Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[ewelina-891]

hmmm nie prawda kazdy ma jakis cel w zyciu... i czasami o tym zapomina wiem to z doswiadczenia .. czasami jak czlowiekowi caly czas pod gorke to poniej przestaje wierzyc ze za ta gorka cos jest i nie ma sily sie wspinac... i ja tak mialam... nie widzialam sensu dalszej wspinaczki spytacie dlaczego?
poprostu.. problemy w domu chyba glownie mialy tutaj swoje oddzialywanie... czlowiek nawet nie wie kiedy a wpada w depresje zalamuje sie.. nie chce jest ani pic.. nie chce zyc... i wydaje sie wszystkim latwo mowiac bedzie dobrze ulozy sie tylko wez sie w garsc... przeciez dasz rade... jak by wiedzieli ze dam.. nawet mnie nie znajac... nikt nie wie jak ciezko jest samemu radzic sobie z problemami nie miec w nikim sparcia ani z kim pogadac ale kazdy wie ze z tego da sie wyjsc... a to nie jest prawda czasemi sie nie wychodzi i tkwi sie w tym po uszy...

[molka]

Delfinek mi jest trudno tak opisać szczegółowo swoje problemy, i mówić o tym. Przez całe życie jedyne co robiłam to uciekałam. I wierzę w to, że nigdy nie będę szczęśliwa. Tak jak nie byłam. Już w dzieciństwie nie raz prosiłam Boga o śmierć, cóż... nie wysłuchał moich próśb. Czasem żałuję, że nie zrobiłam czegoś więcej. A teraz nie mam odwagi, powstrzymuje mnie głównie wiara w to,że samobójstwo jest grzechem i obawa,że ten krok wcale nie oznaczał by końca... I nie wiem czy ma jakikolwiek sens się leczyć w moim przypadku, czy jest po co...?
Ale spróbuję zastanowić się nad tą listą. Przynajmniej może choć trochę poukładam to wszystko co mnie męczy.
Jeśli chodzi o alergię to jestem uczulona m.in. na pyłki, więc wiosną, latem mi dokucza, wystarczy,że okno trochę otwarte. Ale zostało mi z tamtego roku trochę tabletek więc powinno mi póki co przejść.

Witaj Ewelina. A Tobie udało się wyjść?

[psiapsiaa]

Nie ma zbyt wiele czasy,
by być szczęśliwym.
Dni przemijają szybko.
Życie jest krótkie.
W księdze naszej przyszłości
wpisujemy marzenia,
a jakaś niewidzialna ręka
nam je przekreśla.
Nie mamy wtedy żadnego wyboru.
Jeżeli nie jesteśmy szczęśliwi dziś,
jak potrafimy być nimi jutro?

Wykorzystaj ten dzień dzisiejszy.
Obiema rękoma obejmij go.
Przyjmij ochoczo, co niesie ze sobą:
światło,
powietrze i życie,
jego uśmiech,
płacz,
i cały cud tego dnia.
Wyjdź mu naprzeciw.

Phil Bosmans

[DELFINEK]

WITAJ MOLKA... DLACZEGO NIE CHCESZ UWIERZYC ZE Z TEGO SIE WYCHODZI...NAPRAWDE MUSISZ ISC DO LEKARZA ...ZACZAC BRAC LEKI I ZOBACZYSZ ZE PO MIESIACU ZYCIE STANIE SIE BARDZIEJ REALNE...A TYLKO NARZEKAC NIE MA CO ...JA BEDE NIEDLUGO OPISYWAC CALE SWOJE ZYCIE I WALKE Z TA CHOROBA I DLACZEGO CHORUJE I PRZEZ CO ...MOLKA GLOWA DO GORY ....MUSISZ UWIERZYC W SIEBIE I W TO ZE BEDZIESZ ZDROWA....NAPISZ JAK IDZIE CI PISANIE LISTY....

[diablica]

witaj!masz o sobie dokladnie taki sam poglad jak ja kilka lat temu.co nie znaczy ze wszystko we mnie sie zmienilo.nie uwazam sie za ladna ale teraz to mnie nie rusza.gorzej jest ze tez nie mam nikogo zeby sie wygadac,wysluchac,posmiac,poplakac.ja wykorzystalam na pewne zmiany w wygladzie chwile gdy mialam "gorki".nagminnie kupuje kosmetyki po to zeby staly na polce ale swiecie wierze w to ze kiedys ich uzyje.a co do kolezanki,tak jak mowilam tez jej nie mam ale za to teraz mam Ciebie i Was wszystkich i za to dziekuje Bogu

[Malgorzata_]

diablica, witaj, zarejestruj sie prosze na nowym nicku i wtedy pisz...
dziekuje za zrozumienie i pozdrawiam...

