Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[mysiaaa]

Witam Długo szukałam jakiegos miejsca by móc cos napisac wyzalic sie własciwie nie wiem od czego zaczac moze od tego ze moje zycie nie ułożyło sie tak jak sobie to wyobrazałam , tak jak tego cchiałam i czasami sobie mysle ze jestem jakim wybrancem losu oczywiscie w złym tego słowa znaczeniu. Jednak zawsze próbowałam sie pocieszyc i starac sie dostrzec to co mam ale jakos zycie tak sie układa ze wciąż musze do tego wracac . Napisałam tu bo licze ze ktos kto to przeczyta moze da mi jakies wskazówki lub jakos oceni to tak obiektywnie. a wiec moze zaczne od tego ze jesem jedynaczka zawsze mnie to w jakims stopniu bolało , czułam sie gorsza, samotna , w szkole podstawowej poznałam wspanaiła kolezanke , przyjaciółke rozumiałysmy sie bez słow , szkoła , póżniej czas spedzony u niej u mnie miałam wspaniała klase wszyscy mieszkali na jednym osiedlu , kazdy kolejny dzien był cudownym dniem pełnym beztroski ... byłam dobrym uczniem odbierałam nagrody , duzo sie uczyłam , nauka to był mój swiat od pierwszych klas podstawówki , Mama zawsze mi pomagała wspierała mnie pokazała mi jak sie uczyc przywiązywałam do tego duza wage . Tak mineło 6 lat podstawówki kiedy to reforma wprowadziła gimnazjum . Miłam wybór isc do gimnazjum w mojej dzielnicy lub z moja klasa . Wszyscy byliscmy bardzo ziwazani , wiec i ja nie chciałam sie wyłamywac . Zaczeło sie gimnazjum reforma , zmieniło sie troche podejcie do nauki , królikom doswiadczlanym trudno było w to wejsc bo bylismy pionerami w tym nomym systemie. Ale nie narzekałam duzo sie uczyłam szczególnie lubiałam Biologie , geografie , Fizyke , angielski , to tak najbardzije ale własciwe to uwielbiałam sie uczyc tylko z matematyka nie było tak cudownie miałam 5 , 4 czasem nawet 6 ale jakos sie nie czułam w tym bałam sie jej i musiałam duzo ciwczyc ciezko mi ona szła . Czasy gimanzjum miło wspominam to tka moja oprawdziwa młodosc bo pozniej młodosc przysłoniło mi co innego. Zaczełam sie spotykac z kolega z klasy , wczesniej koleznaki kogos miałąy ja jakos nigdy za tym nie teskniłam miec kogos niemiec to nie była dla mnie az taka wartosc . Pamietam ze kiedys jedna kolezanka powiedziała mi wiesz zazdroszcze Ci masz sie komu wyzalic , ja wrecz przeciwnie gdy tkoczułam ze spradzian zle mi poszedł nie chciłam sie z nikim spotykac . Kiedys nawet po spradzianie z fizyki nie poszłam na szkolna dyskoteke abu sie ukarac , gdy pote okazało sie ze dobrze go napisałam szkoda było mi ze nie poszłam . Pomimo , ze dobrzr sie uczyłam czułam sie gorsza od innych zawsze sobie tłumaczyłam ze gdyby np. inna sie tyle uczyła to tez by miała dobre stopnie , pamietam ze takie mysli naszły mnie gdy Mama przyszła kiedys z wywiadówki i mnie chwaliła za jadna z najwyższych srenich w klasie ( przeawaznie byłam 2 lub 3 ) a konkurencje w klasie miałam naprawde duzA. Skonczyło sie gimnazjum nadszedł czas liceum wybrałam klase pzyrodnicza i bardzo sie cieszyłam na mysl o tym ze bede sie uczyc tego co kocham . Moja przyjaciółka poszła do tej samej szkoły ale inny profil . Choc zawsze robiłysmy to samo ja tym razem sie wyłmałam myslłam ze to dobra decyzja . W czerwcu po ukonczeniu gimnzajum moja koleznka poznała mnie zkolega jej chłopaka i wtedy zacząl sie koszmar . Który trwa do dzis . Marka ponzałam w czerwcu tuz po zdnaym egzaminie gimanzjalnym przyjeciu do jednego z najlepszych liceów , byłam szcześliwa , zadowlona, dni upływały na cudownych spacerach po parku było tak cudownie , czułam ze przedemna całe zycie , wszytsko