Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[lisiczka]

Jestem tu pierwszy raz bo nie wiem gdzie już szukać pomocy, życie mi się wali. Zupełnie nie mam się do kogo zwrócić, a czuję, że sama się nie pozbieram, ciągle myślę, że lepiej żeby już mnie nie było. Samotnie wychowuję 2 córki, jest mi bardzo ciężko, do tego były mąż chce spłaty mieszkania bo inaczej grozi,że nas wyrzuci, a mnie na to nie stać. Żeby było ciekawiej złamałam nogę w dwóch miejscach i jestem na zwolnieniu, nie zapowiada się, że szybko wrócę do zdrowia więc strasznie martwię się, że nie będę miała gdzie wracać. Wczoraj dowiedziałam się,że moja siostra ma nowotwór i zginęła w strasznym wypadku dziewczyna mojego brata. Boję się każdego kolejnego dnia, a bardziej wiadomości jakie przyniesie.

[to_ja_golka]

lisiczko - niedlugo napisze wiecej teraz mam problemy z laptopem i co chwile mnie "wywala"

chce teraz powiedziec jedno - faktycznie masz ciezko ale masz dwoje dzieci,to najwiekszy skarb jaki mozna miec w zyciu!!!!!
masz dla kogo zyc!!!

wierze ze znajdziesz tu na forum duzo zyczliwosci ciepla i wsparcia tak jak ja znalazlam

i pamietaj - wbrew pozorom nie jestes sama ze swoimi problemami

a ja tak jak obiecalam odezwe sie prawdopodobnie pod koniec tygodnia

[lisiczka]

Mam nadzieję bo czuję,że zostałam sama. Wiem, że są dzieci i dla nich powinnam żyć, ale czasem myślę,że może byłoby im lepiej. Pewnie nie od razu, ale później.

[to_ja_golka]

lisiczko - ja wciaz mam takie mysli
ze jestem niepotrzebna,ze przeszkadzam,ze cale zlo tego swiata to moja wina
ze jesli odejde to wszystkim bedzie latwiej

wiesz,niedlugo koncze 53 lat.nie mam dzieci ani rodzenstwa,jestem obecnie w nieformalnym zwiazku ktory jest bardzo udany,no prawie bardzo

dwa razy owdowialam

i praktycznie oprocz mojego partnera i mojej matki nie mam zadnej rodziny

tzn mam ale ich nie znam bo od smierci ojca wszystkie kontakty sie urwaly

mam za to kota i psa i duze akwarium - kocham zwierzaki a one kochaja mnie

jestem chora - mam niezlosliwy ale nieoperacyjny nowotwor mozgu ktory nieraz daje niezle popalic wrrrrrrrrrrrrrrr

moge smialo powiedziec ze mimo tego wszystkiego jestem pesymistka z bardzo duzym i czasem bardzo dziwnym poczuciem humoru


to poczucie humoru nieraz stawialo mnie na nogi

i widzisz lisiczko,ja chce ci powiedziec ze w kazdym z nas jest "cos"
i to cos nas trzyma
i nie ma tak zeby tego "cosia" w ogole nie bylo tylko on albo gdzies na dnie duszy sie schowa i bawi siez nami w ciuciubabke,albo po prostu my sami zapominamy ze on istnieje

w tej chwili mam kosmicznego dola
moj parnter mimo ze jest ok - nie pomoze mi w tym tak jak ja tego oczekuje bo on nie zna depresji.na szczescie

ale czasem ktos obcy powie - ej damy rade i bedzie cacy

i juz usmiech jest na twarzy i juz jest jakas iskierka nadziei

nie poddawaj sie lisiczko bo wiem sama po sobie ze raz ze nie warto a dwa - to i tak nie pomoze

pisz czesciej,chetnie do ciebie zagladam

[stefan]

jestem ......



...nie mam sily tez




...

[Ekscentryczka]

Lisiczko witam serdecznie na forum!

