Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[DELFINEK]

WITAM...MAM NA IMIE DELFINEK...I CHORUJE NA DEPRESJE OD 30 LAT ..A JEST TO CHOROBA KTORA ZYC NIE DAJE I SIE NA NIA NIE UMIERA...PISZE TU DZIS PIERWSZY RAZ ...NIE WIEM JAK TO TU DZIALA .. JAK SIE NAUCZE JAK SIE TU PORUSZAC TO BEDE CHCIALA PISAC TU SWOJ MALY PAMIETNIK O SWIOM ZYCIU ..A MAM JUZ LAT 57 WIEC JUZ WIELE Z TA DEPRESJA PRZEZYLAM ALE CHCE TU OPISYWAC JAK SIE CZUJE I JAK SIE BOJE I JAK WALCZE I JAK UMIERAM KAZDEGO DNIA I SIE NA NOWO RODZE NARAZIE POZDRAWIAM I SIE ROZEJRZE JAK TU WSZYSTKO DZIALA...POZDRAWIAM [/b]

[Gość]

Witaj Delfinek. ja texz choruje na depresje ponad 20 lat . do tego doszla agarofobia na ktora nikt mi jeszcze nie pomogl.W sumie nie chce sze zyc ,ale stale zekam ,az wymysla jakis lek ktory mnie wyleczy. Chociaz nadzieje mam coraz mniejsza.Kiedys bylam zdrowa kobieta teraz jestem wrakiem.Do tego te leki ,nie mam ochoty juz na nic. Lecze sie i tak widze ze to jakby podtrzymanie tego wszystkiego. Ja tez dostaje ataki i to wtedy kiedy mi zalezy zeby bylo ok.Nikt nie wie jak sie mecze. Bo w zasadzie to niby nic mi nie jest tylko ze moj stan psychiczny jest coraz gorszy. Przestaje juz wierzyc w lekarzy bo bylam przez te lata chyba u 20 i tak mi sie wydaje ze oni sa bezradni.A tak naprawde to jestem wiezniem 4 scia n

[Ekscentryczka]

Delfinku witaj
Pozdrawiam Cie cieplo i zycze sily...

[DELFINEK]

DZIEKUJE ZA WSPARCIE...ALE TA CHOROBA MNIE PRZERASTA JEST MI BARDZO CIEZKO Z NIA ZYC...POZDRAWIAM I DZIEKUJE....DELFINEK...

[Malgorzata_]

witaj Delfinku,

moja depresje leczylam 5 lat i czuje sie calkiem zdrowa, chociaz obawiam sie nawrotu. Przede wszystkim musze unikac nadmiernego stresu...

Moje leczenie polegalo na farmakoterapii ale i rownoczesnej psychoterapii, ktora mi najwiecej dala. Bylo we mnie wielkie poczucie krzywdy ale i zarazem winy, ktorych dzieki terapii pozbylam sie...
Terapia uzmyslowila mi, ktore sprawy w moim zyciu powinnam uporzadkowac, ktore relacje uzdrowic...do ktorych podejsc z wiekszym dystansem...

A jak przebiega Twoje leczenie Delfinku, czy masz wsparcie u swoich bliskich, jak sobie radzisz z choroba?

Pozdrawiam Cie serdecznie i zycze duzo sil do walki z choroba....

[DELFINEK]

Dziekuje za wsparcie ....mam opieke meza ...ale on niewiele mi moze pomoc bo sie na tym nie zna...ale wspiera mnie ..ja tylko z nim wychodze na podworko bo przy nim czuje sie bezpieczna...ale ta chorabo juz tak mnie wymeczyła ze nieraz juz nie chce sie zyc....od lekow ktore biore tyje...kregoslup mi wysiadl biore TRAMAL takie mam bole..lekarz rodzinny nie chce mi przepisywac lekow zaleconych przez psychiatre....a psychiatra u nas jest na drugim pietrze i ja boje sie tam wejsc a stanie w kolejce przyprawia mnie o napad leku...glowa zaczyna bolec,nogi sie trzesa,rece mokre,i zaraz bede umierac takie sa moje mysli...zeby maz poszedl do lekarza rodzinnego i dostal te leki ktore mi pomagaja to musi sie nasluchac a ja juz nie mam sily walczyc i prosic ze po nich czuje sie w miare dobrze ...przecierz choruje od 30 lat i bralam juz wiele lekow i wiem co mi pomaga...wiecej napisze o sobie i o moich lekach jutro ,tylko nia bardzo wiem gdzie to napisac teraz i jak wysłac...chciałabym pisac codziennie i opowiadac co sie zdarzylo tego dnia i chcialabym dostawac rady jak i co mam robic zeby to przemoc i zaczac zyc normalnie...a tak zyje w domu niby jak kazdy czlowiek ale jednak inaczej... i tylko pory roku za oknem sie zmieniaja..a ja dalej nie moge sobie ze soba poradzic...p[ozdrawiam...DELFINEK...

