Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[amy84]

Jak byłam mała stałam zawsze wieczorem na balkonie i wdychałam ciepłe powietrze latem, słyszałam głosy rozbawionych dzieci i tęskniłam za chwilą w któej też będę mogła być z innymi i cieszyć się życiem. Byłam cholernie samotna nie miałam żadnych znajomych w sumie zostałam odtrącona przez otoczenie bo byłam inna. Ta tęsknota jest we mnie do dziś, czuję ten sam zapach powietrza i nie chcę stać w miejscu...serce się kraje...

Mam dośc uzależnienia od leków nie byłam u lekarza bo jeszcze troszę miałam tabletek ale juz mi się skończyły...Jakoś mi na tym wszystkim nie zależy.Próbuję umrzeć od roku i nie umiem łatwiej jest zabić ciało niż duszę...Ciała nie mam za co karać, naważniejsze by zabrać te myśli z głowy by przestać mysleć,Tego bym chciała...może jestem mimo wszystko silna bo nic nie jest w stanie mnie złamać zabić tej którą jestem teraz...