Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[Ekscentryczka]

Letna, pozdrawiam, sciskam...

[przegrany]

ciekawe czy tu zagladasz..pewnie nie..ale jak kiedys zajrzysz to wiedz ze Cie pamietam..

[DELFINEK]

witaj przegrany..a ja pamietm Ciebie..pozdrawiam....

[ewa 67]

Ja Cię przegrany nie znam ale pozdrawiam , cieszę się , że tu zaglądasz

[letna]

Przegrany, Ekscentryczka dziękuje za pamięć...
Jestem, żyje.. nawet nie myślę już o śmierci..
Duszę mam starą, za starą na mój niemłody wiek...
Nie wiem, czy dziś umiałabym rozmawiać, być kimś, tą osobą z przed lat- chyba nie. Gdzieś ten żal się zagubił..
Może kiedyś jeszcze się odezwę, tu zajrzę, cieszę się, że Was i wielu, których pamiętam tu widzę.. Martwię się o Molkę, nie odezwała się..
Dobrze, że jesteście, mimo wszystko.. Mam nadzieje, że u Was coraz lepiej.. Trudno mi tu coś optymistycznego napisać, zagubiłam się i już nie wiem gdzie iść- wstaje rano, staram się i wieczorem zasypiam, nie mam już marzeń... coś się otwiera, ale to inne życie, pozbawione dotychczasowych dążeń, te się wypaliły- nie wiem jakie. Parę rozdziałów zamknęłam na dobre, a raczej rzeczywistość je zamknęła, teraz muszę się odnaleźć w tym co przede mną, a czego jeszcze nie znam... Sporo przede mną, sporo do poukładania, nie ominie mnie to, ale trzeba czasu i ten musi minąć, może kiedyś się odezwę z lepszymi wieściami... Teraz muszę być sama, bo tylko tak mogę coś poukładać, ale spokojnie, czas marzeń o śmierci już miną, żyje i żyć będę..
Wiele możemy znieść do wielu rzeczy przywyknąć.. i szukać choć odrobiny, jeśli nie szczęścia, to spokoju..
Dziękuje za pamięć...
Myślę o WAS, o każdym, bez wyjątku, tylko to nie ten czas, bym mogła rozmawiać... Net mam słaby, ale to dobrze, zajrzę jak będę miała z czym.. coś w moim życiu ułożę, coś dojrzę, skończę z tym szarym ciągiem dni, bez twarzy, bez emocji... Jakby nie było, to jest możliwe, wbrew temu, co jest już niemożliwe
Ehh nie jest źle, jest tylko beznamiętnie... Szaro, jak te dni ostanie, bez promyka słońca..
Coś tam jest za chmurą, młodość przeminęła- poczekam..
Pozdrawiam Tych, co mnie pamiętają, przepraszam Tych, co się martwili- życie jak życie, nie każdemu przynosi gwiazdkę z nieba, ale płynie, powoli, cicho, z dnia na dzień... płynie, nie pytając o czyjeś zdanie- jest.
Jak rzeka w którą wystarczy włożyć dłoń by odczuć jej siłę, kiedyś to zrobię, cokolwiek to będzie dla mnie znaczyć, już nie marzę, dowiem się gdy odważę się na ten gest...
Bądźcie proszę, bo Was pokochałam... chcę byście byli szczęśliwi... od Was chcę się uczyć, jak być szczęśliwym...
Wybaczcie, że znów zamilknę, na razie nie czuję, bym była osobą z tego wątku, coś obcego jest we mnie.. to muszę poukładać.
Dziękuje i życzenia najlepszego dla każdego, kto mnie pamięta... Dziękuje, tak po prostu, dziękuje. To wiele dla mnie znaczy.
Odezwę się kiedyś...
Tyle nicków, że nie będę wymieniać z pamięci, zajrzałam na wątki, nie wpisywałam się, wybaczcie... Ale widzę, jesteście, lepszych wieści nie mogłam dostać...
Dziękuje i Pozdrawiam..
Wracam do mojego bałaganu, w końcu i w nim można dojrzeć promyk słońca .. coś w końcu się przebije, nie na darmo przetrwałam..
Wybaczcie, ze znów zamilknę i Dziękuje //serce

[letna]

Przepraszam, że tak tu się wypisałam. Dziś dotarło do mnie, że zniknęłam dla siebie na tą całą szaroburą jesień i zimę.. Tylko parę dni słońca, a tak niekończące się wieczory od rana do nocy. Masę nierozwiązanych spraw, aż dziw ile wysiłku kosztuje zdobycie paru papierków w urzędach, wliczając w to udowadnianie tamtejszym pracownikom, że coś w prawie jest, a nie jest niemożliwe.. Coś co miało zająć góra parę dni, ciągnie się i nadal leży niezałatwione. I takie "przyjemności" mnie jeszcze czekają, a we mnie pustka, brak umiejętności, by czymś się zainspirować, mimo prób, to mnie dobiło.... Bez tego trudno chcieć, niby nie jest źle, ale do dobrze też wiele brakuje... Wybaczcie wczoraj musiałam się tu wypisać, coś w końcu pękło, jakaś złość na siebie przełożona na pesymizm.. W końcu musiałam to głośno sobie powiedzieć.
U mnie w sumie dobrze, wyłączywszy tą moją obojętność i nastawienie na muszę... Kiedyś i ja z tego się otrząsnę, w końcu nic nie trwa wiecznie, nawet te szaro-bure niekończące się niże- oby do wiosny, jak wołały leśne ludy Kiedy się szuka własnej drogi, jej brak nie powinien dziwić...
Może i mało optymistycznie, ale nie chcę silić się na sztuczny optymizm.. od proza życia, szara, nieciekawa ... niże w duszy tęskniącej za słońcem... kiedyś i ono zaświeci...
Trzymajcie się i jeszcze raz wybaczcie mój wczorajszy, emocjonalny ton..
Pozdrawiam Ciepło ^_^*

[grazyna_50]

Letna jestem z toba...pozdrawiam

[letna]

Dziękuje Grażynko ^_^*
Troszkę słońca i jest już lekko lepiej... żadne wielkie zmiany nastroju, ale tak jakoś mnie wyciszyło, uspokoiło... cicha nadzieja?.. taka która nie wymaga, jeszcze nie każe działać, powoli pozwala nabierać sił, tak potrzebnych na życie.
Grażynko miło, że tu do mnie zajrzałaś... Mam nadzieje, że dla Ciebie też świeci słońce, tak brakowało go ostatnio

[Malgorzata_]

letna witam i pozdrawiam,
milo, ze znow jestes....

[letna]

Małgorzata_
Jestem, byłam.. dziękuje za pamięć, wszystkiego co dobre Tobie Miło znów tu się zalogować i odnaleźć pamięć o sobie.. Dziękuje
Mam nadzieje, że u Ciebie dobrze.. życie jest przewrotne, ale póki my w niego nie zwątpimy, ono w nas nie wątpi
Pozdrawiam Ciepło ^_^*