Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[arabeska22]

...
L

[Angie]

Dziękuję Wszystkim osobom , które mnie wspierają i są ze mną. Bardzo to doceniam i jestem wzruszona.
Ekscentryczko , Grażynko , Beti - Dziękuję za ciepłe słowa i Waszą pomoc. Dzięki Wam czuję się rozumiana i potrzebna. Dzięki Wam moja Nadzieja na lepsze życie nie wygasła całkowicie.
illy - Dziękuję Tobie z Całego Serca za pamięć i za życzenia ; jestem bardzo mile zaskoczona i wzruszona. //serce

Serdecznie Wszystkich Pozdrawiam i życzę Spokoju Wewnętrznego.

Kasia.

. . .

[grazyna_50]

Kasiu o czym nie pamietalam?przykro mi,pozdrawiam

[Beti2501]

[link widoczny dla zalogowanych]

[Angie]

boli , tak bardzo boli...


[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[Angie]

Czuję się bardzo źle ; brakuje mi chęci do jakichkolwiek zmian. Co się troszkę podniosę i odzyskam nadzieję to zaraz pojawiają się nowe zmartwienia , które powtórnie mnie załamują. Mam po prostu tego dosyć , za dużo naraz.
Mój wujek ma najgorszą postać nowotwora złośliwego typu G (jest rozprzestrzeniony po całym organiźmie) ; od poniedziałku bierze chemie. Rokowania lekarzy nie są dobre.
Moja ciocia z powodu zaistniałej sytuacji [choroby męża (mojego wujka)] ma nawrót depresji i nerwicy ; odcina się od rodziny , nawet ze mną nie chce rozmawiać , a miałyśmy ze sobą najlepszy kontakt w rodzinie.
Żona mojego najbliższego kuzyna jest w zagrożonej ciąży. Jeżeli dziecko dotrwa do porodu , zaraz po urodzeniu będzie miało operację na serce. Jego serduszko ma tylko jedną komore.
Moja mama przechodzi załamanie psychiczne i nie chce żadnego wsparcia (chyba ten upór mam po niej).
Moje dwie najbliższe przyjaciółki są obecnie w szpitalach. Jedna jest ciężko chora fizycznie (bierze trzecią chemie i dodatkowo ma transfuzje krwi). Druga natomiast ma nawrót schizofrenii , nie chce żyć , przebywa w szpitalu psychiatrycznym na oddziale zamkniętym.
Gdyby jeszcze tego było mało ; ja mam ostry nawrót zapalenia jelit i boli mnie już nie tylko brzuch , ale dosłownie całe ciało.
Psychika wysiadła już mi całkowicie i kwalifikuję się do położenia w szpitalu psychiatrycznym. Problem w tym , że nie mogę sobie pozwolić na pobyt w szpitalu ze względu na tatę. To bardzo schorowany człowiek i trzeba mieć na Niego oko. Moja mama pracuje , więc nie może być jednocześnie przy tacie , a ja....... i tak jestem ciągle w domu. Sytuacja jest beznadziejna i tkwię w martwym punkcie.
Mam coraz częściej takie chwile , jak ta , że jedyne czego chcę , to zniknąć z tego świata raz na zawsze. Nie istnieć , ani tutaj , ani w innym życiu , świecie czy wymiarze.
Przerosły mnie problemy i myśli ;
Nadzieja(?) ponoć nigdy nie umiera , choć zaczynam wątpić w te słowa , bo ja jej nie mam na ten moment.
Ehh... brak mi słów na to wszystko.


[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[Angie]