zawaliło sie w sierpniu nagle ze mna zerwał . Nie wiedziałm dlaczego jak , odrzucił mnie czułam sie z tym faalnie. . Dodatkowo w sierpniu umarł mój ukochany pies . Kiedy we wrzesniu zaczeła sie szkoła nie potrafiłam sie pozbierac, czułam sie smutna zagubiona, nowe otoczenie kazdy miał jakies pasje : basia miał własnego konia deklarował ze pojdzie na weterynarie , ktos inny opowiadał oswoich pasjach zderzyłam sie ze swiatem nie 16 , ale 16 latków z wielkim pasjami wiedzacymi czego cchac , byłam oszołomiona ich szerokim swiatopogladem . Ja nie miałam nic do powiedzenie w domu sie nie przelwało Tata ciagle chodził podłamany bez pracy , wszystko było jakies nieosiaglane nie relane . Kochałam przyrode biologie , geografie i co z tego nagle stałam sie nikim , tak jakbym wogóle nic nie potrafiła. Zaprzyjazniłam sie ze wspanaiła dziewczyna z tej klasy skromna a zarazem przebojowa , Ania ona była tak fajnie zwykła tak cudownie nie zmanierowana okazało sie ze jest z mojego gimnazum ale z innej klasy . Ja dla niej byłam takim malym autorytetem pamietam jak przyszła do mnie do pokoju zachwycała sie raz tym raz tamtym lubiła mnie a ja ja przyszła wycieczka szkolna i były 4 osobowe pokoje wiec postanowiłysmy ze bedzie w pokoju z Basia i Monika . to były cudnwne chwile ja , ania i basia byłysmy nierozlaczne nawet nauczyciele zyczyli nam bysmy były zawsze tak nierozłaczne . Pomału przestawałam załowac ze nie poszłam razem z Julia moja przyjaciółka razem do klasy. Miłam dwie wspaniałae przyjaciółki . Ale wszytsko szybko sie skonczyło w listopadzie Ania poznała Marka tego samego , które ze mna zerwał przyszedł an impereze do naszej szkoły. Miałam dosc wszytskiego cchiałams uciec zapasc sie pod ziemie . Ona zapytała mnie czy moze sie z nim spotkac bo on to jej zaproponował nie zabroniłam jej przeciez juz z nim niebyłam wiec jak mogłam to zrobic??? od tego czasu wszytsko sie zmieniło nie potrafiłam sie uczyc nie chodziłam do szkoły, napadały mnie stany lekowe myslałam ze umieram , nauczyviele byki dla mnie złośliwi nie nawidzili mnie dawlai mi do zrozumieni ze nic nie umiem , byam totalnie zagubiona , czułam sie odepchnieta , i ta nerwica . Wystarczyło ze zien , dwa nie było mnie w szkole materiał narastał ja bałam sie wejsc nawet do szkoły czułam na sobie tez oczy , myslałamze wszyscy mówia o mnie . To był bolesny czas. Skonczyło sie liceum nie było egzaminów na studia wystarczyło miec dobre swiadectwo , nie dostałam sie nigdzie zrezta nie wiedziałm co gdzie i jak swiat eh wszytsko było mi jedno byle nikt juz ode mnie nic nie chciał a na pewno nie chciałam słyszec nic o przedmiotach scisłych . Był wrezesnien a ja dalej nie miałam nic na oku wkoncu przeczttałam o jakim s drugim naborze na uczelni kierunku zaocznym blisko moje domu pomyslałam moze to bedzie dobre.... Dzis jestem juz mgr nie mam pracy , nie mam przyszłosci , nie byo dnia zebym nie przystaneła przy jakiejs uczelni i wpatrywała sie w te dziewczyny usmiechniete radosne wołajace idziemy na piwo , madre studjujace zaradne , majace swoje srodowikso pasje. Mnie to wszytsko imineło byle jaka praca , samotne studiowanie o tak to było moje zycie. czego pragnełam ?? tego by miec cos w czym bede sie relaizowac cos co mnie uszczeslwi. Wiem to juz przeszłosc jej nie zmienie ale ta przeszłosc dlaej sie ciegnie . W miłosci tez mi sie nigdy nie układało .... niedawno poznałam chłopaka okazało sie ze ..... pracuje z Ania i Markiem a pozałam go na internecie jest z innego miasta przypadek fatum nazwijscie to jak cchecie... to tyle troche sie rozpisałam