[Malgorzata_]

Delfinek, sa dobre ksiazki na temat depresji, kup mezowi, niech poczyta o tej chorobie, wtedy lepiej bedzie Ciebie rozumial i moze lepiej bedzie umial pomoc...

Pokonac depresje, Claudai Strauss, polecam te pozycje...zawiera wiele cennych rad..

Czy masz lub mialas psychoterapie?

Pozdrawiam i zycze dobrego samopoczucia...

[DELFINEK]

Witam...nie miałam psychoterapeuty bo nie wychodze z domu tak daleko...a ksiazek na ten tema t przeczytalam wiele....moj maz wie co mi jest ale nie moze zrozumiec ze ja jednego dnia sie smieje i ide z nim po zakupy,a drugiego siedze i placze i nic nie chce mi sie robic...dzis tez od rana placze i jest mi zle ...ale musialam wstac pomimo odromnego bolu kregoslupa ,,potem siedze przez godzine i czekam az zaczna dzialac leki od bolu ...bo wiem ze musze sie umyc ubrac zrobic pranie posprzatac i przyszykowac do obiadu ..to taki moj codzienny rytual az do znudzenia cigla to samo..potem moge dodzinke posiedziec przy komputerze bo zaraz zaczyna bolec szyja ...mam zwyrodnienie kregow szyjnych i potem juz przychodzi maz i znowu to samo obiad zakupy kawa film komputer...i tak codziennie ,a serce sie rwie do chorej mamy :>) aserce sie rwie do miasta ;>( i ciagle sie boje i zaraz wieczor i jutro znowu to samo....pozdrawiam...:*)

[Malgorzata_]

witaj Delfinku, przykro mi, ze masz takie dolegliwosci...

Mnie w depresji zawsze motywowal maz do spotkan ze znajomymi, do wyjscia na spacer czy do sklepu...wszedzie mi towarzyszyl, bo sama to nigdzie bym sie nie wybrala...Po prostu stronilam od ludzi...

Bardzo mi tez pomoglo to, ze kupilismy kota, niby dla corki ale okazalo sie, ze zostal moim pupilkiem i wiernym towarzyszem, nie odstepowal mnie na krok, czesto spal w nogach lozka...taki cichy przyjaciel...Do dzis nastraja mnie pogodnie, ciesze sie, ze jest...

Pozdrawiam Cie i zycze wszystkiego dobrego...

[DELFINEK]

WITAM...DZIEKUJE ZA ZAINTERESOWANIE SIE MOJA OSOBA...DZIS ZNOWU ZLY DZIEN ZNOWU PLACZE...JESZCZE PARE LAT TEMU CHETNIE WYCHODZILAM Z MEZEM NA SPACERY...A TERAZ UNIKAM TEGO BO SIE BOJE ...ZE ZNOWU COS BSIE STANIE...ZE NIE WROCE DO DOMU..I AUTENTYCZNIE POWYJSCIU ROBI MI SIE SLABO I TRZEBA WRACAC...JUZ NIE RAZ NIE MAM SILY SIE UBIERAC I ROZBIERAC ZEBY WYJSC NA PARE MINUT...TERAZ MOJE ZYCIE TO KOSZMAR...JEDEN WIELKI BOL I STRACH...A CO BEDZIE DALEJ JUZ NIE WIEM...NIE WIEM CZY SOBIE ZNOWU PORADZE ODBIC SIE OD DNA..POZDRAWIAM...