Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[golka]

delfinku,masz sporo racji.ja tez sie miotam,szukam czegos innego ale nie znajduje.grazyna ma racje-brak mi cierpliwosci by czekac na odpowiedz na swoj post.bo ja siadam i pisze to co w danej chwili siedzi mi w glowie,i jednoczesnie chce uslyszec czyjes opinie,jakies dobre a nawet zle slowo.wiec prosze-na przekor wszystkiemu-nie poddawaj sie

[atta]

Delfinku zostań........ mija wszystko....... nasze oczekiwania względem innych też mogą się zmienić (przestaje się oczekiwać) .....ehhhhhhh . Jesteś ciepłą i mądrą osobą .... masz tu ludzi którzy cię szanuja i lubią :) Ja też do nich należę :) .... ostanio siedzę cichutko .... ale czytam każdy post..... mam teraz jakiś taki dziwny okres ciszy ... pozdrawiam dobra kobietko !!!!!

[dawidmarek83]

Polecam depresja.wroclaw.pl

[letna]

Delfinku, Golka
Ja Wam podziękuje, za to, ze byłyście tutaj .. nie wiem co przyniesie przyszłość, czy Wam, czy mi.. ale wiem, że mam za co Wam podziękować.. byłyście tutaj szczere, bez złudnej interesowności na pokoju, tutaj, na forum o istnieniu którego mało kto na pokoju wie.. dałyście mi wiele i pewnie wrócę do Waszych wpisów nie raz, czy dwa... szukajcie miejsca gdzie możecie spełnić się w pełni, a nie tylko od jednego milczenia do drugiego.. ja teraz milczę.. wybaczcie.. inni, bo nawet nie wiedzą, czy ich nie interesuje, że jest jeszcze forum.. pokój, czat ... są tacy, co na tym kończą, i śmieją sie z zasad.. tylko dlaczego TU ni mają odwagi zajrzeć.. Czy to nasz problem.. Kochane, jeśli dla Was jest lepsze miejsce.. jedyne co mogę, to Was dopingować.. wiec.. wracajcie bo na pewno zatęsknię, ale idźcie tam, gdzie Wam dobrze, bo tego chcę dla Was :)
Pozdrawiam Serdecznie ^_^*

[DELFINEK]

LETNA DZIEKUJE Z CALEGO SERCA .....JESTES I BEDZIESZ ZAWSZE W MOM SERCU I BEDE O TOBIE MYSLEC ...JAK MOZESZ TO NAPISZ MI NA PW SWOJE GG MOZE SOBIE CZASEM POGADAMY ........:*)
A FORUM INNYCH JEST MNOSTWO ....ALE NARAZIE ODPOCZNE I SIE ROZEJRZE ...POCZYTAM ..POPATRZE GDZIE BEDE POTRZEBNA ,,,SA FORA GDZIE MOZNA PISAC O LEKACH OFICJALNIE A TU JEST TO TABU...SA TEZ I TAKIE GDZIE SA LEKARZE SPECJALISCI I ONI TE FORA PROWADZA ....A SA TEZ I TAKIE KTORE MAJA SWOJ SUPER CZAD I POKOJ I JEST SPOKOJ .....WIEC NIE NA TYM JEDNYM SIE SWIAT KONCZY .........TU BYLO DOBRZE ALE NIKT NIE DOCENIAL NASZEGO PISANIA ..I DLATEGO I GOLKA TEZ JEST ZDRUZGOTANA ... TU ZACZELAM SWOJA PRZYGODE Z PISANIEM O SWOJEJ CHOROBIE ...I TU SIE PRZYZWYCZILAM ....ZAGLADALAM CODZIENNIE JAK DO DOMU WLASNEGO ALE JAK W DOMU NIE MA PORZADKU I ZROZUMIENIA TO TEZ CZASEM BRZYDNIE BYWANIE W NIM ...POZDRAWIAM.....MARTA ..;P

[ewa 67]

Mam nadzieję , że odezwiesz się jeszcze. Ja liczę na to , że tutaj będziemy mogli wszyscy podzielić się swoimi doświadczeniami związanymi z chorobą i wychodzeniem z niej. Oczekuję na dobre rady od innych i sama chętnie będę służyła nimi. Jeżeli komuś chociaż trochę pomogę to będę miała z tego dużą satysfakcję . Ewa.

[Basia56]

Witam. Od kilku dni zmagam sie sama ze soba zeby tu szukac pomocy. Od poł roku lecze sie na depresję. Czuję, że dopada mnie coraz bardziej. Nikt do dej pory nie może mi pomóc lub nie chce. Do takiego stanu doprowadziły mnie wydarzenia w domu. Mąż dwa lata temu poznał na czacie kobietę. Miała to byc tylko znajomosc a jednak przerodziła sie w wielkie uczucie. Wiem o tym od maja ubiegłego roku. Ciągłe kłamstwa stały się przyczyną mojego załamania. Wczoraj mąż oświadczył mi, że kocha nas obie i prosi, że mam to zaakceptowac. Jesteśmy małzeństwem 34 lata i nigdy nie było powodów do braku zaufania. W maju świat mi się zawalił. Ona też jest męzatką. Poprostu chcą byc kochankami nie rozwalając swoich malżeństw. Ja pracuje zawodowo, mąż jest na rencie. Chciałabym odejśc ale gdzie? Narazie tyle. Może ktoś bedzie miał ochote ze mna porozmawiac i doradzic co mam robic?

