Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

Malgorzata_

witaj staryst,

przepiekne kwiaty, wszystkie rosna w Twoim ogrodzie? jesli tak, to prawdziwy raj na ziemi...

pozdrawiam i zycze sukcesow w pracach ogrodniczych....
i pomyslnego tygodnia...

DELFINEK

hejka staryst....ale piekne kwiaty...i jak ladnie zrobiles te zdjecia...te motylki na bzie ...i te pszczoly..super...masz piekny ogrod..dbaj o niego...jest sliczny..pozdrawiam i zycze udanego tygodnia,,,do potem... Smile

ewa 67

Staryst , jestem pod wrażeniem . Prawdziwy - tajemniczy ogród . kwiaty piękne , wszystkie . ale ile to pracy , ile wysiłku ale pewnie i radości .
Zapewniam Cię , żona byłaby bardzo dumna z Ciebie i szczęśliwa , że nie zaniedbałeś ogrodu , a może jest dumna i szczęśliwa ? , kto to wie .
Pozdrawiam Cię serdecznie.
Czy ktoś Ci pomaga w pielęgnacji tych kwiatów ? .

staryst

Dzięki za miłe słowa pod adresem "Skarby mojej Żony" Gdyby kwiaty zakwitły w jednym terminie to było by przepięknie, ale tak nie jest. Jedne odchodzą robiąc miejsce następnym i tak jest przez cały czas bez wyjątków.Część kwiatów wyginęłą ale staram się je odtworzyć a muszę, bo obiecałem to Żonie. Pozdrawiam Wszystkich i życzę spokojnego i pogodnego tygodnia. Narka

ewa 67

Pozdrawiam Cię Staryst , życzę wszystkiego dobrego

grazyna_50

milego weekendu staryst,pozdrowienia

staryst

Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem, dlatego goście częściej na naszym forum. Pozdrawiam. Narka

ewa 67

Jestem za Staryst . Postarajmy się wszyscy częściej zaglądać na to forum by znowu zaczęło tętnić życiem . Tym bardziej , że nadchodzą a właściwie już nastały długie , jesienne wieczory . Pozdrawiam wszystkich .

staryst

Depresja i woda dzielą jedną zdolność..nasilając się, nieomylnie znajdują drogę by zmierzać wciąż w dół.. i to jest przykre ale prawdziwe. Pozdrawiam. Narka

staryst

Wyszedł z domu. Nie kłopotał sobie głowy z zamknięciem drzwi na klucz. Wszystko co miał najcenniejsze stracił kilka miesięcy temu. Kiedy trzymał ją za rękę w karetce... Kiedy sekundy niczym wieczność dłużyły się niemiłosiernie. Kiedy lekarz oznajmił mu, że ona nie żyje. Cała jego radość życia niczym balonik pofrunęła wraz z nią do nieba. Wsiadł do samochodu. I jak co wieczór przecina mokre od łez ulice. Tęskni. Każdego dnia, kiedy musi wstać rano do pracy. Każdej godziny, kiedy telefon milczy jak zaklęty, bez żadnej wiadomości od niej. Każdej minuty, kiedy brakuje żywych wspomnień jej wczorajszego uśmiechu. Każdej sekundy, kiedy jego myśli wypełnia ból po jej stracie. Tak bardzo ją kocha...