Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

perłowa_łódź · Gość

Miałam 18 lat... było cicho.. po szybach kapały krople deszczu.. siedziałam sama w domu.. bylo cieplo, ale smutno... było cicho... Miły głos, ktory mowil, bym tanczyla, bo krople deszczu graja walca smierci dla mnie.. bym wirowala z nimi w szyderczym tancu wbrew zyciu, wbrew istnieniu, wbrew przetrwaniu.. mily glos, cieply baryton z nutka nonszalancji.. nosowe "ą" i "ę".. cichy, miły głos..

zapomniałam o moim cichym, niemym niemal przyjacielu, ktory jednak siedział gleboko ukryty w mojej imaginacji.. porte parole wariata ?? ...

Wielką Improwizacją rozpoczęłam pod jego nakazem malując surrealistyczne linie ostrą żyletką na przegubach swoich nadgarstków.. nie czułam bolu, nie czulam strachu, czulam spełnienie.. Kazales mi byc tworca, byłam.. Upodobnialam sie do Boga, bo sama tworzylam.. bylam kreatorem, architektem.. bylam, dotykalam Absolutu.. Mowiles do mnie, ja Cie slyszalam, utozsamialam twoj glos z glosem niebios.. czyzby mialam racje...

Pierwszy Listopada.. chłodne, prawie zimowe powietrze wbijało sie w moje nozdrza.. łatwo bylo oddychac tak trzezwym nieistnieniem... groby.. ja widziałam trumny, nagie ciała umarłych trupów, rozkładające sie zwłoki przykryte naręczami pajęczyn i odorem zgnilizny, przesyconej zapachem jaśminu i fiołków... Msza na cmentarzu była czarną msza, na ołtarzu ksiądz w czarnym ornacie pewnym gestem rozciął trzewia brzemiennej kotki.. Ja podwałam ten nóz.. ja wyciagałam płody nienarodzonych kociąt i przełykalam zakrwawione łozysko z niesmiałym usmiechem na wykrzywionych bolem ustach...

Wigilia Bozego Narodzenia.. puste miejsce przy stole.. kogo?? dla kogo? po kogo??? ... Karp krzyczał pływajac bokiem w wannie napełnionej do połowy ciepła, słodką wodą, przesycona chlorem i zapachem Ajaxu.. zamknełam sie w łazience.. przykryłam karpia czarnym welonem.. usłyszałam znowu Ciebie, ciepły baryton z nonszalanckimi głoskami nosowymi.. Było cicho.. tak cicho, ze moglam slyszec tylko Ciebie... Mowiles o nozu.. gleboko schowanym w koszu na brudna bielizne.. zakrwawionym jeszcze, bo przeciez rany na udach krwawily czasami, gdy za mocno tarłam je pumeksem.. ale bol bym mi potrzebny, on dawal mi swiatlo.. bol dawal mi moc kontaktu z Toba.. z Absolutem.. bo tak Cie wtedy nazywalam.. bol byl posrednikiem.. pomiedzy mna a Toba.. ideałem.. wtedy ideałem.. wziełam ten noz.. wbiłam ostrze w sam srodem niebieskiej niteczkie, biegnacej od łokcia ku nadgarstkowi i szybkim ruchem pociagnełam ku gorze.. blysnelo.. wyplynela czerwona ciesz.. o zelazistym posmaku smierci.. krzyk.. to karp krzyczał.. przeraził sie, gdyz nigdy jeszcze nie widział czerwonej wody.. pachnacej tym razem kontaktem.. kontaktem z barytonem...

joanna

Prlowa .......coz moge powiedziec - to przerazajace piekno balans na granicy zycia i smierci . Twoja wyobraznia to dar i przeklenstwo zarazem ,, Znam ten dar , bo ..............mnie etz obdarzyl swoja 'łaskawościa^ - Pozdrawiam ciebie bardzo mocno , moze cos napiszesz? - Joanna

zatracona000

Opowiść smutna i przerażająca, a zarazem tak piękna... PIeknie piszesz, pięknych słów używasz. Ale to wszytko tak boli - widmo śmierci prześladuje mnie... Jest obok, gdy moje oczy śledzą każde słowo napisane przez Ciebie. Wspomnienia... Tak, jakby ta opowieść była moja...

FunikaNewYork

widac,ze naprawde balansujessz pomiedzy zyciem a smiercia,ze nie wiesz co masz zrobic.Powinnas porozmawiac ze specjalista

BratJezusa

Wiem że to trudne ale....trzymaj siem , walcz. Jesteśmy z Tobą!!!
Może napisz książkę o sobie wplatając tam swoje wiersze,spróbuj.
Pozdrawiam!!!

perłowa_łódź

solstice

kopiuj.

perłowa_łódź

.....
...

perłowa_łódź

.... nie wiem, czy to ma sens.. kopiowanie tego dalej.. moze lepiej wyslac do redakcji jakiejs i wydac to w formie opowiadania w jakims zbiorze lub popisac jeszcze i wydac ksiazke??

solstice

może do tego wydawnictwa które wydawało książki Barbary Rosiek...