Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

psiapsiaa

slonko dasz rade nie ejstes sama jesli tylko bedziesz na silach porozmawiac chetnie wyslucham wespre i pomoge tobie i mnie doswidczono tego ze zachorowalam.ALE NIE PODDAJE SIE WALCZE RAAZ MI SIE UDALO WIEC I TERAZ SIE UDA WIARA CZYNI CUDA JAKI DOBRE SLOWO NIC NIE KOSZTUJE A MOE SPRAWIC TAK WIELE .usmiechnij sie .przesylam jak najwiecej promyczkow i podziele sie ztoba sila wiara ktore mam w sobie .do milego:)

przegrany

Bedzie dobrze...prawda ? Wink

Musi byc..Musi sie udac..

letna

Kochani
Uśmiecham się, codziennie...coś znajdę...
Piszę czasem z dna rozpaczy... bo nadal ono istnieje, ale ja idę dalej, ża wiele przeszłam, by się poddać...
Ten ból, to co zobaczyłam... wystarczy...
Pozdrawiam i Dziękuje, bo już myślałam, że jestem sama...
Tyle wystarczy... jesteście...
Dała bym serce, ale coś bić musi...
Pozdrawiam...

Angie

witaj Letna ;
nie jesteś sama ;
jestem , czytam , tylko często nie wiem co napisać.
Piszesz o agresji w domu , ten temat jest mi bardzo bliski niestety.
Mój ojciec przez kilkadziesiąt lat (jeszcze przed moimi narodzinami) pił i
całą swoją agresję , frustrację , niepowodzenia wyładowywał na własnej rodzinie.
Każdy pretekst był dobry , by zacząć konflikt , nawet przysłowiowe: "że zupa była za słona".
Wiem jak bardzo ciężko żyć z takim "terorystą" pod jednym dachem.
Obecnie nie pije , gdyż jest bardzo chory , sam zresztą doprowadził się do takiego stanu.
Nie zamierzam pisać tutaj rad , bo często i tak nie mają one zastosowania w praktyce , więc jest to bezsensowne.
Trzeba mieć nadzieję , że może kiedyś tacy ludzie-agresorzy zrozumieją jaką krzywdę wyrządzili najbliższym i będą tego szczerze żałować ,
i wtedy to będzie dobry etap na to , by im wybaczyć.
A jak wiemy wybaczenie bardzo oczyszcza.
Letna życzę Tobie z Całego Serca , byś zaznała w końcu spokoju w domu i mogła odetchnąć od awantur.
Pozdrawiam i tulę Cię mocno.

Kasia.

_____________________________________________________________

" Choć nasz los jest ciągiem etapów ,
których sensu nie potrafimy zrozumieć ,
to wiodą nas one ku naszej Legendzie
i pozwalają nauczyć się tego , co
jest konieczne do wypełnienia własnego przeznaczenia.
Pewne zdarzenia dzieją się w naszym życiu po to , abyśmy
mogli wrócić na prawdziwą drogę własnej Legendy.
Inne po to , aby zastosować w praktyce to ,
czego się nauczyliśmy.
I w końcu są takie , które dzieją się ,
aby nas czegoś nauczyć. "

(" Piąta góra. " - P. Coelho)

letna

Kasiu

Najgorsze nie jest to, co nas spotyka, ale to co w nas to pozostawia...
Trudno wybaczyć, ale masz rację, od tego zaczynamy... znów być dla Siebie, wychodzić z tego kręgu... Otwieramy oczy już na inne życie...
Najtrudniej wybaczyć sobie...
Dziękuje
...
Pozdrawiam ^_^*

przegrany

czasami nie mozna wybaczyc..i gdybys to nie byl ty winowajca..zabilbys winowajce..

letna

...niestety często nie potrafimy sobie wybaczyć, długo nad tym myślałam, nie potrafimy się pogodzić z tym, co nas spotkało, naszych bliskich, to taki bunt przeciwko wszystkiemu, trzymamy się go, jakby to coś mogło zmienić...
...zapomniałam, nie, nie zapomniałam, ale to było tak, jakby jej nigdy tak naprawdę nie było, jakbym Ją sobie zmyśliła, jakby ktoś mi o Niej tylko opowiedział... opowiadał całe moje życie... płakałam cały pogrzeb, bo nie można było nie widzieć, że jest... później coś się zamknęło... mogłam mówić spokojnie, mogłam wejść do Jej pokoju... rok później znów płakałam, w pracy na placu obcego mi miasta... nie wiem dlaczego wtedy, to było tak, jakby coś nagle na mnie spadło, uciekłam od ludzi, schowałam się i płakałam długo... nie przeszłam tej żałoby, nie wypłakałam...
... to czasem jest tak, jakby Jej nigdy nie było, ktoś mi Ją tylko opowiedział... długo nawet na Jej zdjęcie nie potrafiłam patrzeć... chciałam się zabić... teraz powoli uczę się o Niej myśleć spokojnie, pamiętać... nie wiem, czy sobie kiedykolwiek wybaczę, choć rozumiem przecież, że tego by chciała, wiem, że nigdy o tym nie powiem, to coś między nami...
... jeszcze nie umiem do Niej chodzić, jakby to nie był Jej grób... rozmawiam w domu, w własnej głowie...
... dziś Jej zdjęcie stoi na półce, a ja się uczę Ją pamiętać spokojnie, pamiętać, tak jakby tego chciała...

...

letna

...czasem myślę, że jednak istnieje jakaś droga dla 'opornych'... poprzez zadośćuczynienie, była dobra dla ludzi, więc to coś, co im może kiedyś dam... tylko ja będę wiedziała, że to dla Niej...
... powoli zaczynam ufać, że przyjdzie taki dzień, iż będę wiedziała, co to mogłoby być...
... tak tylko między nami, mam Jej dłonie, nigdy nie zapomnę...
...
^_^*

grazyna_50

letna

tu będę zaglądać...
Jednak w życiu muszę wsiąść 'wolne od ludzi', nie potrafię się wśród nich odnaleźć... wszystko jest dobrze, dopóki trzymam się na dystans... może są tacy ludzie, jak ja, którzy po prostu nie powinni podchodzić bliżej...
Myślę, że tak będzie dla mnie lepiej, przynajmniej dopóki innych spraw nie rozwiąże... może wrócę do tego tematu kiedyś... na razie tak musi być...
Pozdrawiam.