[molka]

Trudno mi uwierzyć Delfinku, bo zawsze miałam pod górkę, ciągle jakieś negatywne zdarzenia, przykre uwagi, trudności, odrzucenie... i w sumie zmarnowana młodość, nic z niej dobrego nie miałam. Wiem,że zawsze będę sama, wiem,że z takim wyglądem nie mam szans na pracę,a jedyne na co mogę liczyć to przykre (choć prawdziwe) komentarze i wyśmianie itd itp. nie umiem sobie wyobrazić,że może być inaczej, dlatego się zastanawiam czy w ogóle warto jeszcze próbować,leczyć się,czy to coś da?
Pisanie listy idzie mi dość opornie...nie wiem czemu, ale jak siadam z kartką i długopisem to czuje ni to zamęt ni to pustkę ...nie umiem sobie tych myśli, tych problemów poukładać, nie umiem się zdystansować, zaraz się denerwuję,panikuję...wiem,że to dziwne...sama nie rozumiem.
A ponarzekać muszę wreszcie, przynajmniej tu mogę szczerze napisać niektóre rzeczy,o których nigdy nie mogłam powiedzieć, i teraz też nie mogę bądź się wstydzę lub/i boję. To mi trochę pomaga,przynajmniej na razie, choć wcale nie jest mi łatwo pisać o tym.
Delfinku opisać całe swoje życie,walkę z chorobą to pewne wyzwanie, na pewno będę czytać.

Diablica witaj na forum. Mam nadzieję,że będziesz się tu dobrze czuła. Co do kosmetyków tez mi się tak zdarzało swego czasu... no a teraz to nie mam za co kupować,ani za bardzo po co

[DELFINEK]

WITAM MOLKA....MAM DO CIEBIE JEDNA WIELKA PROSBE.. CZY MOZESZ OPISAC JAK WYGLADA TWOJ DZIEN....CO ROBISZ I JAK SIE CZUJESZ... NAPISZ TAK JAK BYS PISALA PAMIETNIK TEGO A TEGO DNIA ROBILAM......ALE WSZYSTKO ....TO WIELKA PROSBA...A JAK NIE CHCESZ ISC DO LEKARZA NIKT CIE NIE ZMUSI TO MUSI BYC TYLKO TWOJA DECYZJA....POZDRAWIAM CIE SERDECZNIE I PROSZE BYS MI TO NAPISALA...:*)

[Gość]

Molka nie placz nad soba tylko idz do lekarza,on pomoze zrozumiec Ci sama siebie ,Twoje leki .Musisz sama to zrobic.Wyjsc z domu.I nie jestes wcale brzydka.Popatrz w telewizji na program o ludziach poparzonych.
Wiem ze mowie cos co nie pasuje do Twoich mysli ale ja mam depresje od wielu lat i dopiero 2 lata temu poszlam sie leczyc.
Tez mi w zyciu nie wyszlo maz alkoholik,dwoje malych dzieci,bez pracy dachu nad glowa,wyladowalam w slamsie,ciezko bylo,bardzo.
Ale wyszlam z tego mam juz dorosle dzieci depresje i od niedawna przekwit bo jestem po operacji usuniecia macicy.
Dodatkowo wplatalam sie w chory zwiazek,ciezko bo nikt nie rozumie co to jest depresja nawet moje dzieci.
Lecz powoli nawet chory zwiazek rozplatuje bo nie mam odwagi powiedziec mu ze go nie chce.
Dlatego Tobie radze, tez idz do psychiatry a sama sie przekonasz po pewnym czasie ze swiat nie jest wcale zly tylko my jestesmy delikatniejsi.

[molka]

Gościu - ale ludzie poparzeni, niepełnosprawni itd. to co innego.
Psychiatra będzie dopiero pod koniec maja,ale nie wiem, czy się odważę iść. Mam pytanie czy psychiatra od razu przepisze leki i już, czy może trzeba robić np. jakieś badania?
Delfinek mój dzień to nic ciekawego. Np. dziś... w nocy nie mogłam wcale spać,dopiero nad ranem przysnęłam,przebudziłam się ok. 8 zmęczona i tak leżałam z godzinę próbując jeszcze usnąć,bo bardzo nie lubię się budzić. Nie udało się. Wzięłam książkę i próbowałam czytać, żeby jak najmniej rozmyślać, i tak siedziałam na łóżku kilka godzin. Wstałam przed 14, chciałam zrobić kawę, ale nie było więc zrobiłam herbatę,potem wyszłam na chwilkę na podwórko, pogłaskałam psa i wróciłam z nim do domu. Siadłam przed komputerem, wypiłam herbatę, zjadłam dwie kanapki. I tak zleciało do tej pory. Czuję się zmęczona (choć dzisiaj nic nie robiłam),senna i padnięta
Na dodatek mam iść do pracy na jakieś pół etatu,wiem,że nie dam rady, i nic z tego dobrego nie wyjdzie