Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[kappa]

Witam wszystkich, dołączyłam do forum bo mam depresje i nie umiem sobie z nią poradzić. Szukam pomocy wszędzie. Jestem DDA i chodze na spotkania DDA. Jednak tam nie umiem się do końca otowrzyć. czuje się winna kiedy zabieram głos i znowu mówię że jest mi źle , że strzasznie się boję. Myśle że najlepiszą grupą byłaby grupa ludzi którzy przezywają albo przeszli tą chorobę. Piszę bo mam nadzieję, że chociaż w ten sposób sobie pomogę. Moja depresja trwa już od roku. Właściwie to chyba całe życie moje byłop ukierunkowane na nią. Mój ojciec jest alkoholikiem, całe moje dzieciństow to koszmar mirszkania z nim. Teraz nie umiem sobie poradzić z moimi uczuciami jako osoba dorosła...Moja depresja to chyba ten "niewyrażony ból i żal" z dzieciństwa. Biore leki. Chodze do psychologa. Jednak cały czas czuje beznadziejność i niemoc. W dodatku mam chyba depresje dwubiegunową. W czasie manii miałam nadmiar energii, wydawałam pieniądze nie zastanawiając się cio będzie potem....Teraz przez to mam kłopoty finansowe, cały czas obwiniam się i nie umiem znaleźć wyjścia. Chce się wziąć w garść, chce się zmienić ale moje wszystkie postanowiemia i wysiłki idą na marne. CIężko mi z ty żyć. Moja rodzina mnie wspiera ale wiem że im też jest trudno bo każda z nas jest poraniona. Czuje się jakbym byłą przeznaczona na zagładę. Tylko tutaj mogę to wszystko wyrazić. Dziękuje wszystkim za przeczytanie ....

[atta]

Witaj kappa - pozdrawiam ciepło

[golka]

witaj cieplutko
i coz ci mam napisac?
wszystko to co ty napisalas to cala ja
tez jestem dda.tez narobilam i robie nadal dlugi
jednego nie zrobilam - nie poszlam nigdy na spotkania dda i to moj wielki blad.a drugi-nie chodze do psychologa.
jesli caly czas czujesz ze cos jest nie tak to powinnas pogadac o tym i z lekarzem i z psychologiem.
z rodzina tez.ja jestem na etapie "prob i bledow" w moim zwiazku , ustalamy narazie jakies zasady choc czasami nie jest do smiechu...
no i rozmawiaj tu z nami tak czesto jak bedziesz tego potrzebowala
pozdrawiam milutko

[DELFINEK]

Witaj Kappa na Forum tu jest fajnie i znajdziesz przyjaciol i mozesz pisac o wszystkim co Cie boli i z czym jest Ci zle ...odpiszemy w miare mozlowosci ale nigdy nie zostawimy bez pomocy ..;pozdrawiam ..))

[kappa]

Dzieki wszystkim za odpowiedź. Bardzo sie ucieszyłam kiedy je zobaczyłam. Jest ktoś kto czuje sie jak ja i mnie rozumie Mam nadzieje że wspólnie damy radę

[golka]

nareszcie sie usmiechnelas i bardzo sie z tego ciesze bo wiem ze to bywa bardzo trudne.
czy damy rade?
czy ty dasz rade?
PEWNIE ZE TAK
musisz tylko uporzadkowac swoje sprawy z lekarzami a wtedy juz pojdzie z gorki

napisz cos o swoim dzieciatku...

pozdrawiam cieplutko

[awake]

Kappa witaj!
Każdy z nas tutaj ma większe lub mniejsze problemy i doskonale rozumie innych. Chodzisz do psychologa i powinnaś jemu jak najwięcej opowiadać o sobie, wszystkich zmianach, tym co na bieżąco zauważasz. A na forum śmiało pisz, jak tylko masz ochotę.
Pozdrawiam serdecznie!

[molka]

Witaj na forum Kappa. Pisz jak najwięcej,kiedy tylko masz taką potrzebę.
Pozdrawiam mocno.

[grazyna_50]

witaj kappa trafilas bardzo dobrze wchodzac tutaaj do nas,pomozemy w miare doswiadczen i mozliwosci,ale podstawa sa leki i terapia.Na pewno bedzie coraz lepiej ale trzeba duzo cierpliwosci,ktorej nam ,chorym tak czesto brakuje.Wlasnie cierpliwosci Ci zycze bo jej bardzo nam potrzeba.Pozdrawiam serdecznie

[kappa]

Niestety nadal nie umiem sobie pomóc. Obwiniam siebie że jestem leniwa,że nie nie robie. Moje obowiązki mi się pietrzą,zaległe zadania a ja jedyne co potrafie zrobić to uciekać w sen. Czuje się jak w koszmarze. Patrza na innych lkudzi , widze jak się smieją, jak radzą sobie w życiua a ja .... nie NIE. Wiem że tylko ja jestem w stanie sobie pomóc ale teraz nie umiem. Nie wiem czy to już jest moje len9istwo, czy już tak nauczyłam się uciekać że wole nie stawać na przeciw problemom, czy to efekt tej depresji. Nie znam mojej choroby, czasami nawet nie wiem czy jestem na nią chora czy może ...nie wiem co Każdy dzień to dla mnie masakra, czekam tylko do wieczora kiedy będę mogła się położyć i spać i nie myśleć. Jak podnieść się z tego ? jak przetrzymać...?