Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[kociara]

Władcy


Obiecaliście bogactwa i kobiety,
Mieliśmy tylko chwycić za rękojeść mieczy.
Obiecaliście ziemię i łany zbóż,
Ogrody pełne ciemnoczerwonych róż.
Łąki, lasy, stawy i jeziora,
Wszystko to miało być nasze dookoła.

Z sercem pełnym odwagi,
Stanęliśmy do walki.
Ze śpiewem na ustach toczyliśmy bój,
Nie czując bólu, nie wierząc w znój.

Krew z potem zalewała nam oczy,
Teraz nie jeden z nas łzy toczy.
W chwili triumfu, staliśmy na polu chwały,
Wygraliśmy! Cóż za dzień wspaniały!

Nagle wojska ich powróciły,
Podwajając wroga siły.
Uderzyli z furią i nienawiścią,
Z siłą ogromną, nierzeczywistą.

Krzyki bólu i przerażenia,
Posoka lała się z siłą strumienia.
Przyjęta przez nieprzyjaciela ziemię,
Zatruła jego brudne plemię
Skaziła ją na wsze czasy,
Czcząc w ten sposób pamięć naszych.

Ja błagałem o litość,
Ukląkłem przed nimi w pokorze.
Zapominając o honorze w tak wielkiej srodze.
Za mną inni też klękali,
Czuliśmy się tak dziwnie mali,

Zawlekli nas do lochów wielkich,
Mogących nas wszystkich pomieścić.
Urządzili widowisko wielkie,
Zarzynając kobiety i dzieci,
Na sposoby wszelkie.

Patrzyli nam w oczy nieraz,
Mięli dla nas tylko wzgardy wyraz
Musieliśmy patrzeć na to widowisko,
Ale to nie wystarczyło, to nie było wszystko.

Przybili nas do krzyża świętego.
Przypominając stwórcę naszego.
Oparci o pal drewniany,
Przypalali nas dla odmiany.

Bez wiary umieraliśmy tam po kolei,
Nie myśleliśmy już o nadziei.
W oczach naszych pustkę widać było
Marzyliśmy, aby to wszystko się skończyło.

Chłopiec mały wyłonił się z tłumu,
Brudny, z głową pełną kołtunów.
Zakrzyknął naszą pieśń bojową,
Zaśpiewaliśmy ją z mocą nową.

Widzieliśmy jak się na niego rzucili,
Widzieliśmy jak oni go bili.
Połamali mu ręce i nogi,
Rzucili żywego pod tłum wrogi.

Wściekłość nasza wzrosła,
Wielu z nas z krzyża zniosła.
Zlękły się tłumy zuchwałe,
Ich lica były całkiem białe.

Ponieśliśmy klęskę,
W dniu chwały.
Walczyliśmy dla chłopca,
On był jeszcze taki mały.

Cesarze, królowie i książęta,
Nasz lud już się was nie lęka.
Przyszliśmy po naszą zapłatę,
Nie po kobiety i krainy bogate.

Chcemy cesarzy, królów i książąt!
Żeby ich mięsem zapełnić nasze stoły.
Upić się ich krwią.

Na zdrowie!
Moi szlachetni panowie…

[golka]

kociaro pozdrawiam serdecznie i uwierz-rozumiem.moj ojciec umieral na raka na moich oczach,mialam 10 lat... ten obraz do dzis stoi przed moimi oczami.matka sie zalamala i zaczela pic,przechodzilam pieklo przez wiele lat.bylam dzieckiem i bylam zupelnie sama.wtedy nie bylo internetu ani grup wsparcia.przez uzaleznienie mojej matki ja znienawidzilam alkohol i nienawidze go do dzis.w moim domu nie ma go wcale i okazuje sie ze bez niego tez mozna zyc.potem choroby i depresja.najpierw niechec do lekarzy no i brak wiary bo co oni moga pomoc?jak bylo juz zle to nie wstydzilam sie zapukac do drzwi psychiatry,trzeba bylo czasu by dobral odpowiednie leki,czasem i teraz musze je zmieniac ale wiem juz jedno-musze sie leczyc.zycze ci duzo sil by to co w tobie dobre zwyciezylo.

[kociara]

Smutek..żal... samotność...

[Malgorzata_]

witaj kociaro....
do serca przytul psa, wez na kolana kota.....
to tez dobre na samotnosc...

pozdrawiam cieplutko...

[kociara]

Ból istnienia
Ból powodem bezpodstawnego cierpienia
Rany posypane solą
Szramy, które nigdy się nie goją
Dłonie splamione krwią
Ostre noże wciąż tną, wciąż tną...

Krzyk szaleńca nad przepaścią
Grobowe lampiony pięknie jaśnią
Dziecko rodzone bez końca
Oczy, które nie ujrzą nigdy słońca

Chaos, cierpienie, smutek i ból
Tortury szeregu drewnianych kół
To ból istnienia
Ból powodem bezpodstawnego cierpienia

[kociara]

Hmm dziwnie jakoś jest. Nie wiem w sumie, co napisać. Na razie jest spoko hmmm ciekawe jak długo, ech nie wiem ee w zasadzie wielu ma tu gorsze problemy... Mam nadzieje, ze nie wrócą pozdrawiam

[golka]

dla kazdego jego problem jest najwazniejszy patrzac pod tym katem powinien z nim walczyc.pozdrawiam cieplutko,fajnie bylo pogadac

[kociara]

hmmm dawno tutaj nie pisałam. Zmieniła się tu trochę. Widzę jak wielu ludzi potrzebuje pomocy, wyżalenia...
U mnie trochę się poprawiło.. No może po prostu zrozumiałam czym tak na prawdę był mój ból. Zrozumiałam, że moja inność jest czymś, co mnie niszczy i zarazem buduje. Daje mi możliwość odkrywania wyższej sfery świadomości naszego życia. Pokazuje więcej niż wielu z nas widzi, bądź nie chce widzieć..
Pamiętajcie, więc że to, co nas spotyka nie jest karą, ale doświadczeniem, które pozwala nam potem wyciągać z tego wnioski, które ukazują zupełnie inny obraz naszego życia..
Pozdrawiam

[Malgorzata_]

kociara witaj....

ciesze sie, ze u Ciebie jest lepiej...

cierpienie moze dokonac w nas przemiany, spowodowac, ze zaczniemy inaczej patrzec na zycie, na ludzi....ze staniemy sie uwazniejsi....bardziej swiadomi...bardziej kochajacy....wdzieczni za to co jest....

nie nalezy zbyt dlugo pograzac sie w cierpieniu, ono powinno prowadzic do radosci....

pozdrawiam...

[kociara]

hmm we mnie jedyne, co się zmieniło to, to, że się zahartowałam. Nie wiem czy to dobrze, ponieważ patrzę na niektórych problemy i wydaje mi się, że ci ludzie po prostu sami sobie je tworzą. Zajmują się błahostkami a nie widzą tego, co jest ważne...