Byly maz moze Cie straszyc wyrzuceniem z mieszkania, a jednak wg polskiego prawa nie jest to takie proste jesli jestes tam zameldowana. Nikt, nawet wspolwlasciciel mieszkania, nie moze sobie przyjsc i wyrzucic Cie z dziecmi na ulice, potrzebny jest do tego wyrok sadu. Jesli jeszcze tego nie zrobilas zloz wniosek do sadu o zabezpieczenie potrzeb rodziny, tak by byly maz byl zobligowany do wspolfinansowania dzieci, tym bardziej gdy Ty sama nie mozesz pracowac (zlamana noga). Pamietaj takze, ze istnieja alimenty placone nie tylko na dzieci ale i na bylego malzonka. Nie znam Twojej sytuacji, wiec ciezko cokolwiek oceniac czy doradzac, radze skontaktowac sie z prawnikiem. Darmowe porady prawne sa w Osrodkach Pomocy Spolecznej i Osrodkach Interwencji Kryzysowej (wystarczy poszukac najblizszego i umowic na wizyte badz skontaktowac telefonicznie z prawnikiem w godzinach pracy Osrodka). Byc moze jednak wystarczy z mezem porozmawiac na spokojnie, wyjasnic sytuacje w jakiej sie znajdujesz i postarac ustalic termin splaty mieszkania (np gdy juz wrocisz do pracy i Twoja sytuacja sie ustabilizuje). Przeciez Twoje corki sa takze jego dziecmi, nie sadze by mimo slow wypowiedzianych w zlosci sam chcial im zgotowac tułaczy los.

Rozumiem, ze choroba siostry jest dla Ciebie wielkim zmartwieniem. Jednak nie kazdy nowotwor konczy sie tragedia. Wczesnie wykryty, poddany kompleksowej terapii jest uleczalny. Zdaje sobie sprawe, ze w chwili gdy pojawia sie informacja o chorobie nowotworowej jest to dla calej Waszej rodziny ogromnym szokiem i nie dziwie sie obawom. Jednak jesli wszyscy wkolo zalamia sie na wiesc o nowotworze, kto da wsparcie Twojej siostrze? Ty masz problemy z praca, z bylym mezem, finansowe, to jasne, ze czujesz sie na skraju wyczerpania. Z drugiej jednak strony Twoja siostra wlasnie teraz potrzebuje najbardziej Waszego wsparcia, bo to dla niej sytuacja jest najciezsza. Jesli i u Was zobaczy zalamanie skad bedzie brala pewnosc, ze jest szansa, ze jest o co walczyc, ze jest po co… Zalamie sie, zdusi w sobie chec do walki i podda na wstepie.

Pisz do nas Lisiczko, pisz gdy bedzie ciezko, gdy slowa beda wiezly w gardle wyplacz sie tu… Zawsze znajdzie sie ktos, kto wyciagnie rece w gescie wsparcia.

Ja ze swojej strony zycze Ci wiary w jutro i sily.
Pozdrawiam.

[lisiczka]

Dziękuję, że ktoś zwrócił uwagę na to co piszę. Groźby ze strony byłego męża są karą za to że wniosłam o podwyższenie alimentów. Wie, że nie mam pieniędzy na spłatę i to robi. Myślę, że nie będzie zwracał uwagi na dzieci, wiem ,że nas nie może wyrzucić, ale może spłacić a nas nie będzie stać na wynajęcie mieszkania, z resztą nie chcę z dziećmi tułać się po wynajętych mieszkaniach.
Moja sytuacja psychiczna jest o tyle ciężka,że zmuszona jestem do siedzenia w domu, gdybym wyszła do pracy, do ludzi oderwałabym się troszkę id tego.

[to_ja_golka]

pewno wpadlo ci w oko ze mam teraz troche problemow ale pamietaj ze ja jestem i sie odzywaj - bardzo prosze

[Ekscentryczka]

Czesc lisiczko

Jesli jeszcze tu zagladasz daj znac co u Ciebie i jak sobie radzisz.

Pozdrawiam

[ZamowLeki_pl]

Wokół nas jest tyle nieprzyjemnych i trudnych sytuacji, czasami nasza wydaje się najgorsza, ale trzeba patrzeć na to z innej perspektywy. Czas pomoże, na pewno, za co trzymam kciuki