Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

grazyna_50

Halcion witaj ,za wczesnie sie poddajesz , u mnie trwala walka o zdrowie 5 lat.Zmien lekarza.zmieni ci leki,na pewno pomoze,topotrwa ale zawsze jest nadzieja.Tak jak Malgosia pisze wejdz do nas do pokoju ,porozmawiamy.Pozdrowienia

tabo

haloperidolem nie dali rady

to moze chat?

pochatujesz z tabem?

Gość

( ... )

stefan

halcion witaj... rozumiem jak malo kto ciebie... pozdrawiam i zycze wytrwalosci ... nadzieja jest zawsze...

trzymaj sie...

Halcion

Dziękuję.
Za każde słowo.
Za pamięć.
Czasami zaglądam.
Bo pamiętam o Was.
Ale nie piszę.
Bo nie potrafię.
Nie potrafię
pisać o swoich emocjach.
O swoich problemach.
O swoim na wskroś chorym życiu.
Boję się.
Boję się wszystkiego
i wszystkich dookoła.
Boję się samego siebie.
Chyba dlatego zamykam swoje przemyślenia
właśnie tutaj.
A nie w klasycznym, papierowym pamiętniku.
Nie umiem pisać klasycznego bloga,
dlatego piszę tutaj
Chyba lepiej byłoby, gdyby nikt tego nie czytał.
Ludzie mają dość swoich problemów,
aby jeszcze czytać o moich...

Każdy dzień to koszmarna batalia o to
aby tego nie zrobić.
Mam śmiertelną truciznę,
wystarczy tylko połknąć
aby przerwać to, co się od dawna dzieje.
Ale wciąż daję sobie jeszcze jakąś szansę.
Nie teraz.
Nie przed 1.11.
Nie przed 25.12.
Ale zdaję sobie sprawę z tego,
że walczę o swoje życie,
tak jak żołnierz w lazarecie na wojnie
targuje się z chirurgiem,
o zajętą gangreną rękę/nogę.
A czy mu ją odetną jutro, czy pojutrze -
to tylko kwestia czasu.
Bo i tak mu ją amputują.
Tak samo i ja się oszukuję
i liczę na cud,
na cud, który nigdy nie nastąpi.
Być może wydziwiam,
na pewno są ludzie ze znacznie większymi problemami.
Ja o sobie nigdy więcej nie pisałem
i nie będę pisać.
Nie chcę eksponować swoich problemów.
Niech pozostaną one tajemnicą
moją, mojego lekarza i Pana Boga...
Nie wiem, po co w ogóle piszę,
po co zawracam Wam głowę,
po co chodzę do lekarza...
Psychoterapia?
Już mi wyjaśniono, ze w moim przypadku to nierealne.
Nie wiem, dlaczego tak...
Poza tym kolejki...
Do zwykłego psychologa czeka się po 2 miesiące -
aby wypełnić jakiś prozaiczny test...
U lekarza musiałem podpisać w historii choroby,
że odmawiam hospitalizacji.
Musiałem podpisać, bo doktor wie, co mi chodzi po głowie.
Nie chcę iść do szpitala na kolejne długie miesiące.
Po prostu nie mogę dalej żyć.
Nie dlatego, że nie chcę -
tylko dlatego, że po prostu nie mogę.
Nie daję rady.
Nie chcieć a nie móc to zupełnie co innego...
Przegrałem swoje życie. Na całej linii.
Po części przez swoje decyzje,
po części przez "życzliwość" innych...
Eh, ci "inni"...
Pisałem już kiedyś -
czasami bywa tak, że od początku jesteś
jedną wielką pomyłką...
Niby początkowo jest "ok" -
ale dopiero z biegiem czasu świat daje
do zrozumienia, że tak naprawdę
byłeś i jesteś jedną wielką pomyłką,
że tak naprawdę zawadzasz.
Że czegokolwiek ne dokonasz,
to zawsze będzie liczone za nic -
bo i ty jesteś nikim.
Wiem.
Przez wszystkie lata życia
wyuczono mnie do perfekcji
bycia nikim.
Pan Nikt...
Chora osobowość borderline,
pokaleczona w dzieciństwie
przez patologicznych ludzi-psychopatów,
a jeszcze nie zabliźnione rany
rozszarpało dorosłe życie...
Leki...
Leki nie dadzą mi nowego życia...
Nie uzdrowią tego, co się stało do tej pory...
Nie odmienią mojej chorej psychiki...
Osobowość borderline...
Chora osobowość...
Takiemu komuś wszędzie jest i będzie źle.
Taki ktoś zawsze będzie przeszkodą dla otoczenia,
ale przede wszystkim dla samego siebie.
Bo wszystko ma gdzieś swoje granice
w zrujnowanej psychice...
Także bezsensowna walka ambiwalentnych emocji...

