Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[bLINKER]

Od dziecka wychowywałem się w trudnych warunkach. Matka była dominująca, ojciec chyba miał (i nadal ma)border line albo depresję. Babcia - schizofreniczka. Moje kontakty z rówieśnikami były trudne, szybko przyjąłem rolę ofiary ... w gimnazjum przeszedłem piekło ... teraz, po maturze (jak na moje problemy całkiem nieźle zdanej) nie wiem co mnie cieszy, a co nie. Nie wiem nic. Jedyne co mi pomaga to to, że dziele sie swym dramatem z innymi. Psychiatra dał mi do zażywania doxepine, sam nie wiem czy pomaga. Chodze od 4 mcy do psychologa, poza tym odreagowuje/przeżywam ponownie to, jak mnie życie skopało ... nie wiem co dalej, jak sie z tego grzebnąć. Dziwnie sie czuje majac 20 lat i nie wiedząc jak (a czasem i czy )dalej życ ...POMOCY.

[Yacek_leo]

hmm...pytasz i co dalej...czy żyć?
Żyć bo życie jest darem.Pozdrawiam

[Amarant]

witam Cię....
nie wiem jednak, co napisać
życie tak często daje się poznać z najgorszej strony,
przynosi nam niepewność, cierpienie, brak szczęścia....
zapewne ma nam i coś lepszego do zaofiarowania....
i może na to lepsze musimy czekać, nieraz i całe życie....
przed Tobą jeszcze wiele...
może znajdziesz coś wartościowego w swoim życiu....?