Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[Bogna]

*******

Byłam dla Ciebie
marionetką,
której sznurki
pociągałaś
i z radością
patrzyłaś,
jak wiję się w bólu.

Karmiłaś mnie
nienawiścią
i zmuszałaś
do milczenia,
bo bałaś się,
bym nie poznała
prawdy o Tobie.

Lecz gdy potrzebowałam
Cię najbardziej,
nie zauważyłaś tego,
a ja zobaczyłam
Twoją drugą twarz.

Warszawa, dnia 28, 10, 2012r

[Bogna]

********


W Twoich oczach
w Twoich gestach
w Twoich słowach,
w Twoim sercu
szukałam miłości
tak potrzebnej
do życia.

Szukałam miłości
tyle lat
I tak bardzo
chciałam,
abyś mnie
przytuliła
tylko na chwilę.

Lecz Ty
nigdy nie dostrzegłaś
jak bardzo czekam
na Twoją miłość.
Nigdy nie pozwoliłaś
abym ją w Tobie
odnalazła.
Warszawa, dnia 19, 10, 2011r.

[DELFINEK]

witaj Bogna..te wiersz eo o babci...smutne ....i prawdziwe ...
wiesz nigdy mama taty nie bedzie taka babcia jak mama mamy....
ja tez mialam babcie mame mojej mamy ..ona mnie wychowala do 14 roku zycia..byla kochana cudowna babcia....moje wspomnienia z dziecinstwa to dom pelen milosci ...babcia kochana..cieplo ....mama nie mogla mnie wychowywac bo musiala zajmowac sie bratem bo tata nas zostawil jak bylismy mali....
a potem juz pamietam inny dom to dom mama ..ja i brat..tez pelen milosci..dobra..
a teraz to juz wpomnienia..teraz mam wlasny dom...meza ..corke i psa...ale zawsze wracm do domu moje babci...wiesz stoi on niedaleko mego bloku ..pare ulic dalej..taki malutki drewniany z ogrodkiem...i gdy nie raz tamtedy przechodze to przystaje patrze w okna i placze...to dom gdzie przyszlam na swiat..to moje zycie dziecinnych lat ..i zawsze wspominam swieta i choinke wysoka pachnaca do sufitu i zapach ciasta ..eh ....to juz nie wroci ale wspomnienia mam piekne ...a teraz w sercu bol i placz ..bo juz mamy i babci nie ma...moge sie tylko juz modlic o spokoj ich dusz ...pozdrawiam,,,marta..

[Bogna]

Witaj Marta! Dziękuję, że opowiedziałaś mi o sobie. Dobrze, że miałaś kochaną MAMĘ I BABCIĘ, które dały Ci tak wiele miłości i ciepła. Te wspomnienia są piękne i zachowaj je, aby dawały Ci siłę.
Ja też, gdy jest mi ciężko, wspominam chwile spędzone z Rodzicami. Daje
mi to spokój i poczucie bezpeczeństwwa. Mnie też czasem jest bardzo smutno, że tamte chwile już nigdy nie wrócą...
Serdecznie Cię pozdrawiami

[Bogna]

Witam! Dawno się nie odzywałam. Od kilku dni nad swoim nowym blogiem. Myślę, że będzie on ładniejszy od poprzedniego. Będzie tam wiecej wierszy,
opowiadań i zdjęć.

[ewa 67]

Trzymam kciuki aby wszystko się udało . Daj znać jak będzie blog gotowy . Pozdrawiam Cię .

[Bogna]

Witam! Mój blog jest już gotowy (trochę tam jeszcze dodaję). Serdecznie zapraszam do czytania. Ciekawa jestem Waszej opinii - czy będzie się podobał, czy jest lepszy od poprzedniego?
Pozdrawiam

[ewa 67]

Dziękujemy nasza Poetko . Cieszę się , że blog gotowy . Z dużym zainteresowaniem zajrzę do niego .

[DELFINEK]

witaj Bogna..super ze dalej piszesz..jutro poczytam twoj blog bo dzis mam mało czasu...pozdrawiamcie serdecznie i zycze duzo zdrowia ...