Przepraszam...
Bezsensowny bełkot kogoś,
kto i tak niebawem stąd odejdzie,
a kto liczy jeszcze na cud,
który nigdy nie nastąpi...

Trzymajcie się wszyscy...
Pamiętam o Was...
Sad

Halcion

Leki...
Obecnie tylko jeszcze
Zomiren+Dormicum...
Gdyby nie najsilniejsza dawka Zomirenu w ciągu dnia,
to ten koszmarny, wszechobecny lęk i stres,
te koszmarne wahania nastroju -
od niepohamowanych napadów wściekłości
po okresy kompletnego wyczerpania i zobojętnienia
przechodzącego w letarg - wykończyłyby mnie już dawno temu.
Gdyby nie Dormicum - rzucałbym się całą noc po łóżku
w gorączce i totalnej bezsenności.
A tak, dzięki nim, potrafię jakimś cudem
przetrwać koszmar kolejnego dnia...
W miarę przespać kolejną noc...

Spokojnej nocy, pozdrawiam Was wszystkich...
Sad

grazyna_50

Halcjon wspolczuje ,uwazaj jednak z dormicum,po pewnym czasiejego dzialanie jest odwrotne,pobudza.Wiem to ze swojego doswiadczenia,zrobilam sobie krzywde dormicum,W pl jest za czesto przepisywane ,u nas to daja jako krotka narkoze przy zabiegach.Porozmawiaj z lekarzem niech ci zmieni lek nasenny.Bardzo trudno bylo mi wyjsc z uzaleznienia dormicum.Pozdrawiam cieplo

Halcion

Teraz doszedł mi "Asertin".
Typowy lek na depresję.
Wiem Grażyno -
Dormicum to benzo
i tak jak wszystkie z tej grupy
wcześniej czy później da zjawisko tolerancji.
Czy to Relanium, Lorafen,
czy Nitrazepam (na który już nawet nie reaguję)...
To wszystko uzależnia...
Dlatego powstaje właśnie takie błędne koło...
Jeżeli będziesz zwiększać dawki leków - zniszczą cię...
Jeżeli przestaniesz je brać - wykończą cię nerwy,
chroniczne napięcie
i rozhuśtana do granic możliwości psychika...
Tak źle i tak niedobrze...

Ale może zdarzy się cud...?
A jednak wciąż w to wierzę....

Pozdrawiam serdecznie Ciebie i wszystkich...

Halcion

A może 2 dni temu odkryłem na nowo światełko...
Może w mojej duszy nie panuje całkowity mrok...?
Może ona zawsze tam nieśmiało mruga,
tak jak nieśmiało mruga lampka wieczna w ciemnym kościele...
Nadzieja.

Czy mi się uda odbić od dna?
Zerwałem z tamtym życiem, odmieniłem je.
Wkładam dużo trudu w to,
by stawać się dobrym człowiekiem.
Ale co z tego, że szczerze żałuję, skoro
pozostał ból, wyrzuty sumienia
i poczucie bycia nikim.
Poczucie bycia najgorszym z najgorszych.
Kimś na dnie den.
Czy uwolnię się od tego kiedykolwiek...?

Nadzieja...

Halcion

Za moich bliskich, którzy odeszli... [*]
Za wszystkich zmarłych,
których znałem dobrze, słabo
i za tych,
których w ogóle nie znałem.
Kiedyś, tam, poznamy się wszyscy...

[*] [*] [*] [*] [*] ... ... ...

1.11.2008 r...