[mysiaaa]

opisałam osc obszernie skad wzieła sie moja depresja gdzie ma swoje korzenie, boje sie ze pogłebi sie jeszcze bardziej. Podczas studiów podjełam drugie studia poza mim miejscem zamieszkania bo tu nie było takiego kierunku , ale niestety nie uało mi sie ich ukonczyc ze wzgledów finanswocyh, potem wielokrotnie próbowałm jeszcze cos wymyslic uzupełnic wiedze ale wszedzie droga była zamknieta to matemtyka na maturze to nie ta specjalnosc to za daleko i tak zleciało 5 lat. Miałam upatrzony jeden kierunek ale wzeszły roku nie poszłam bo akurat od wrzesnia dostałam staz ( o który staralm sie od 2 lat) ale i tak nie po moim kierunku bo w doradztwie finnasowym . W tym roku złozyłam papiery to dzinne uzupełaniajce studia na kieruknku zwiaznym z zarządzaniem srodowiksiem sa niestety albo stety tylko dzienne , nie dostałam pracy wiec cieszyłam sie ze pojde na studia , ale zadzwonili do mnie z Urzedu ze moga mi zaproponowac prace jako pomoc ( czyli nie zadne stanowisko urzednicze tylko sama pomoc biurowa) ale tylko na poł roku po czym minoł miesiac i echo nikt sie nie odzywa
Poszłam tam wiec okazało sie ze sprawa jest w toku i trzeba czekac ale od tych 6 mieisiecy musze odjac ten czas który czekam bo przeciez kobieta za któa mam przyjsc na zastepstwo wróci juz za 5 miesiecy !!!!!!!

Dlatego bede bardzo wdzieczna jesli ktos na podstaiwe tej sytuacji pomoze mi dokonac wyboru , jeszcze rok temu kiedy moja nerwica była bardzo silna nie myslałam o niczym mozarin postawił mnie an nogi , ale boje sie co bedzie dlaej jesli bede taka załamna .
co wybrac prace która moze da mi jakies szanse

czy studia o których marze.

Kazdy dzien zaczyna sie jednakowo mysle :pojde na stanowsiko tej pomocy czegos sie naucze bedzie oki , pomoge rodzicom choc pensja marna bo 800 zł ale zawsze cos.

Kolejnego dnia : czy ta praca jest warta tego by rezygnowac ze studiów nie pojde przeciez za 2 lata bo bede juz za stara i znów pozostanie we mnie ten niedosyt


Bardzo bede wdzieczna za kazda uwage , za kazda pomoc , za jakies wskazówki pozdrawiam

[ewa 67]

Wydaje mi się , że Ty sama już się w tym wszystkim pogmatwałaś a ja na pewno .
Wykorzystaj te piękne dni / może już ostatnie / i pójdź sobie SAMA na długi spacer.
Przemyśl co tak naprawdę chcesz od życia , na czym najbardziej Ci zależy . Jak już zdecydujesz to dąż do tego by swoje postanowienie zrealizować . Nie gdybaj za bardzo i nie wysnuwaj negatywnych wizji bo to Ci raczej skrzydeł nie doda . Musisz myśleć pozytywnie i optymistycznie .

Jeżeli uważasz , że masz depresję spróbuj porozmawiać na ten temat z psychologiem . Myślę , że wspólnie ustalicie plan Twojego zdrowienia . Warto zainwestować w siebie i zająć się sobą bo życie dane jest nam tylko jedno i wyłącznie od nas zależy jak je przeżyjemy . Pozdrawiam Cię i życzę właściwych wyborów .