
dla tych kilku wspaniałych chwil
wspaniałych chwil...

----
PS) Pisałam to już dawno,jeszcze przed chorobą,ale może nie uwierzycie to było pisane gdy miała niezłego doła.