Czuję się bardzo źle , brakuje mi chęci do jakichkolwiek zmian. Co się troszkę podniosę i odzyskam nadzieję to zaraz pojawiają się nowe zmartwienia , które powtórnie mnie załamują. Mam po prostu tego dosyć , za dużo naraz.
Mój wujek ma najgorszą postać nowotwora złośliwego typu G (jest rozprzestrzeniony po całym organiźmie) ; od poniedziałku będzie brał chemie. Rokowania lekarzy nie są dobre.
Moja ciocia z powodu zaistniałej sytuacji [choroby męża (mojego wujka)] ma nawrót depresji i nerwicy ; odcina się od rodziny , nawet ze mną nie chce rozmawiać , a miałyśmy ze sobą najlepszy kontakt w rodzinie.
Żona mojego najbliższego kuzyna jest w zagrożonej ciąży. Jeżeli dziecko dotrwa do porodu , zaraz po urodzeniu będzie miało operację na serce. Jego serduszko ma tylko jedną komore.
Moja mama przechodzi załamanie psychiczne i nie chce żadnego wsparcia (chyba ten upór mam po niej).
Moje dwie najbliższe przyjaciółki są obecnie w szpitalach. Jedna jest ciężko chora fizycznie (bierze trzecią chemie i dodatkowo ma transfuzje krwi). Druga natomiast ma nawrót schizofrenii , nie chce żyć , przebywa w szpitalu psychiatrycznym na oddziale zamkniętym.
Gdyby jeszcze tego było mało ; ja mam ostry nawrót zapalenia jelit i boli mnie już nie tylko brzuch , ale dosłownie całe ciało.
Psychika wysiadła już mi całkowicie i kwalifikuję się do położenia w szpitalu psychiatrycznym. Problem w tym , że nie mogę sobie pozwolić na pobyt w szpitalu ze względu na tatę. To bardzo schorowany człowiek i trzeba mieć na Niego oko. Moja mama pracuje , więc nie może być jednocześnie przy tacie , a ja....... i tak jestem ciągle w domu. Sytuacja jest beznadziejna i tkwię w martwym punkcie.
Mam coraz częściej takie chwile , jak ta , że jedyne czego chcę , to zniknąć z tego świata raz na zawsze. Nie istnieć , ani tutaj na Ziemi , ani w innym życiu , świecie czy wymiarze.
Przerosły mnie problemy i myśli ;
Nadzieja(?) ponoć nigdy nie umiera , choć zaczynam wątpić w te słowa , bo ja jej nie mam na ten moment.
Ehh... brak mi słów na to wszystko.


[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[Angie]

Przepraszam za błąd ; za dwie takie same wypowiedzi , miałam trudności z serwerem.
Zaak - jeżeli znajdziesz chwilkę czasu... Proszę wykasuj jeden z powtórzonych postów.
Przepraszam za komplikacje.

Pozdrawiam.

[grazyna_50]

Angi a juz sie cieszylam ,ze jest lepiej.Nie zalamuj sie kochana ,razem prztrwamy i te ciezkie chwile.Jest tak ,ze czujemy jak nas wszystko przerasta Angie,ale przychodzi nowa sytuacja,nowy dzien i jest nadzieja ,ze i Tobie uzaswieci slonce.Nie raz tak juz mialam ,w sytuacji kiedy wydawalo mi sie bez wyjscia pojawialo se nowe swiatelko,nowa szansa,nadzieja...Jestes bardzo potrzbna Angi,potrzebuje Cie mama ,Tato,Ciocia i przyjaciolki,nie mozesz ich zawiesc,Tobie wydaje sie ,ze nikt nie chce twojej pomocy a oni wiedza ,ze jestes...ze mozna na Tobie polegac,w kazdej chwili moga Cie potrzebowac,tak ja Cie czesto potrzebje.Tule Cie Kasiu

[Ekscentryczka]

" Pewnego dnia wysłał Bóg śmierć po duszę pewnej kobiety. Poszła więc
śmierć zgodnie z wolą Pana pod wskazany adres. Weszła do starej,
chylącej się wiejskiej chaty i zobaczyła ciężko chorą kobietę
na łożu. Obok niej w izbie gromadka dzieci niezaradnych i małych,
zapłakana i nieszczęśliwa, głodna i brudna.
Zastany obraz wzruszył serce bezdusznej śmierci, bo rok wcześniej
zabrała z chaty ojca. Wiedziała też, że matka jest ostatnią nadzieją dzieci.
Wróciła więc śmierć do Boga z pustymi rękoma.
Stanęła przed Panem i rzekła:
Panie mój, nawet ja nie mam sumienia zabrać duszy tej kobiecie.
Czy nie widzisz jaka panuje tam rozpacz?
Co będzie z dziećmi gdy zabiorę im matkę?
Wtedy Bóg nakazał: idź na rozstaje dróg, tam pod wielkim kamieniem
mam ukryty skarb. Śmierć wykonała polecenie. Odnalazła obrośnięty
mchem i do połowy przysypany ziemią kamień. Widać było że od lat
nikt go nie ruszał. Odwaliła kamień i zobaczyła robaka.
Powróciła śmierć do Boga i zdała relacje.
Panie, nie ma tam żadnego skarbu, jest tylko nędzny robak.
Wtedy Pan powiedział:
Ja pamiętam o tym robaku, a myślisz, że mógłbym zapomnieć
o tych dzieciach? "




Kasiu, pamietaj, ze jestem caly czas z Toba serduszkiem i myslami...