Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

śmieć · Gość

aż pozazdrościć tylu propozycji pomocy ...

aż głupio odmówić

arabeska22

bu_ czytam cię od początku , zagubiłaś się -Nie jesteś sama , nie widzisz
ile osób dookoła ciebie jest , komu zrobisz na złość unicestwiając się ?
Tylko sobie-Po co >? warto? NIE
Twoja podświadoma wola życia , walka , to znak , że chcesz żyć i będziesz żyć
bo warto
Chciałabym mimo wszystko , przeciwko wszystkiemu , takie słowa przeczytać ,,KOCHAM CIę NIE JESTES SAMA ,,

Mnie to już nie będzie dane

LILA

bu

Masz rację tylko w jednym arabesko, pogubiłam się, strasznie się pogubiłam.
Ale mi się nie wybacza.
Nie daje mi się kolejnej szansy nigdy.
Nigdy nie byłam dla nikogo ważna na tyle by o mnie powalczyć, by zaryzykować.
Nie walczy się o mnie, bo nie zasługuję.
Nie jestem warta szacunku, nie jestem warta niczego.
Nie ma znaczenia moje przepraszam, próby zmiany, naprawienia tego co zrobiłam źle nawet nie do końca świadomie.
Ja też sobie nie wybacze.
Też nie dam sobie kolejnej szansy.
Koniec z próbami wszelkimi.
Nie chcę już nic i nikogo.
Jestem sama, nie wiesz nawet jak bardzo sama.

/do administracji - temat do skasowania

arabeska22

bu_ , chwilami czuję się jakbym czytała samą siebie.
Uwierz , że jednak ja również jestem w podobnej sytuacji
-Ale dałam sobie szansę , choć żyję chwilą daną mi przez życie
Nigdy nie usłyszę od ukochanej osoby anie nie przeczytam , ze mnie kocha -Bo nie żyje.
Los jest okrutny , jestem tylko wspomnieniem , żyję dla dzieci siostry , boję sie każdego momentu , który ma nadejść , nie śpię , nie jem , rzadko jestem już na czacie ,
rzekomi moi przyjaciele z czata , którym uwierzyłam , też mnie opuścili , potrafili tylko napisać -MASZ DEPRESJę IDż SIę LECZ M TEGO NIE POWINNAS , TAMTEGO -przyjaciele -DOBRA RADA
zle mi strasznie , ale właśnie dlatego nie dam nikomu satysfakcji ,że żyję jeszcze
Bo wbrew IM żyję -Tel milczy , cicho , cicho , cicho .
bu_Zostań , żyj dla siebie , dla nikogo więcej , samotność jest okrutna -Wiem , ale
nie odnajdzie więcej nas tasama chwila już .
paaa trzymaj się
LILA

bu

Chciałam zniknąć, jak zwykle nie wyszło, nie potrafię dotrzymać słowa nawet danego sobie i znów tutaj jestem.
Dwa tygodnie myślenia, sam na sam, kim jestem? po co jestem? co ze sobą zrobić?
Nie wiem.
Nie wybacza mi się błędów, łaszę się ciągle, przepraszam i błagam o wybaczenie nienawidząc się za to.
'Wstań z kolan i walcz o siebie' powtarzałeś kiedyś, teraz jestem na nich przez Ciebie, już nie wstanę.
Ale coś się we mnie budzi, obłęd? szlaleństwo?
Boisz się mnie?
Bawiłeś się mną, ale może obudziłeś monstrum we mnie.
Nie chcesz mnie znać, z ulgą się ode mnie uwolniłeś, ale we mnie budzi się pomału żądza zemsty, mogę się zemścić, wiesz o tym.
Możesz poczuć się jak ja.
Znów grożę i szantażuję?
Może, nie wiem, w końcu jestem już świrem.
To była zwykła depresja a Ty sprawiłeś, że jestem jaka jestem, że nie poznaję sama siebie, że czuję sie obłąkana.
Bawiłeś się w boga, chciałeś naprawiać świat, ale sprawy doprowadza się do końca, jak nie, mogą obrócić się przeciwko Tobie.
Chciałam być dobrym człowiekiem, ale im więcej kontaktu z ludźmi tym bardziej staję się zła, czuję jak walczą we mnie dwie osobowości, jestem świrem.
Chciałam się zmienić, zmieniałam się pomału, ale po co? na co? dla kogo?
"Dla siebie" podpowiadają wszechwiedzący z dobrymi radami.
Ale kimże jestem?
Jestem górą mięsa, której nienawidzę i przypalam każdego dnia, przypiekam papierosami, niech boli, na to zasługuję, nieprawdaż?
Niegojąca się nigdy rana na moim ciele, stygmat po Tobie, w końcu jesteś bogiem.
Ktoś mądry powiedział kiedyś:
"Samotność, prawdziwa samotność bez złudzeń, to stan poprzedzający obłęd lub samobójstwo".
Miał rację, teraz to wiem.
Dziś moje imieniny, o których nie pamiętał nikt, jak zwykle, nikt ze mną nie świętuje.
Może zrobię sobie prezent, może przestanę już całkiem ze sobą walczyć, może pozowlę sobie oszaleć na dobe, żeby już nie bolało nic?
Jestem świrem?
Tak, jestem świrem.
Jestem świrem...!

Daisy37

Kobieto, nie wiem co Tobie jest a wydaje mi się, że powinnaś się zgłosic ze swoim problemem do dobrego lekarza. Pozdrawiam

bu

Gdy teraz czytam to co napisałam to rzeczywiście się nie poznaję, zachowuję się jak świr.
Nie chcę tak, ale już nie mam siły, nie mam argumentów, wszystko robię źle, wszystko przynosi odwrotny skutek od zamierzonego.
Zwyczajnie sobie nie radzę a lekarz, mimo że dobry, nie pomoże, nie jest w stanie uwolnić mnie od poczucia winy, bo wina jest po mojej stronie a ja nie mogę nic zrobić.
Miotam się ciągle.
Mam ochotę się poddać, nie mam siły walczyć już nawet sama ze sobą.
Nie wiem dlaczego taka jestem.

bu

Sprawa prawie zakończona.
Chyba jest lepiej, poczułam ulgę, ale też jest mi smutno z wielu powodów.
Mieliście rację, są jeszcze dobrzy ludzie, nie wszyscy są tacy, dziękuję zaak, że nie jesteś jak on, że wysłuchałeś i uwierzyłeś.
Czytam swoje wcześniejsze posty, chciałam odsunąć się całkiem od ludzi, nie ufać nikomu, ale to bez sensu, będę po prostu stosować taktykę ograniczonego zaufania.
Chciałam podziękować Ci Małgorzato, bez Ciebie nie dałabym z tym wszystkim rady, dzięki, że byłaś i pomagałaś i mam nadzieję dalej będziesz : ]
Teraz czas się uspokoić, ponaprawiać i zacząć żyć na złość jemu - tak jak mi wszyscy radzą. Ale raczej długa droga przede mną.

Pozdrawiam

Malgorzata_

bu_ tak sie ciesze, ze juz pozytywnie myslisz....to duzy krok do przodu...
teraz moze byc tylko lepiej...Jestem i ...bede w Twoim zasiegu.....

Pozdrawiam cieplo bu_

Pulsarka

Jestem z tobą w każdej chwili... wiesz o tym...