Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[stefan]

ten post napisala >>>>> carna_yagoda <<<<< o sobie, na jej prosbe przenislem go tutaj stefan
------------------------------------------------------------------------------------


..............carna_yagoda o sobie


witam! dzisiejszy dzień dopiero się zaczął a ja już płakałam... nigdy nie wchodziłam na czata żeby poprawić sobie humor - dzisiaj to zrobiłam, ale nie żałuje. dzieki temu trafiłam na to forum poczytałam trochę i czuje że wielu ludziom pomaga takie pisanie o swoich problemach. Nie chcę tu udawać wielkiej cierpiennicy, bo nic wielkiego mnie nie trapi, po prostu ostatnio nie radzę sobie z życiem, wchodzę bardzo brutnie w dorosłość - ot co. Wkurza mnie i zarazem dołuje fakt że teraz muszę być odpowiedzialna poważna, posiadać na wszystko swój pogląd, mieć cel w życiu, hierarchię wartości i w końcu faceta. Cały świat ode mnie tego wymaga - a mi się to nie widzi! owszem chciałabym wiedzieć co chce robić w życiu, mieć cel ale to nie jest takie proste. Nie chcę tych rzeczy sobie wymyślać, na siłe... Boże czuje sie taka bezsilna i samotna - nikt nie chce ze mna rozmawiac na takie tematy, bo to nudne i nie dotyczy ich. tak czuje na sobie presje otoczenia. Wydawało mi się, że nie obchodzi mnie to co myślą o mnie inni, zawsze byłam dziwakiem i dobrze mi z tym było. Teraz przez to że nie interesują mnie rzeczy które interesują wiekszość młodych ludzi czuje się gorsza a nawet beznadziejna. Znajomi mówią, że nie mam życia. Nie lubie dyskotek, cuchnących kretyństwem falmów, książek, kultowych piosenek, gadania o glupotach, wszytko wygaje mi sie kretyńskie i nic nie warte. Wkurza mnie najbardziej to że jestem taka rozstrojona, płaczę kiedy spóznie się na autobus, że muszę załatwiać różne rzeczy, biegać po urzedach, płacić za zajęcia, uczyć się dobrze i zawsze chodzić do szkoły, wybrać studia, czytać lektury - matko co za problemy! jestem żałosna!!! Ale nawet nie wiecie jak przytłacza taki brak organizacji i zapominalstwo, nie wyrabianie sie z niczym mimo starań, ciągłe zawodzenie siebie, rodziców, znajomych...To sprawia że czuję się taka słaba, bardzo słaba... i jak mi się tak nic nie udaje, to też nie widzę sensu w niczym co robię, nie zalezy mi, nie chcę nic robić, żeby tego nie zepsuć, unikam wszystkiego co mogłoby być kolejnych chodziaż najmniejszysm sprawdzianem mojego przystosowania do życia. Boje się chyba oceny - swojej i rodziców - ze jestem beznadziena i nic nie warta, tak jak każde moje działanie... to wywołuje u mnie nienawiśc do ludzi, wielki smutek. Czy uważacie że naprawde nie mam sie czym przejmować?, że moje problemy są dziecinne i błahe? proszę o odp.. ech już mi lepiej (ale stan nostalgi i niskiej samooceny, paraliżujące chcęć jakiegokolwiek działania pozostał...)
_________________
wyrwać się stąd.....wyrywa się chwasty...

[stefan]

powyszszy post zostal prniesiony na prosbe wlascicielki

[solstice]

yagodo znam ten ból... poniekąd. i to bardzo dobrze że napisałaś...

[stefan]

yagoda, dziki ze jestes, zaczynamy sie otwierac i pomagac sobie na forum i na czacie, juz nie wiem co jest wazniejsze czat , czy forum natomiast wiem ze najwazniejsze jest to ze jestesmy tutaj i staramy sie sobie pomagac, dzieki ze dolaczylas do naszej rodziny

[stefan]

ZAPRASZAM MIŁO DO POKOJU >>>> depresja <<<<< pomagamy sobie przez rozmowe, czasem zartujemy sobie ale zawsze jestesmy gotowi pomagac i rozmawiac z potrzebujacymi, łączą nas wspólne smutki dziekuje ze odwiedzacie pokoj depresja - zostan z nami. Sam nie jestem w stanie pomagac wszystkim, mozesz byc i słuchac w milczeniu , nasze forum dyskusyjne: >>>>> www.leki.fora.pl <<<<< tam jest bolesa prawda zapraszam zaak333 :]

[Andrew2102]

skasowano spam

[Teresa9456]

skasowano spam...

[Daniel340]

skasoawano spam...

[Safion]

Witaj dobrze że o tym napisałaś, jesteś indywidualistką jak ja i nie przejmuj się tak bardzo swoimi niepowodzeniami bo to nie wynika z tego <że tak juz jest:)>, jeśli będziesz cały czas sie przekonywac do takich stwierdzeń to mozesz nic nie zmienic;) pozdrawiam 3maj sie cieplutko

[stefan]

...