[ewa 67]

Basiu, cieszę się , że odezwałaś się . Nie działaj pochopnie i impulsywnie . Być może to tylko zauroczenie. Łatwo pisać czy mówić czułe słówka , o wiele trudniej żyć ze sobą na co dzień .Sama wiesz , mając taki staż małżeński / gratulacje /. Może byłoby żal niszczyć to wszystko , może trzeba trochę przeczekać i ufać w rozsądek męża . Tamta kobieta też ma wiele do stracenia . Postaraj się nie myśleć o tej przykrej dla Ciebie sytuacji cały czas. Wybierz się do koleżanki , na spacer , do kościoła albo gdziekolwiek indziej , aby trochę zapomnieć o tym co dzieje się w domu. Nie wiem u jakiego lekarza się leczysz : czy u ogólnego , czy u psychiatry ? . Być może brak poprawy Twojego samopoczucia to kwestia złego doboru leku .Ja wyraźną poprawę odczułam po trzech miesiącach zażywania leku . Obecnie raz czuję się dobrze , innym razem jestem w gorszej formie , ale jakoś się trzymam .
Muszę . Ja doradzałabym Ci jeszcze pomoc psychologa. Sama chodzę na takie spotkania , mam ich zaplanowanych 10 , jestem już po trzech . Do tej pory mówiłam o sobie , od następnych spotkań mam uczyć się technik radzenia sobie ze stresem itp.Wiążę duże nadzieje z tymi wizytami .
To tyle ode mnie. Odezwij się jeszcze. Pozdrawiam Cię serdecznie . Trzymaj się . Ewa.

[Basia56]

Ewuniu dziękuję za wsparcie i chęc pomocy. Leczę się od pół roku u psychiatry. Pani doktor naprawde stara się mi pomóc. Za tydzień mam następną wizytę moze rzeczywiście muszę miec zmianę leków. W leczeniu jest też problem bo ja pracuje zawodowo i nie jest łatwo dobrac leki takie żebym mogła dobrze funkcjonowac w pracy. Psycholog myślę, że też by mi się przydał. W obecnej sytuacji nie chcę brac chorobowego bo oderwanie od domu jest dla mnie lepsze a druga sprawa to w moim wieku nie chcę utracic pracy. W domu czuje się fatalnie widząc jak mąż kilka razy dziennie wyciąga telefon z kieszeni(pilnie strzeżony tylko do niej) i sprawdza czy pisze smsy. Drugi telefon tzw do wszystkich leży na półce. Twierdzi, że ja też jestem ważna w jego życiu ale jak ja mam się pogodzic z sytuacją np. wieczorem przed snem pisze slowo "kocham" do niej a potem mi stara sie to samo wyznac. Dla mnie rola "jednej z dwoch " jest nie do przyjęcia. Szkoda mi naprawde tych lat spędzonych razem. Też myślałam, żę z jego strony to tylko zauroczenie ale zrozumiałam , że jest inaczej bo to za długo już trwa. Uważam, że" im" ten stan bardzo odpowiada , ponieważ oboje maja bardzo duzo wolnego czasu a ich małżonkowie pracują i zarabiają. Widze, że do męża nie dociera co ja czuje i co się ze mna dzieje. Potrafi w chwilach mojego tzw załamania dawac ostre rady czy nakrzyczec na mnie, że się nie odzywam. Pisac mogłabym dużo bo smutek lęki załamanie bezzsennośc itp sam ciśnie slowa na usta. Cieszę się, że znalazłam to forum bo może to mi chociaż troche pomoże przetrwac ten trudny okres.Oddaliłam się od ludzi co napewno też mi nie pomaga. Jeszcze raz dziękuję za wsparcie i radę. Mam nadzieję, że tu znajdę przyjaciół a możę jeszcze kontakt bliższy tzn telefon. Pozdrawiam cieplutko.

[DELFINEK]

dziewczyny choc ja narazie nie [pisze i mnie nie ma ale czytam codziennie co piszecie i prosze zalozcie swoje teamty a nie piszcie w moim ....pozdrawiam serdecznie ...moze o tym nie wiecie ale kazdy ma swoj temat i pisze w swoim temacie o sobie ....musi dac mu tytul ..tak jak np, moj MOJA DEPRESJA ... Basiu i Ewciu zalozcie swoje tematy dajcie im tytul i piszcie ....
ja moze jeszcze kiedys wroce .......i bede chciala cos napisac o sobie i co mnie spotkalo jak nie bylo mnie na Forum .....;P