[W_ostatniej_chwili]

Witaj

Zawsze i wszędzie jedyne co przychodzi mi na myśl to to że człowiek niepełnosprawny to ten który zdaje sobie sprawy ze swoich słabości.
Niepełnosprawny to ten który w pełni uważa siebie za zdrowego człowieka.
Ten kto zdaje sobie sprawę z tego co mówię - nie muszę mu tłumaczyć.
Lecz dalej wytłumaczę.
Zaobserwowałem już od dziecka że ludzie potocznie zwani „niepełnosprawnymi” mają w sobie więcej sprawności życiowej niż nie jeden „Pełnosprawny” – zatem gdzie tu sens?!
Człowiekiem niepełnosprawnym nazywa się człowieka głęboko wartościowego i spycha się go na margines – a w tym samym czasie docenia się ludzi którzy sztucznie tworzą produkt dla celów korzyści (jednostek pseudo super-ludzi). Argument sprzeczny z samym sobą.
Pretekstem jest nie rozwój, ale egoizm.
„Niepełnosprawni” dzisiaj to kalecy ludzie.
A tak naprawdę niepełnosprawni to ci ludzie którzy dali się zmanipulować bo są zbyt słabi by się sprzeciwić sztucznie stworzonemu systemowi.
„Niepełnosprawny” stara się, tworzy, walczy o przetrwanie – rozwija się całe swoje życie.
„Pełnosprawny” korzysta, daje się wykorzystywać, walczy tylko o nagrodę - konkurując z innym – rozwija nie siebie tylko egoizm.
I – czym jest „zwykłe „I” ?- instrument - czym się zwykła kropka nad i – czyli głos.
Dźwięk jest tylko jeden – śmierć – nasz narodzin – rozwój – powód odwiedzin – wyobraźnia – JEST W NAS SENS.
Źródło - boli, spraw żeby przestało – bądź Bogiem. Pomóż Bogu – taka jego wola.
Efekt lustra – chcesz by on Ci pomógł to zrób to samo – proste.
Bóg też może być niepełnosprawny – może dopiero się uczy – nikt o tym nic nie wie – może chce byś tym mu pomógł.
Zasady, normy, co jest wiadome a co nie jest – zależy gdzie kto pyta, i kiedy zostało zadane pytanie ?!.



Tylko jedyna jest prawda – cokolwiek powiesz, cokolwiek napiszesz – wystarczy tylko aby inni to zrozumieli – Bóg miał to chyba na myśli (dlatego współpracował z innymi).
Dziękuje i przepraszam.
Dziękuje za twoją iskrę do tworzenia tego tematu.
Przepraszam za to że nie jestem w stanie odpowiadać za moje nieograniczone i niedopracowane treści – co za tym idzie (chciałbym motywacją, a życie jest tylko racją).
A tak od siebie –niepełnosprawny to ten co jest tylko pewien.
Puenta – słowo „człowiek pełno sprawny” - czy jest na świecie mechanizm do pełnego wykorzystania?! – nie sądzę.
Jaki człowiek jest pełno sprawny – co to ////nie cenzuralne slowo///administrator//// znaczy?!
Krótka historia
Miałem w swoim życiu kilka dziewczyn:
Według tej tezy – one są niepełno sprawne.
Tak samo moi przyjaciele, moi sąsiedzi.
To kto w takim razie jest normalny?!
Jaki jest wór skoro cały ten świat jest nienormalny - ?!
To co słyszałem i czytałem biorę z przymróżeniem oka, bo to tylko manipulacja dziennikarska i nie ma żadnego znaczenia.
Gdzieś jednak jest naturalność.
Owszem i sens.
Jaki jest sens – każdy jest niepełnosprawny – nikt się do tego nie ma odwagi przyznać – nic nie daje powodu by oskarżać – daje tylko to że chcę się odżywiać „Ożywić” – Pełno to duch – sprawność – to ruch --- prawd owość to sens - nawet gdy literka „Z” zabrakła być w słowie.
Kto zrozumie ten argument ten jest w samym środku jak duch trunkiem.
Zawsze biorę odpowiedzialność za to co piszę – normalnym jest tylko ten kto tak naprawdę chciałby być normalnym (czyli prawdziwym).
Już więcej niż nie musze pisać – wyfraczy cisza – nie chcę przeklinać – więc tego nie robie – PROSTE! POSTĘP