Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

Pax-Vobiscum

nie bardzo wiem jak zacząć, więc może tradycyjnie powiem coś o sobie;]
jestem nastolatką, mój ojciec zmarł około 3 lat temu. wypadek na motocyklu... moi rodzice nie byli małżeństwem, ale byli ze sobą, tata dwa tygodnie przed śmiercią kupił pierścionek zaręczynowy, kilka miesięcy temu kupiliśmy nowy dom. po śmierci mama nie bardzo sobie radziła (a dziś ma zszargane nerwy, ogólnie nie jest już jak kiedyś...), teraz jest już troche lepiej, ale wiadomo... mój problem polega na tym że nigdy sobie z tą śmiercią nie poradziłam. można powiedzieć że tata był swego rodzaju guru... dziś cokolwiek robie zastanawiam się czy byłby dumny, czy dobrze robię, jak by było z nim. nie wiem jak sobie z tym poradzić, teraz trafiłam do najlepszej szkoły w mieście gdzie powiedzmy, że nie mam najlepszych wyników. każdy gorszy stopień czy uwaga powodują że mam coraz gorsze zdanie o sobie, a dobre oceny w ogóle mnie nie cieszą. w dodatku dowiedziałam się że moja najlepsza przyjaciółka (która mieszka na drugim końcu polski) ma rzadką chorobę i może nie dożyć 25 lat... nie umiem jej przekonać żeby jednak podjęła leczenie.

może napisze coś więcej, kiedy indziej...
wiem że może to brzmieć jak denne problemy nastolatki i ja to wiem, ale nie bardzo umiem sobie jakoś z tym poradzić.

jestem nowa, więc jeśli coś robie nie tak to prosze powiedzcie mi...
pozdrawiam.

Malgorzata_

witaj,

Twoje problemy nie sa denne, sa tak samo godne uwagi jak problemy innych tutaj piszacych...

smierc naszych bliskich zawsze pozostawia rane w sercu...po latach rana ta sie zabliznia...Pielegnuj wspomnienia o tacie, napewno byl dobry
dla Ciebie i Twojej mamy...A mamie staraj sie byc podpora, pomagaj, badz dla niej przyjaciolka...z pewnoscia nie jest jej lekko...

Jesli chodzi o szkole to nie przejmuj sie za bardzo ocenami, to nie one sa najwazniejsze a raczej to co zostaje w glowie...Pewne rzeczy nam przychodza latwiej inne znow z trudem, postaraj sie rozpoznac w czym jestes dobra i zglebiaj wiedze w tym kierunku....ale nie zaniedbuj wiedzy ogolnej...Nie mozna byc we wszystkim dobrym.... chyba, ze jestes geniuszem...

Z przyjaciolka porozmawiaj szczerze, powiedz jej jak bardzo jest dla Ciebie wazna, sprobuj lagodna perswazja namowic ja na leczenie...
Nie wolno tracic nadziei....

Nic nie napisalas o swoich pozaszkolnych zainteresowaniach...moze nastepnym razem....

Pozdrawiam Cie serdecznie i pomyslnosci zycze....