Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

tabo

skoro
nie pracujesz
i czas wypelnia ci pisanie
zapraszamy takze na
nasz czat:
[link widoczny dla zalogowanych]
pokoj #depresja
tam mozna wielu wesprzec
i dobrze sie rozmawia on-line

Bogna

Tak się kiedyś czułam:

*******

Stałam na krawędzi
życia
i w czarnej otchłani
samotności
nie widziałam
nawet małej
iskierki nadziei.

Stałam na krawędzi
życia
i nie chciałam już
być karcona
Twoim spojrzeniem
i na kolanach
przepraszać,
że żyję.

Stałam na krawędzi
życia
i pragnęłam zrobić
ten jeden krok,
aby już nigdy
nie burzyć
Twego szczęścia.

Warszawa, dnia 20, 10, 2012r.

Bogna

Dzięki. Na pewno wejdę na czat

Bogna

*********

Zabierz mnie daleko,
jak najdalej - zabierz mnie
tam
gdzie czas się zatrzymał,
a łzy nie płyną.
Gdzie nie ma bólu i lęku,
co przeszywa do szpiku kości.

Zabierz do krainy, w której
nie istnieje śmierć, co skrada się nocą
i wciąż na kogoś czeka...

Zabierz mnie tam proszę
tylko na chwilę,
bym stała się silniejsza
i mogła pokonywać
wszystkie trudności.

Warszawa, dnia 12, 01, 2008r.

Bogna

*********

Może to tylko sen,
co w koszmar się zmienia,
ja wciąż nie wierzę,
że Was tu nie ma.

Wciąż myślę, że Jesteście
gdzieś daleko tak
i że do mnie wrócicie
za rok, może dwa.

Zapukajcie do mych drzwi
Rodzice Ukochani,
bym mogła Wam otworzyć,
by było tak, jak dawniej.

Warszawa, dnia 14, 12, 2000r.

ewa 67

Wiersz do Rodziców - piękny i przejmujący . Czy myślałaś kiedyś o wydaniu swojej poezji ?
Pozdrawiam Cię Bogna .

DELFINEK

Witaj..piekne wiersze ...dobrze ze jestes na forum...dzis duzo nie napisze bo w wigilije chowlam moja KOCHANA MAME,,i to mnie teraz bardzo boli...serce mi peka...lzy sie leja..i tez chce zeby to byl sen..zeby wrocila choc na mala chwile ...zeby sie do niej przytulic ...................................... Sad

pozdrawiam...................

Bogna

Witaj! Bardzo, bardzo współczuję Ci po śmierci Twojej MAMY. Doskonale Cię rozumiem i wiem, co czujesz... Gdybym mogła Ci jakoś pomóc, oto mój mail:
[link widoczny dla zalogowanych] Jestem z Tobą.

Bogna

Witaj Ewo! Cieszę się, że podobają Ci się moje wiersze. Oczywiście, że kiedyś chcę wydać moje wiersze i opowiedania. Na razie jednak nie mogę tego zrobić, bo tak jak mówiłam, moja Babcia nie wie, że piszę. Jest to trudna sytuacja, ale nic na to nie poradzę.
Serdecznie pozdrawiam

Bogna

To jeszcze jeden wiersz, który wyraża stan, w którym byłam. Tych
wierszy nie ma moim blogu:

********

Upokorzona i osaczona
przez ludzi,
którzy mnie
nie rozumieli,
nie chciałam żyć.

Nie wiedziałam
sensu mojego
istnienia.

Chciałam, aby wszystko
się skończyło,
bo po co żyć,
i być ciężarem.

Chciałam odejść,
bo po co w ciszy,
która ogłusza,
pić gorzką
samotność
aż do dna.

Chciałam odejść,
bo choć głośno
prosiłam o pomoc,
nikt mnie nie słyszał.

Warszawa, dnia 22, 07, 2011r